รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 12

ทันทีที่เธอกดรับสายโทรศัพท์ น้ำเสียงอันเคร่งขรึมและเย็นชาของจี้หลิงชวนก็ดังเข้ามากระทบที่รูหูของเธออีกครั้ง “ขึ้นรถซะ ！”

สายของโทรศัพท์ถูกตัด พร้อมกับคำพูดประโยคนั้นจบลง

มู่ซีซีเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกัดริมฝีปากของเธอด้วยความสงสัย สุดท้ายเธอก็ทำได้เพียงแค่ทำตามคำสั่งของเขา เธอเดินก้าวเท้าอย่างรวดเร็วไปที่ด้านข้างของเมอร์เซเดส-มาย-บัค พร้อมกับเปิดประตูด้านข้างที่นั่งคนขับ

ทันทีที่มู่ซีซีขึ้นนั่งบนรถได้สักพัก ทันทีที่เธอยื่นมือออกไปดึงสายเข็มขัดนิรภัยและยังไม่ทันได้ตั้งตัว เธอรู้สึกว่าถูกใครบางคนอุ้มเธอขึ้น จี้หลิงชวนเอี้ยวตัวหันกลับมา จากนั้นเขาใช้ร่างกายของเขากดมู่ซีซีลงกับเบาะที่นั่งของรถหรู

คนทั้งสองสบสายตากันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ร่างกายทั้งสองใกล้ชิดกันอย่างแนบแน่น ใกล้ขนาดสัมผัสได้ถึงลมหายใจของฝ่ายตรงข้าม จี้หลิงชวนค่อยๆเคลื่อนจมูกของเขาคลอเคลียลงมาที่บริเวณต้นคอของมู่ซีซี ความร้อนระอุของไอลมหายใจเข้าออกทำให้ต้นคออันขาวราวกับหยกของมู่ซีซีเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ

เมื่อความคิดไม่ตอบสนองต่อความต้องการของร่างกาย เธอไม่สามารถที่จะความคุมมันได้ในชั่วขณะ มู่ซีซีกัดริมฝีปากของตัวเองแน่น หวนนึกถึงเรื่องราวในอดีตของเขาและเธอที่มีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งต่อกัน และนั่นก็ยิ่งทำให้หัวใจของมู่ซีซีเต้นเร็วขึ้นในชั่วขณะ

เมื่อได้สติกลับมา เธอพยายามยื่นมือออกไปผลักที่ลำตัวของเขา“ปล่อยฉันนะ！จี้หลิงชวน คุณคิดจะทำอะไรน่ะ ？！”

ท่าทีที่มู่ซีซีพยายามขัดขืน ยิ่งทำให้จี้หลิงชวนมีความฮึกเหิม จี้หลิงชวนใช้มืออันกำยำข้างหนึ่งของเขาล็อกที่มือทั้งสองข้างของมู่ซีซีไว้เหนือศีรษะของเธอเพื่อไม่เป็นการให้เธอปฏิเสธได้

มืออีกข้างหนึ่งจับประคองที่ปลายคางเล็กๆของเธอเพื่อให้เธอเงยหน้าขึ้น จี้หลิงชวนจ้องไปที่ดวงตาของมู่ซีซีพร้อมกับแสยะยิ้มที่มุมปาก และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “มู่ซีซี หากว่าเธอยังขัดขืนฉันล่ะก็ ฉันก็ยินดีจะทำกับเธอในรถคันนี้นี่แหละ！”

ทันทีที่จี้หลิงชวนพูดจบลง มู่ซีซีก็ไม่กล้าไหวติงไปชั่วขณะ สายตาของเธอจ้องมองไปที่จี้หลิงชวน พร้อมกับกัดริมฝีปากของตัวเองด้วยความแค้น “หน้าไม่อาย！”

เมื่อจี้หลิงชวนถูกด่าอย่างนั้นแล้ว เขาโมโหมากแต่ก็ยังหัวเราะออกมาได้อย่างบ้าคลั่ง เขาเริ่มค่อยๆใช้มือบีบที่ปลายคางเล็กๆของเธอแรงขึ้น “มู่ซีซี เธอลืมเรื่องคืนนั้นไปแล้วเหรอ ว่าใครกันที่เป็นคนขอร้องฉันให้แต่งกับพี่สาวของเธอ？”

เมื่อได้ฟังจี้หลิงชวนพูดเรียกสติของเธอจากเรื่องในคืนนั้นแล้ว มู่ซีซีก็มีสีหน้าท่าทางที่ซีดอ่อนลง พร้อมกับสายตาที่ดูแข็งกร้าวก็อ่อนลงด้วยเช่นกัน มู่ซีซีค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบสายตากับจี้หลิงชวนที่กำลังโมโหอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับกัดริมฝีปากพูดออกมาประโยคหนึ่งว่า “จี้หลิงชวนคุณต้องการทำอะไรกันแน่？”

เมื่อมู่ซีซีพูดจบลง จี้หลิงชวน ก็ค่อยๆปล่อยมือของมู่ซีซี นิ้วมืออันเรียวยาวได้รูปของเขาค่อยๆลูบไร้ไปตามเรือนร่างอันขาวราวกับหยกของมู่ซีซี และมาหยุดที่ดวงตาอันเป็นประกายราวกับดอกซากุระแรกแย้มของเธอ จี้หลิงชวนจับจ้องมู่ซีซีอย่างไม่ละสายตา ริมฝีปากอันเรียวบางของชายหนุ่มค่อยๆมีรอยยิ้มออกมาให้เห็นเล็กน้อย พร้อมกับคำพูดสามคำที่ออกจากปากของเขาว่า “ต้องการเธอ！”

เมื่อจี้หลิงชวนพูดจบประโยค ม่านตาของมู่ซีซีค่อยๆหดเล็กลง หูทั้งสองข้างของเธอพยายามจับใจความของคำพูดแต่ละคำที่จี้หลิงชวนได้เอื้อนเอ่ยออกมา “มู่ซีซี มาเป็นคนรักของฉันนะ”

เมื่อได้ฟังจี้หลิงชวนพูดเช่นนั้นแล้ว มู่ซีซีไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะพูดแบบนั้นออกมาได้จริงๆ “จี้หลิงชวน คุณเป็นบ้าแล้วหรือยังไง！”

“ฉันไม่ใช่พี่เขยอะไรของเธอทั้งนั้น！”โดยปกติแล้วจี้หลิงชวนไม่ใช่คนที่จะชอบอธิบายอะไรให้กับใครฟังทั้งนั้น แต่ครั้งนี้เขามีความอดทนที่จะอธิบายให้มู่ซีซีฟัง “ฉันกับมู่อวี๋เฟยไม่ได้แต่งงานกันจริงๆ และเราก็ได้ตกลงกันแล้วว่าจะไม่มีความสัมพันธ์ใดๆต่อกัน และอวี๋เฟยเองก็เป็นคนยอมรับในข้อตกลงนี้ด้วย เรื่องการแต่งงานทั้งหมดเป็นการทำเพื่อให้คุณย่าของฉันสบายใจก็เท่านั้นเอง”

เมื่อมู่ซีซีได้ยินที่จี้หลิงชวนอธิบายดังนั้นแล้วก็ถึงกับตกตะลึง เธอคิดไม่ถึงว่าเรื่องของจี้หลิงชวนกับมู่อวี๋เฟยจะเป็นเช่นนี้ไปได้

เมื่อมู่ซีซีได้สติกลับมา เธอกัดริมฝีปากตัวเองแน่น และไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน เธอยื่นมือออกไปผลักจี้หลิงชวนที่คร่อมอยู่บนตัวของเธอออกอย่างเต็มแรง

“จี้หลิงชวน คุณฟังฉันให้ดีนะ ！ขอโทษด้วย ที่ฉันไม่คิดที่อยากจะเป็นคนรักของใคร เชิญคุณชายจี้ไปหาคนอื่นเถอะค่ะ！”

เมื่อพูดจบ มู่ซีซีโมโหจนใบหน้าซีดขาว เธอเอี้ยวตัวและยื่นมือออกไปจะผลักประตูรถ

และในขณะที่เธอกำลังจะผลักประตูรถเปิดออกไป ยังไม่ทันที่ขาจะแตะลงถึงพื้น แขนข้างหนึ่งก็ถูกจี้หลิงชวนจับเอาไว้แน่น