รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 130

คิ้วของเธอนั้นดูอ่อนโยนไม่เท่ากับชูเหยา ดวงตาของเธอก็ไม่ได้อ่อนโยนเท่ากับดวงตาของชูเหยา

โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น เป็นสิ่งที่ไม่เหมือนชูเหยามากที่สุด

ดวงตาของชูเหยาทั้งสดใสและน่ารัก ดวงตาของผู้หญิงคนนี้กลับเป็นดวงตาดอกท้อที่แสนมีเสน่ห์

ดูน่ารักน่าเอ็นดูมากกว่าชูเหยา

ยิ่งไปกว่านั้นลู่เฉิงฮ่าวมองออกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อ่อนแอเหมือนกับชูเหยา

เดิมทีลู่เฉิงฮ่าวได้ยินว่าวันนี้จี้หลิงชวนจะพาใครบางคนมาด้วย ในตอนนั้นเขาก็ตื่นเต้นเล็กน้อยและรู้สึกยินดีกับจี้หลิงชวน คิดว่าจี้หลิงชวนนั้นสามารถเดินออกจากเงามืดของชูเหยาแล้ว ในที่สุดเขาก็ยอมเปิดใจรับหญิงสาวคนอื่นอีกครั้ง

แต่ผลลัพธ์ ตอนนี้เมื่อลู่เฉิงฮ่าวเห็นใบหน้าของมู่ซีซีที่ละม้ายคล้ายคลึงกับชูเหยาเป็นอย่างมาก ภายในใจของเขาจมลงอย่างกะทันหัน

ท่าทีของจี้หลิงชวนที่ดูเหมือนจะลืมชูเหยาได้แล้ว บางทีในตอนนี้จี้หลิงชวนยินดีที่จะยอมรับผู้หญิงคนนี้เข้ามาก็เป็นเพราะว่าเธอมีหน้าตาที่คล้ายกับชูเหยาเป็นอย่างมาก!

นี่หมายความว่าเขานั้นยังคงลืมชูเหยาไม่ได้ แต่ตอนนี้ไม่รู้เรื่องราวของชูเหยาเลย บางทีเธออาจตายไปแล้วก็ได้

หรือว่าจี้หลิงชวนคิดวางแผนที่จะอยู่กับตัวแทนไปตลอดอย่างนั้นหรือ?

ลู่เฉิงฮ่าวคิด แววตาของเขาจมลึก ภายในใจของเขาเหมือนกับมีก้อนหินขนาดใหญ่หล่นลงมาทับไว้ แต่ตอนนี้อยู่ต่อหน้าหญิงสาวคนนี้ ลู่เฉิงฮ่าวไม่สามารถพูดคุยกับจี้หลิงชวนอย่างตรงไปตรงมาได้

เขาพยายามสุดความสามารถระงับความคิดในใจของเขา เขาต้องนำรอยยิ้มแสนร้ายกาจกลับมาประดับไว้บนใบหน้าของเขา

เขาส่งยิ้มให้กับมู่ซีซีราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นจากนั้นเขาก็มองไปทางจี้หลิงชวนและส่งยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย "หลิงชวน สาวสวยคนนี้ใคร? ทำไมไม่แนะนำให้ฉันรู้จักล่ะ?"

"มู่ซีซี" จี้หลิงชวนมองลู่เฉิงฮ่าวและแนะนำมู่ซีซีอย่างเรียบง่ายและชัดเจน

จากนั้นเขามองมู่ซีซีและชี้ไปทางลู่เฉิงฮ่าวพร้อมกับพูดว่า "เขาชื่อลู่เฉิงฮ่าว เขาเป็นเหมือนพี่น้อง เล่นกับฉันมาตั้งแต่เด็กจนโต"

หลังจากฟังการแนะนำของจี้หลิงชวนแล้วมู่ซีซีก็พยักหน้าให้กับลู่เฉิงฮ่าวอย่างสุภาพและกล่าวทักทาย "คุณลู่ สวัสดีค่ะ"

"คุณมู่ สวัสดีครับ" ลู่เฉิงฮ่าวตอบอย่างสุภาพ เขามองไปทางจี้หลิงชวนและมู่ซีซีและพูดกับทั้งสองคนว่า "พวกคุณสองคนนั่งลงก่อนเถอะ"

จี้หลิงชวนชำเลืองมองไปยังตำแหน่งตรงกลางที่นั่งตรงนั้นเป็นดั่งดวงจันทร์ท่ามกลางหมู่ดาว จากนั้นเขาก็เหลือบมองเด็กชายวัยรุ่นที่ร่ำรวยที่เขาล้วนไม่รู้จัก เขาขมวดคิ้วแน่นในทันที เขาจับมือมู่ซีซีไว้แน่นจากนั้นก็ลากเธอไปนั่งในมุมสลัวที่ไม่โดดเด่น

ริมฝีปากของลู่เฉิงฮ่าวกระตุกอย่างหมดคำพูด เขาคุ้นชินกับท่าทางหัวแข็งของเขา ดังนั้นเขาจึงเลือกมุมนั่งตรงนั้น

เหล่าทายาทตระกูลที่ร่ำรวยและเด็กสาวเหล่านั้นที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะจ้องมองไปยังจี้หลิงชวนและมู่ซีซี