รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 143

มู่อวี๋เฟยได้รับการเปลี่ยนแปลงราวฟ้ากับดินและมู่ซีซียังคงเข้าชั้นเรียนอย่างสงบตามปกติ

วันรุ่งขึ้นหลังจากที่มู่ซีซีเลิกเรียน ลั่วเสี่ยวชิงดูเหมือนมีข่าวใหญ่จะบอก เขาดึงมู่ซีซีออกไปและพูด "ซีซี เธอรู้อะไรไหม พี่ฉู่ย้ายไปศึกษาต่อต่างประเทศแล้ว!!!"

เมื่อมู่ซีซีได้ยินคนพูดถึงฉู่จือหยวน เธอก็อดไม่ได้ที่จะนึกเรื่องราวฉู่จือหยวนอยู่ในคลับในวันนั้นก็ปรากฏขึ้นในใจของเธอ เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองไปที่ลั่วเสี่ยวชิงพยักหน้าอย่างไม่มีความรู้สึก

ลั่วเสี่ยวชิงมองไปที่ใบหน้าที่สงบของมู่ซีซีด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยอย่างไม่สามารถช่วยได้แต่ดำเนินการต่อ "นอกจากนี้ฉันยังได้ยินจากเพื่อนของฉันที่เที่ยวกับฉู่จือหยวนพูดว่า ฉู่จือหยวนดูเหมือนจะสร้างความขุ่นเคืองแก่คนที่ไม่ควรขุ่นเคืองเขา จากนั้นเขาก็ถูกส่งตัวไปต่างประเทศโดยพ่อแม่ของเขาและพวกเขาก็ไม่ได้รับอนุญาตให้กลับมาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาฉันไม่รู้ว่าใครที่ขุ่นเคืองฉู่จือหยวน ช่างโชคร้ายเหลือเกิน!"

ฟังสิ่งที่ลั่วเสี่ยวชิงเพิ่งพูด ทำให้ในที่สุดมู่ซีซีก็มีอาการบนใบหน้าที่สงบและดวงตาก็เปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ บุคคลแรกในใจของมู่ซีซีคือจี้หลิงชวน!

ฉันกลัวว่านอกจากจี้หลิงชวนก็ไม่มีใครสามารถทำสิ่งที่ครอบงำได้

มู่ซีซีขดมุมริมฝีปากของเธอเล็กน้อยอย่างหมดหนทาง

ลั่วเสี่ยวชิงที่ด้านข้างมองไปที่มู่ซีซีที่มุมปากของเธอโดยไม่รู้ตัวและสะกิดมู่ซีซีด้วยความประหลาดใจและพูดอย่างเงียบๆ ว่า "ซีซี สีหน้าของเธอหมายความว่ายังไง ฉู่จือหยวนอยู่นอกประเทศแล้วและยังไม่ได้กลับมาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ เธอไม่ชอบฉู่จือหยวนแล้วเหรอ? ทำไมเธอถึงยิ้มเมื่อได้ยินข่าวนี้…”

มู่ซีซีไม่รู้จะอธิบายอย่างไรกับลั่วเสี่ยวชิง เกี่ยวกับความสัมพันธ์ปัจจุบันของเธอกับจี้หลิงชวนและการได้เห็นนิสัยที่แท้จริงของฉู่จือหยวนก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับจี้หลิงชวน มู่ซีซีพูดกับลั่วเสี่ยวชิงว่า "แอบรักฉู่จือหยวนนั้นมันผ่านมาแล้วและฉันไม่ได้รู้สึกกับเขาอีกต่อไปแล้ว”

ลั่วเสี่ยวชิงมองมู่ซีซีไม่เหมือนกับพูดตลก เมื่อเขานึกถึงเรื่องที่ฉู่จือหยวนมาหามู่ซีซีก่อนหน้านี้ มู่ซีซีก็ดูสงบอย่างไม่มีความรู้สึก

มองย้อนไปตอนนี้ถ้าชอบใครสีกคนจริงๆ เธอจะไม่สามารถสงบได้เลย

ลั่วเสี่ยวชิงและมู่ซีซีต่างเป็นคนที่ไม่ชอบให้พัวพัน ลั่วเสี่ยวชิงพบว่ามู่ซีซี ไม่ชอบฉู่จือหยวน ดังนั้นเขาจึงหยุดพูดถึงเรื่องของฉู่จือหยวนและเปลี่ยนหัวข้อด้วยรอยยิ้ม เราไปที่ โรงอาหารสำหรับมื้อกลางวันด้วยกัน

ในตอนบ่าย เมื่อมู่ซีซีเดินออกจากห้องเรียนหลังเลิกเรียน โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้น มู่ซีซีหยิบโทรศัพท์ออกมามองมันและเห็นคำว่าจี้หลิงชวนแสดงบนหน้าจอโทรศัพท์

มู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะตะลึง ลั่วเสี่ยวชิงที่ด้านข้างเห็นมู่ซีซีจ้องมองที่หน้าจอโทรศัพท์ด้วยความงุนงง เขาอดไม่ได้ที่จะเอนตัวไปที่มู่ซีซีแล้วพูดว่า "ซีซี ทำไมเธอถึงงุนงง? ทำไมไม่รับสาย?”

เสียงของลั่วเสี่ยวชิงดึงสติของมู่ซีซีกลับมา มู่ซีซีเห็นว่าลั่วเสี่ยวชิงเข้ามาหาเธอก็แอบๆโทรศัพท์หลีกเลี่ยงและแก้มสีขาวของเธอก็กลายเป็นสีแดงโดยไม่รู้ตัว มู่ซีซีพูดกับลั่วเสี่ยวชิงด้วยความตื่นตระหนก "เสี่ยวชิง ฉันจะไปรับสายก่อน...”

มู่ซีซีเดินไปด้านข้างแล้วรับสายด้วยใบหน้าแดงก่ำ

เมื่อมีการเชื่อมต่อสายมู่ซีซีก็วางโทรศัพท์ไว้ข้างหู เสียงดีที่ลึกและกระชับของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นทันที “เลิกเรียนแล้วหรือ?”