รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 146

ภายในใจของมู่ซีซีเกิดความรู้สึกอบอุ่นอย่างไม่สามารถอธิบายได้ เธอคาดไม่ถึงเลยว่าขนาดเธอยังไม่ได้พูดอะไรออกมา จี้หลิงชวนก็ค้นพบเสียก่อนแล้ว....

เธอจ้องมองจี้หลิงชวนด้วยใบหน้าที่แดงก่ำและเอ่ยเบาๆว่า "เอ่อคือ..ว่า ประจำเดือนฉันมาแล้ว..."

จี้หลิงชวนได้ยินคำพูดของมู่ซีซี เขาผงะไปเสี้ยววินาที จากนั้นเขาก็เข้าใจในความหมายของมู่ซีซี ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ช่องท้องส่วนล่างของมู่ซีซี คิ้วที่ขมวดแน่นก็ขมวดแน่นมากยิ่งขึ้น

จี้หลิงชวนไม่ลืมครั้งแรกที่เขาเห็นมู่ซีซีประจำเดือนมา ค่ำคืนที่เจ็บปวด เธอพลิกตัวไปมาและนอนไม่หลับ

เขาเหลือบมองเธอ เห็นความเจ็บปวดของมู่ซีซี ใบหน้าของเธอซีดเซียวและขมวดคิ้วแน่น

ความปรารถนาที่เรียกร้องอยู่ในสายเลือดก็พลันหายไปในทันทีและความเจ็บปวดภายในใจก็เข้ามาแทนที่อย่างไม่สามารถอธิบายได้

จี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขามองดูมู่ซีซีและถามออกมาอย่างไม่รู้ตัวว่า "ปวดมากไหม?"

เมื่อได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีสบสายตาเข้ากับสายตาที่ดูล้ำลึกคู่นั้นของจี้หลิงชวน เธอรู้สึกว่าความปรารถนาและความคาดหวังในสายตาของเขาจางลงเล็กน้อย ภายในใจของเธอจึงรู้สึกโล่งใจ

ในตอนนี้เธอรู้สึกปวดท้องเป็นอย่างมาก และไม่คิดอยากจะต่อกรกับจี้หลิงชวน

"ปวดนิดหน่อย..." มู่ซีซีไม่ใช่คนที่ปากไม่ตรงกับใจ ความเจ็บปวดแบบทั่วไปเธอสามารถทนได้อยู่แล้ว แต่ทุกครั้งที่ประจำเดือนมา เธอมักจะเจ็บปวดจนแทบทนไม่ไหว

แต่อย่างน้อยความโชคดีของมู่ซีซีก็คือหากว่าประจำเดือนมา เธอจะเจ็บมากเพียงแค่วันสองวันแรกเท่านั้น วันถัดมาความเจ็บปวดก็จะลดลง

ทันทีที่สิ้นเสียงของมู่ซีซี วินาทีถัดมา ภายในห้องที่เงียบสงบก็มีเสียงร้องของมู่ซีซีดังขึ้น "โอ๊ย!"

เพียงแค่เห็น จี้หลิงชวนยื่นมือออกมาและอุ้มมู่ซีซีไว้ในอ้อมแขนของเขา จากนั้นเขาก็ก้าวเท้ายาวๆของเขาตรงไปยังเตียงขนาดใหญ่

มู่ซีซีที่อยู่ภายในอ้อมแขนของจี้หลิงชวน เธอดิ้นรนด้วยความตื่นตกใจ แต่ทันทีที่เธอขยับตัว เธอก็พบว่าอ้อมกอดนั้นกระชับแน่นขึ้น เธอคิดจะขยับก็ไม่สามารถขยับได้ เสียงทุ้มลึกของจี้หลิงชวนดังก้องภายในโสตประสาทของเธอ "อย่าขยับ!"

ขณะพูด จี้หลิงชวนอุ้มมู่ซีซีและกำลังเดินไปยังเตียงขนาดใหญ่ คราวนี้จี้หลิงชวนไม่ได้กดมู่ซีซีลงบนเตียงขนาดใหญ่ดั่งเช่นในคราวก่อน การกระทำของเขานั้นอ่อนโยนขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เขาวางมู่ซีซีอย่างนุ่มนวลลงบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ ราวกับว่าเขากำลังจัดการกับกระจกที่เปราะบาง จากนั้นเขาก็ดึงผ้านวมขึ้นมาและห่มผ้านวมให้กับมู่ซีซี

แม้ว่าในตอนนี้จะเป็นฤดูร้อน แต่แอร์ในห้องก็ยังคงเปิดใช้งานอยู่และยังคงต้องการผ้านวม

หลังจากที่มู่ซีซีเริ่มรู้สึกตัว เธอก็รู้ว่าเมื่อครู่นี้จี้หลิงชวนอุ้มเธอ บางทีอาจเป็นเพราะเธอปวดท้องอยู่...

ไม่สามารถอธิบายได้เลย ภายในใจอดไม่ได้ที่จะสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น

อื้อ... หากว่าจี้หลิงชวนไม่ยโสและหยิ่งผยอง บางครั้งก็เหมือนกับว่าเขาไม่ได้เข้าถึงยากขนาดนั้น...

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนนี้ ภายในใจของมู่ซีซีสัมผัสได้ว่าจี้หลิงชวนนั้นมีความรู้สึกเป็นห่วงเธอจริงๆ แต่ใบหน้าของเขายังคงความเย็นชา เหี้ยมโหดดูไร้ซึ่งความปราณี จะเรียกว่าขี้เก๊กก็ได้

ขณะที่เธอครุ่นคิด ริมฝีปากของมู่ซีซีโค้งงอเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว วินาทีถัดมา มู่ซีซีเห็นว่าจี้หลิงชวนนั้นหันหลังกลับและเดินออกจากห้องไป