รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 148

มู่ซีซียังไม่ทันจะพูดจบ ดวงตาดอกท้อของเธอก็เบิกกว้าง เห็นแค่เพียงจี้หลิงชวนไม่รอให้มู่ซีซีพูดจบ เขาก็ตรงเข้ามามอบจุมพิตให้กับมู่ซีซี

ริมฝีปากบางสวยงามกดทับริมฝีปากที่น่าดึงดูดใจของมู่ซีซีและขัดจังหวะคำพูดของมู่ซีซีไว้

ในตอนแรกจี้หลิงชวนแค่อยากลิ้มรส แต่สุดท้ายแล้วเมื่อได้สัมผัสกับริมฝีปากนุ่มๆของมู่ซีซี ทุกอย่างก็เสียการควบคุม จี้หลิงชวนต้องการที่จะสัมผัสและลิ้มรสมากยิ่งขึ้นโดยที่เขาไม่รู้ตัว ดังนั้นจี้หลิงชวนจึงปล่อยความรู้สึกและปล่อยใจพร้อมกับมอบจุมพิตที่ลึกซึ้งให้กับเธอ

มู่ซีซีไม่สามารถหลบหนีได้เลย เธอทำได้เพียงแค่ยินยอมในการกระทำที่ไร้ยางอายของจี้หลิงชวน

ลมหายใจของทั้งสองนั้นเริ่มหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น ในช่วงเช้าตรู่หากว่าพวกเขาได้จุมพิตกันเช่นนี้เรื่องราวจะต้องนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิด เมื่อจี้หลิงชวนผละออกจากริมฝีปากของมู่ซีซี ริมฝีปากของเธอนั้นก็เริ่มบวมและแดง

หน้าผากของเขาแนบชิดลงบนหน้าผากของมู่ซีซี สายตาของทั้งสองจ้องมองกันและกัน สายตาที่ล้ำลึกของจี้หลิงชวนจ้องมองมู่ซีซีอย่างใกล้ชิด เขาเห็นว่าริมฝีปากของเธอนั้นเปิดออกเล็กน้อยเพื่อที่จะได้สูดลมหายใจอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นมุมปากของเขาก็ยิ้มเยาะและเขาก็อารมณ์ดีขึ้นในทันใด จากนั้นเขาก็ค่อยๆพูดว่า "นี่คือ morning kiss จำไว้ด้วย หลังจากวันนี้ไปเธอต้องเป็นคนเริ่มเข้าหาฉันก่อน"

ทันทีที่สิ้นเสียงเอาแต่ใจของจี้หลิงชวน ขณะนั้นมู่ซีซีก็เบิกตากว้างและจ้องมองไปยังจี้หลิงชวนด้วยความประหลาดใจ

เอ่อ...morning kiss? หลังจากนี้ต้องเป็นแบบนี้ทุกเช้า? และเธอยังต้องเป็นคนเริ่มก่อน?

แก้มของมู่ซีซีแดงก่ำด้วยความรวดเร็ว สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน แม้แต่บริเวณใบหูของเธอก็แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ

มู่ซีซีรู้สึกเขินอายจนแทบทนไม่ไหว ในตอนนี้เธอแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี

จี้หลิงชวนที่อยู่ด้านข้างมองใบหน้าแดงระเรื่อที่น่ารักของมู่ซีซี เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยับยั้งชั่งใจ

ภายในใจของเขาอดคิดไม่ได้ว่า โอ๊ย มู่ซีซีในตอนนี้นั้นเป็นเหมือนกันเค้กที่น่าอร่อย ร่างกายที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวน คอยยั่วยวนเขาอยู่ตลอดเวลา

อากาศภายในรถดูเหมือนจะคลุมเครือจนยากที่จะหายใจ

หัวใจดวงน้อยของมู่ซีซีนั้นเต้นระรัว ตึกตักตึกตัก เธอสัมผัสได้ว่าแววตาที่จี้หลิงชวนจ้องมองมาที่เธอนั้น ยิ่งมองก็ยิ่งแสดงให้เห็นถึงความผิดปกติ

เมื่อมู่ซีซีได้สติ เธอรีบกลืนน้ำลายอย่างประหม่าพร้อมกับรีบพูดกับจี้หลิงชวนว่า "เอ่อ คือ....ฉัน ฉันต้องไปแล้ว"

ขณะที่เธอกล่าว มู่ซีซีก็รีบเปิดประตูและวิ่งรถไปจากรถ

จี้หลิงชวนที่ยังคงค้างการกระทำอยู่ในท่านั้น เมื่อเห็นว่ามู่ซีซีวิ่งรถไปจากรถราวกับกระต่ายตัวน้อย เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

เธอนั้นก็สนิทสนมและใกล้ชิดกับเขามาก็ตั้งหลายครั้ง และทุกครั้งที่มีการกระทำที่ใกล้ชิดกัน มู่ซีซีก็จะหน้าแดงระเรื่อเป็นดั่งกุ้งตัวน้อยที่ปรุงสุก เธอน่ารักจนไม่สามารถอธิบายได้เลย

เมื่อนึกถึงความเขินอายของมู่ซีซีเมื่อครู่นี้ รอยยิ้มบนริมฝีปากของจี้หลิงชวนก็ชัดเจนมากยิ่งขึ้น เขาสตาร์ทรถและขับตรงไปยังบริษัทจี้ซืออย่างอารมณ์ดี

วันนี้พนักงานในบริษัทจี้ซือเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าประธานของเขาอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก!

ใบหน้าที่ดูเย็นชาและไม่เป็นมิตรอยู่เสมอนั้นราวกับว่าจะดูอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย

สิ่งนี้ทำให้ภายในใจของพนักงานนั้นรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก

อืม ประธานอารมณ์ดี บางทีคืนนี้พวกเขาอาจจะไม่ต้องทำโอทีก็ได้! และพวกเขาก็ไม่ต้องคอยหวาดผวากับออร่าที่หนาวเย็นและเย็นยะเยือกของประธาน

หลังจากที่มู่ซีซีลงจากรถ เธอก็กลัวว่าตัวเองจะเข้างานสาย เธอจึงก้มหน้าก้มตาวิ่งและเร่งฝีเท้าเดินเข้าไปภายในบริษัทจี้ซือ