รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 159

ฟางเซิ่งได้ยินจี้หลิงชวนพูดอย่างมีเมตตาแบบนี้ สีหน้าที่อมทุกข์จึงดีขึ้นมาหน่อย พักสามวันแล้วได้เงินเดือนด้วยก็ถือว่าคุ้ม

เวลาเดียวกัน พอมู่อวี๋เฟยกับหยวนลี่ขับรถออกไปแล้ว พวกเขาจึงไปกินมื้อเที่ยงที่ร้านอาหารก่อน จากนั้นตอนบ่ายมู่อวี๋เฟยก็โดนหยวนลี่พากลับไปที่คอนโด

เพราะหยวนลี่ทำธุรกิจเกี่ยวกับบาร์ ปกติเขาจึงทำงานตอนกลางคืน แล้วพักผ่อนตอนเช้า

เพิ่งถึงคอนโด ประตูห้องเพิ่งปิด หยวนลี่ก็จับมู่อวี๋เฟยกดที่ประตูทันที

จากนั้นก็ลูบไล้ผ่านร่างกายมู่อวี๋เฟย หรี่ตาลงอย่างลามก ดื่มด่ำกับความสุขจากการสัมผัสผิวมู่อวี๋เฟย

จากนั้นก็กัดติ่งหูมู่อวี๋เฟยเบาๆ "อวี๋เฟย! ร่างกายของเธอเพอร์เฟคมาก! เพอร์เฟคจนฉันไม่อยากปล่อยมือ"

มู่อวี๋เฟยสบตากับหยวนลี่ รู้สึกถึงฝ่ามือของเขาที่ลูบไล้บนผิวตัวเอง ร่างกายเธอจึงแข็งทื่อ พยายามกัดริมฝีปากแน่น ร่างกายของเธอถึงไม่สั่น

แค่รู้สึกว่ามือของหยวนลี่เหมือนงูพิษที่น่ากลัวอย่างนั้น

ร่างกายมู่อวี๋เฟยแข็งทื่อเหมือนขอนไม้ แล้วในแววตาก็มีความหวาดกลัว

ในใจเอาบอกตัวเองว่า ห้ามต่อต้าน ต้องอดทนไว้ ต้องห้ามผลักหยวนลี่ออก ไม่งั้นจะได้รับบทลงโทษที่สาหัส!

มู่อวี๋เฟยยังจำได้ขึ้นใจครั้งก่อนที่ทำกับหยวนลี่ มู่อวี๋เฟยโดนทารุณจนไม่ไหวแล้ว จึงเผลอผลักหยวนลี่ออก แต่หยวนลี่เหมือนโดนกระตุกต่อมอารมณ์ กลับรู้สึกสนุกมากกว่าเดิม ไม่สนว่ามู่อวี๋เฟยจะทุกข์ทรมานแค่ไหน ก็ต้องชื่นชมความโกรธแค้นในใจมู่อวี๋เฟย ไม่งั้นครั้งนั้นเธอคงทนไม่ไหว

พอทำเสร็จแล้ว มู่อวี๋เฟยจึงนอนติดเตียงสามวันค่อยลงจากเตียงได้!

สำหรับมู่อวี่เฟยนี่เป็นฝันร้ายชัดๆ จนตอนนี้ขอแค่หยวนลี่แตะต้องเธอ ในใจมู่อวี๋เฟยก็จะรู้สึกหวาดผวาอย่างไม่รู้ตัว

ทุกครั้งมู่อวี๋เฟยก็ต้องกัดฟันแน่นแล้วอดทนครั้งแล้วครั้งเล่า

มู่อวี๋เฟยกำลังคิดอยู่ วินาทีต่อมาเสียงของหยวนลี่ที่เหมือนปีศาจจากนรกก็ดังขึ้นข้างหู "มู่อวี๋เฟย เธอสวยจริงๆ! วันนี้เรามาเล่นอะไรใหม่ๆเถอะ!"

มู่อวี๋เฟยได้ยินประโยคนี้ของหยวนลี่ จึงเหมือนคนที่สิ้นหวัง แล้วกลัวจนควบคุมตัวเองไม่ให้สั่นไม่ได้

เพราะทุกครั้งที่หยวนลี่บอกว่าเล่นอะไรใหม่ๆ ระดับความทารุณก็จะหนักจนทนรับไม่ไหว

น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ แววตามู่อวี๋เฟยมีแต่ความหวาดผวา ตัวสั่นอย่างน่าสงสารแล้วพูดอ้อนวอนหยวนลี่ "พี่หยวน……ฉัน……ฉัน……"

มู่อวี๋เฟยพูดสะอึกสะอื้น ยังไม่ทันพูดออกมา มือที่เยือกเย็นของหยวนลี่ก็จับหน้าของเธอไว้

มู่อวี๋เฟยเหมือนตกใจกลัว จึงหยุดร้องไห้ แววตาที่หวาดผวามองไปที่หยวนลี่ แล้วไม่กล้าส่งเสียงอะไรเลย

ทันใดนั้น จึงเห็นมือของหยวนลี่มาเช็ดน้ำตาบนใบหน้ามู่อวี๋เฟย แล้วยิ้มให้เธอ "ร้องไห้ทำไม ร้องไห้ไม่สวยเลย!"