รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 161

มู่ซีซีพยักหน้าขณะฟัง เธอเหนื่อยมากมู่ซีซีกลับไปที่ห้องพักในโรงแรมด้วยตัวเอง ขณะที่จี้หลิงชวนไปทำงานกับหนุ่มชาวฝรั่งเศสที่มารับพวกเขาก่อนหน้านี้

จี้หลิงชวนไม่เคยเสียเวลากับการทำงานเลยแม้แต่วินาทีเดียว

ลูกน้องของหนุ่มชาวฝรั่งเศสเฝ้าดูจี้หลิงชวนเพิ่งลงจากเครื่องบิน ทานแค่มื้อกลางวันเท่านั้น เขาไม่มีเวลาพักผ่อน เขาอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงจี้หลิงชวนด้วยความเคารพ “คุณชายจี้ ต้องการกลับไปพักที่โรงแรมก่อนไหม? แล้วพรุ่งนี้ฉันจะติดต่อกับอีกฝ่ายเพื่อหารือเกี่ยวกับโครงการนี้?”

จี้หลิงชวนฟังคำแนะนำของน้องชายหนุ่มชาวฝรั่งเศส ขมวดคิ้วและปฏิเสธโดยไม่ได้คิดว่า "ไม่ บอกเขาให้มาเดี๋ยวนี้!"

จี้หลิงชวนไม่ต้องการให้โครงการนี้ใช้เวลามากเกินไป!

ท้ายที่สุดแล้ว จุดประสงค์หลักของจี้หลิงชวนในครั้งนี้ไม่ใช่โครงการนี้ นอกจากนี้เขายังต้องการใช้เวลามากขึ้นในการพามู่ซีซีออกไปเที่ยว

อีกด้านหนึ่งมู่ซีซีกลับไปที่ห้องพักของโรงแรม ฤดูร้อนในฝรั่งเศสนั้นหนาวเย็นกว่าเมืองหรงมู่ซีซีอาบน้ำอุ่นสบายๆและล้มตัวลงสู่ดินแดนแห่งความฝันหลังจากนอนอยู่บนเตียงสักพัก

เมื่อจี้หลิงชวนเผชิญกับงาน เขากลายเป็นคนบ้างานและถึงกับเข้าหลุมพรางหัวหน้าโครงการของอีกฝ่าย

เดิมทีจะใช้เวลาสองหรือสามวันในการเจรจาผู้จัดการโครงการ จี้หลิงชวนออกไปเจรจาส่วนตัวในครั้งนี้และพูดคุยในช่วงบ่าย โดยไม่หยุดพักจนกระทั่งเกือบตีสองกลางดึก

โปรเจกต์นี้เซ็นสัญญาในที่สุด นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้รับผิดชอบอีกฝ่ายทำงานล่วงเวลาอย่างบ้าคลั่ง ด้วยใบหน้าที่เฉื่อยชา เขาชื่นชมจี้หลิงชวนที่ยังคงเต็มไปด้วยพลัง

เรื่องสัญญามีการเจรจากันทั้งหมดและบุคคลที่รับผิดชอบของอีกฝ่ายยืนกรานที่จะขอให้จี้หลิงชวนดื่ม แต่จี้หลิงชวนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตกลง

เมื่อเขามาถึงบาร์ที่เปิดทั้งคืน จี้หลิงชวนเพื่อจะออกไปอย่างรวดเร็ว เขาเทไวน์หลายแก้วจากบุคคลที่รับผิดชอบซึ่งทั้งหมดเป็นวอดก้าที่มีแอลกอฮอล์สูง

หลังจากดื่มไวน์ไปสองสามแก้ว จู่ๆบุคคลที่ดูแลอีกฝ่ายก็ตาเบลอและเมาอย่างเห็นได้ชัด

จี้หลิงชวนไม่ควรมาที่นี่เช่นกัน แม้ว่าดวงตาของเขาจะยังสร่างเมาอยู่ แต่เขาก็ยังมึนเล็กน้อย

ไปส่งผู้รับผิดชอบของจี้หลิงชวน และจี้หลิงชวนขับรถกลับไปที่โรงแรมที่เขาพัก

กลับมาที่ห้อง จี้หลิงชวนเห็นมู่ซีซีแสนหวานกำลังนอนอยู่บนเตียงโดยโผล่หัวเล็กๆ ออกมา

เมื่อมองไปที่ใบหน้าอันแสนหวานของมู่ซีซี มุมริมฝีปากของจี้หลิงชวนก็ขดขึ้นโดยไม่รู้ตัว เหยียบขายาวคู่ใหญ่ ก้าวเบาๆ แล้วเดินไปข้างเตียงใหญ่

เมื่อเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มของมู่ซีซีจี้หลิงชวนได้กลิ่นของตัวเขาเองและเขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะไม่ชอบใจ ในวินาทีต่อมาจี้หลิงชวนก็ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้งแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ

อาบน้ำเย็นในห้องน้ำ จี้หลิงชวนไม่ได้กลิ่นแอลกอฮอล์บนร่างกายของเขา คราวนี้เขาสวมชุดนอนและเดินออกจากห้องน้ำ