มู่ซีซียกผ้าห่มขึ้นด้วยจิตใต้สำนึก รีบเดินเท้าเปล่าไปที่หน้าต่างและมองลงไปที่ชั้นล่าง ตามที่คาดไว้จี้หลิงชวนกำลังเปิดประตูรถและลงมา
มู่ซีซีรีบละสายตาและเดินไปที่ประตูห้องนอน
หลังจากนั้นไม่นานมู่ซีซีซึ่งยืนอยู่ที่ประตูห้องก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยเดินขึ้นบันได
การเคลื่อนไหวของมู่ซีซีเร็วกว่าปฏิกิริยาของสมอง เธอก็เปิดประตูโดยไม่ได้คิดถึงมัน
จี้หลิงชวนที่กำลังเดินไปที่ประตูห้องนอนก็หยุดทันที
ทั้งคู่สบตากัน สะดุ้งตกใจเล็กน้อย
จี้หลิงชวนได้สติแล้วมองไปที่มู่ซีซีที่ยืนงุนงงอยู่ที่ประตู เมื่อเขาเห็นมู่ซีซียืนเท้าเปล่าบนพื้นเย็น คิ้วของเขาก็ย่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว
ในช่วงเวลาต่อมา ก่อนที่มู่ซีซีจะตอบสนองจี้หลิงชวนก็ยื่นมือออกมากอดร่างกายของมู่ซีซีแล้วเดินไปที่เตียงใหญ่กลางห้องนอน
หลังจากที่รู้เรื่องนี้แล้ว มู่ซีซีซึ่งฟื้นความรู้สึกได้ในที่สุด อุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว"จี้หลิงชวน...คุณปล่อยฉันลงก่อน... ฉันจะเดินไปเอง..."
เมื่อถูกจี้หลิงชวนจับอุ้มอย่างเช่นเจ้าหญิง ท่าทางของเธอเขินอายอย่างอธิบายไม่ถูก
เมื่อเธอพูดจบ แก้มขาวๆของมู่ซีซีก็แดงขึ้น
“พื้นมันเย็น ไม่สวมรองเท้าแบบนี้ถ้าไม่สบายขึ้นมาล่ะ” จี้หลิงชวนพูดอย่างกังวลใจ
เมื่อมู่ซีซีได้ยินสิ่งนี้ หัวของเขาก็หดตัวลงโดยไม่รู้ตัว แต่มุมริมฝีปากของเธอขยับขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้เล็กน้อย
ในตอนนี้จี้หลิงชวนเป็นห่วงเธอเหรอ?
สำหรับจี้หลิงชวน เขารู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยเพราะคำพูดที่ควบคุมไม่ได้ที่เขาเพิ่งพูดไป เขาบังเอิญมาถึงข้างเตียงแล้วจี้หลิงชวนวางมู่ซีซีบนเตียงใหญ่แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เธอ
คำพูดที่กำลังจะพูด แต่ในวินาทีถัดมามู่ซีซีที่อยู่บนเตียงทันใดนั้นก็เอื้อมมือออกไปคว้าแขนเสื้อของจี้หลิงชวนและกระซิบด้วยความเป็นห่วง "จี้หลิงชวน... ดึกมากแล้ว คุณออกไปข้างนอกมีอะไรสำคัญหรือเปล่า?”
มู่ซีซีและจี้หลิงชวนอยู่ด้วยกันมานานกว่าสองเดือนแล้วและนี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นจี้หลิงชวนออกไปข้างนอกในกลางดึกเช่นนี้
“มีธุระนิดหน่อย แต่ตอนนี้จัดการเสร็จแล้ว” จี้หลิงชวนพูดขณะที่ยกมือขึ้นและขมวดคิ้วจากนั้นจี้หลิงชวนก็ดึงเนคไทที่คอของเขาและพูดกับมู่ซีซี “ตอนนี้ดึกแล้ว คุณนอนก่อนนะ ฉันจะไปอาบน้ำ”
หลังจากพูด จี้หลิงชวนก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
เมื่อมองไปที่แผ่นหลังของจี้หลิงชวนมู่ซีซีก็ขมวดคิ้วอย่างสับสนอีกครั้ง ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาของเธอหรือเปล่า เขารู้สึกว่าจี้หลิงชวนแปลกๆในคืนนี้
มู่ซีซีไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับจี้หลิงชวนและเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างบ้าคลั่งและยังคงนอนไม่
หลังจากที่จี้หลิงชวนออกมาจากห้องน้ำ เขาเห็นมู่ซีซีที่ยังไม่หลับตา
เมื่อหันสบตาหากัน จี้หลิงชวนเหลือบมองที่มู่ซีซีจากนั้นก็มองออกไป เปิดผ้าห่มเดินตรงไปที่เตียงและนอนลงข้างมู่ซีซี
เมื่อก่อนทุกคืนในเวลานี้จี้หลิงชวนมักจะเอื้อมมือออกไปและจับมู่ซีซีไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วทำอะไรบางอย่างที่ใกล้ชิด
เมื่อนึกถึงความอับอายของมู่ซีซีและเกิดอาการหน้าแดงอาย เธอกังวลและตั้งตารอว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปอย่างลึกลับ เธอไม่กล้ามองจี้หลิงชวน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ
ย่าก็ปักใจเชื่อเลย ไม่ตรวจดีเอ็นเอหน่อยล่ะ...
ตรวจดีเอ็นเอก็จบ งง นังพี่เลวยังคิดได้ แต่พระเอกคิดไม่ได้...
เรื่องนี้อ่านจบแล้ว...