รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 182

แต่ลู่เฉิงฮ่าวกล้าคิดเรื่องนี้ได้เพียงแค่ในใจเท่านั้น แม้แต่ชื่อชูเหยา เขาก็ไม่กล้าพูดออกมาต่อหน้าของจี้หลิงชวน เพราะกลัวว่ามันจะไปแทงใจดำจี้หลิงชวนอีก

ส่วนทางด้านจี้หลิงชวนที่ตัดสินใจได้แน่วแน่แล้ว เขาไม่รู้เลยว่าลู่เฉิงฮ่าวคิดอะไรมากมายในใจขนาดนี้

หลังจากดื่มเหล้าลงไปหนึ่งแก้ว จี้หลิงชวนที่ยังไม่เมา เขาอารมณ์ดี เนื่องจากเขาตัดสินใจได้แล้ว จี้หลิงชวนวางแก้วเหล้าลงและพูดกับลู่เฉิงฮ่าวว่า “ไม่ดื่มแล้ว ฉันจะกลับก่อน แล้วเจอกันใหม่”

หลังจากพูดจบ จี้หลิงชวนก็เดินออกไปในทันที ลู่เฉิงฮ่าวถูกทอดทิ้งอย่างไร้เยื่อใยอีกครั้ง แน่นอนว่าเพื่อนมีไว้เพื่อระบายอารมณ์!

อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์จี้หลิงชวนยังไม่ได้แตะต้องมู่ซีซีเลย แค่จะพูดคุยก็ไม่ค่อยได้คุย และจงใจหลีกเลี่ยงหลบหน้ามู่ซีซี

มู่ซีซีไม่ได้เป็นคนโง่ เพราะเธอก็รู้สึกถึงเรื่องนี้เหมือนกัน

เดิมทีมู่ซีซีต้องการถามสารทุกข์สุกดิบของจี้หลิงชวน เธออยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่จี้หลิงชวนก็รีบออกไปข้างนอกแต่เช้าและกลับมาถึงบ้านตอนดึกดื่น เหมือนตั้งใจจะหลบหน้าเธอ มู่ซีซีจึงไม่รู้ว่าแล้วเมื่อไหร่ถึงจะมีโอกาสได้นั่งคุยกันกับจี้หลิงชวนสักที

มู่ซีซีอาบน้ำและเดินไปที่หน้าต่างโดยไม่รู้ตัว เธอมองลงไปที่ชั้นล่างในความมืด เดิมทีมู่ซีซี คิดว่าคืนนี้ก็คงจะเหมือนกับคืนก่อน ๆ ที่จี้หลิงชวนจะกลับบ้านมาจนดึกดื่น ตอนที่เธอกำลังคิดและ กำลังเตรียมจะเข้านอนนั้น ในวินาทีต่อมา เสียงเครื่องยนต์ของรถสปอร์ตที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมาจากทางด้านนอกของหน้าต่าง

ทันใดนั้นมู่ซีซีที่กำลังง่วงนอนอย่างเต็มที่ สะดุ้งขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงนุ่มๆ แล้วจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือที่อยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงขึ้นมาดูเวลา นี่เพิ่งจะสองทุ่มเอง

มู่ซีซีคิดไปพลางจากนั้นก็วางโทรศัพท์มือถือของเธอลงและรีบเดินตรงไปทางหน้าต่าง เมื่อเธอมองลงไปข้างล่าง เธอก็เห็นรถของจี้หลิงชวน

รถของจี้หลิงชวนกำลังเข้ามาจอดอยู่ในโรงจอดรถด้านนอกคฤหาสน์ ภายในไม่กี่นาที ร่างอันสูงใหญ่ของจี้หลิงชวนก็ผลักประตูรถและเดินเข้ามาในคฤหาสน์

จี้หลิงชวนกลับมาแล้วจริงๆ! ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ วันนี้เป็นวันที่จี้หลิงชวนกลับมาเร็วที่สุด

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นได้ มู่ซีซีกลัวว่าเธอจะพลาดโอกาสที่จะได้คุยกับจี้หลิงชวน เธอรีบสวมรองเท้า วิ่งเหยาะๆออกไปผลักเปิดประตูและเดินลงบันไดอย่างรวดเร็ว

เมื่อมู่ซีซีเดินมาถึงกลางบันไดของคฤหาสน์ เธอบังเอิญเห็นจี้หลิงชวนที่เดินเข้ามาผ่านห้องนั่งเล่น

ทั้งคู่สบสายตากัน และทั้งคู่ไม่ได้เจอหน้ากันจริงๆจังๆมาเป็นเวลานานกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว

ทันทีที่พวกเขาเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของกันและกัน พวกเขาต่างฝ่ายต่างก็ชะงักกันเล็กน้อย

มู่ซีซีเป็นคนแรกที่ได้สติกลับคืนมา จากนั้นก็มองไปที่จี้หลิงชวนพร้อมกับยิ้มอย่างเขินอายและพูดขึ้นมาว่า "กลับมาแล้วเหรอ？ กินข้าวเย็นหรือยัง"

ขณะที่มู่ซีซีกำลังพูดอยู่นั้น จี้หลิงชวนที่เพิ่งได้สติกลับมาก็ได้เดินก้าวเท้าเข้าไปอยู่ตรงหน้าของมู่ซีซีในระยะที่ประชิดกันมาก จี้หลิงชวนก้มศีรษะลงเล็กน้อย และลมหายใจอันร้อนระอุก็สัมผัสมาโดยคอที่บอบบางและขาวบริสุทธิ์ของมู่ซีซี

มู่ซีซีรู้สึกคันจึงเอียงคอเล็กน้อย และบรรยากาศรอบๆตัวของทั้งสองก็ดูเหมือนจะหยุดนิ่ง และดูแปลกๆเล็กน้อย