รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 197

สิ่งที่พ่อมู่กับแม่มู่พูดเมื่อกี้ก็ไม่ได้โกหก ตอนนั้นที่พวกเขาขับรถชนคุณป้าจี้หลิงชวน ตอนนั้นไม่รู้ว่าเธอเป็นลูกสาวตระกูลจี้ที่หนีออกมา ถ้าตอนนั้นพวกเขารู้ให้ความกล้าขนาดไหนพวกเขาก็คงไม่กล้าชนเธอหรอก

พอชนคุณป้าจี้หลิงชวนเสีย แล้วเป็นข่าวใหญ่ พวกเขาถึงรู้ว่าพวกเขาชนลูกสาวตระกูลจี้

เพราะฉะนั้นตอนนั้นพ่อมู่จึงสั่งแม่มู่ห้ามบอกเรื่องมู่ซีซีเด็ดขาด! ไม่งั้นสักวันคงสืบมาถึงตัวพวกเขาสองคน!

สีหน้านายหญิงจี้เข้มขรึมแล้วจ้องพ่อมู่กับแม่มู่ไว้ ความโกรธบนใบหน้าไม่ลดลงเลย พร้อมพูดอย่างเยือกเย็นว่า "บอกมา! ฉันอยากฟังเหตุการณ์ทั้งหมดตอนนั้น!"

พ่อมู่กับแม่มู่สบตากัน แม่มู่เงยหน้ามองนายหญิงจี้แล้วตอบว่า "งั้นฉันพูดแล้วกัน……"

แม่มู่พูดแล้วเหมือนนึกอะไรออก ขอบตาจึงแดง แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

แม่มู่จมอยู่กับความทรงจำ แล้วเอ่ยพูดว่า "เรื่องเป็นอย่างนี้ค่ะ สิบเก้าปีก่อน ตอนที่เราสองคนท้องลูกคนที่สอง ตอนนั้นบริษัทที่เราเปิดเริ่มมีกำไรแล้ว เพราะฉะนั้นเราสองคนจึงตั้งตารอลูกคนนี้มาก"

"ตั้งครรภ์มาสิบเดือน พอคลอดลูกแล้ว เราค่อยรู้ว่าเด็กคนนั้นมีโรคหัวใจที่อันตรายมากแล้วก็โรคกำเริบอื่นๆอีก รักษาอยู่ที่โรงพยาบาลไปหนึ่งเดือนกว่าๆ สถานการณ์ของลูกก็หนักขึ้นเรื่อยๆ"

"คุณหมอบอกเราว่าถ้าอยากช่วยชีวิตเด็ก ต้องรีบทำการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ ตอนนั้นเราอยากรักษาเด็กไว้ แต่ว่าจะหาหัวใจที่เหมาะสมมาเปลี่ยนได้ยากมาก แล้วตอนนั้นฉันก็ได้ยินมาโดยบังเอิญว่ามีเด็กผู้หญิงที่เกิดวันเดียวกันเวลาเดียวกันกับลูกสาวของฉัน ไม่เพียงแค่นั้น กรุ๊ปเลือดของเด็กผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนกับของลูกสาวของฉันเป๊ะเลย! แล้วหัวใจของเด็กผู้หญิงคนนั้นก็แข็งแรงมากด้วย!”

ขณะพูดแม่มู่ก็ร้องไห้หนักกว่าเดิม ร้องไปด้วยแล้วพูดต่อว่า "ตอนนั้นเราเห็นว่าคนที่ดูแลเด็กผู้หญิงคนนั้นมีแค่ผู้หญิงคนเดียว แล้วดูไม่เหมือนคนรวย เราอยากช่วยลูกสาวตัวเองเกินไป ก็เลยมีความคิดไม่ดีๆ……ตอนนั้นในโรงพยาบาลไม่มีกล้องวงจรเหมือนตอนนี้ พอฉันปรึกษากับสามีเสร็จแล้ว คืนนั้นฉันจะเป็นคนที่ไปขโมยเด็กคนนั้นมา แล้วสามีฉันก็ขับรถรอเราที่ประตูหลังโรงพยาบาล"

"ผู้หญิงที่ดูแลเด็กหลับไปแล้ว ฉันเลยขโมยเด็กได้สำเร็จ แต่ใครจะรู้ว่าฉันเพิ่งอุ้มเด็กไปที่ประตูหลังโรงพยาบาล ผู้หญิงคนนั้นที่นอนอยู่กลับตื่นแล้ววิ่งตามมา ฉันเลยรีบวิ่งแล้วพาเด็กขึ้นรถไป ผู้หญิงคนนั้นเอาแต่ตะโกนวิ่งตามหลังเรา ฉันกับสามีกลัวมาก……กลัวว่าเสียงของเขาจะทำให้คนอื่นสนใจ ตอนนั้นใจร้อน สามีฉันก็เลยขับรถไปชนผู้หญิงคนนั้น……"

ขณะพูดแม่มู่ร้องไห้แล้วปิดปากตัวเองพร้อมพูดเสียงสั่นอีกว่า "สามีฉันไม่ได้ตั้งใจจะชนเขา เราแค่ไม่อยากให้เขาตะโกนเสียงดังขนาดนั้น……เราคิดไม่ถึงจริงๆว่าจะชนเขาจนตาย……"

แม่มู่นึกย้อนถึงเรื่องเมื่อสิบเก้าปีก่อน "เราชนเขาแล้วเรากลัวมาก เลยรีบขับรถหนีออกไปจากเมืองนั้น เราเลยขับรถมาที่เมืองหรง"

“ทีแรกเราติดต่อหมอให้ทำการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจให้ลูกสาวไว้แล้ว แต่คิดไม่ถึงจริงๆ เพราะเราขับรถหนีมาที่เมืองหรงทั้งคืน ระหว่างทางลูกสาวฉันรอไม่ไหวแล้ว"

"เพิ่งส่งถึงโรงพยาบาลลูกสาวฉันก็จากไปแล้ว……น่าตลกจริงๆ เราคิดหาทุกวิถีทางแย่งลูกคนอื่นมาอยากผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจให้ลูกสาวตัวเอง แต่ไม่ทันผ่าตัดลูกสาวฉันก็ตายไปแล้ว!"