รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 215

นายหญิงจี้เห็นว่าบ่ายวันนี้มู่ซีซีดูไม่ค่อยมีสติ ใบหน้าของเธอแดงก่ำ และเห็นได้ชัดว่าเธอกำลังมีเรื่องอะไรในใจ จึงพูดกับมู่ซีซีว่า"ซีซี มีเรื่องอะไรหรือเปล่า？ ทำไมหน้าถึงได้แดงขนาดนี้ ？ บ่ายนี้เธอดูไม่ค่อยมีสติเลยนะ...”

เมื่อได้ยินสิ่งที่นายหญิงจี้พูด มู่ซีซีก็รู้สึกตกใจ เธอรีบมองไปที่นายหญิงจี้ เกรงว่านายหญิงจี้จะทราบความลับที่อยู่ในใจของเธอ

แต่เมื่อมู่ซีซีมองไปที่การแสดงออกของนายหญิงจี้ที่ดูงวยงงเล็กน้อย มู่ซีซีจึงรู้สึกโล่งใจขึ้นบ้าง เธอมองไปที่นายหญิงจี้และอธิบายอย่างตะกุกตะกักว่า "คุณย่าคะ หนูสบายดี... "

มู่ซีซีพูดขึ้นพลางมองไปที่นายหญิงจี้ เธอกลัวว่านายหญิงจี้จะไม่เชื่อ เธอจึงพูดเสริมขึ้นว่า "บางทีอาจเป็นเพราะหนูไม่ได้งีบหลับตอนเที่ยง... ตอนนี้หนูก็เลยรู้สึกง่วงนิดหน่อย..."

นายหญิงจี้ได้ฟังคำอธิบายของมู่ซีซีและยิ้ม "เอาล่ะ ซีซี ตอนนี้ก็ยังทันนะ กลับห้องไปพักผ่อนเถอะ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ มู่ซีซีก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟังและเดินกลับไปที่ห้อง ถ้าหากเป็นอย่างนี้ต่อไป กลัวว่าเธออาจจะแสดงท่าทางแปลกๆอะไรออกมาและทำให้นายหญิงจี้รู้ความลับที่อยู่ในใจของเธอได้

เมื่อเห็นมู่ซีซีค่อยๆเดินห่างออกไป ใบหน้าของนายหญิงจี้ก็แสดงรอยยิ้มออกมา เธอหันไปหาแม่บ้านจางและพูดด้วยรอยยิ้มออกมาว่า "แม่บ้านจาง ซีซีของเราดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่กำลังมีความรักอยู่หรือเปล่า"

หลังจากพูดจบ นายหญิงจี้ก็พูดขึ้นมาอีกว่า "หรือว่ามู่ซีซีของเราจะมีคนที่เธอชอบแล้ว？"

เมื่อแม่บ้านจางได้ยินนายหญิงจี้พูดขึ้นเช่นนี้ หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้น แม้ว่านายหญิงจี้ ลืมฉากที่จี้หลิงชวนจับมือของมู่ซีซีในวันนั้นไป แต่แม่บ้านจางไม่เคยลืม

ฉากนั้นคุณชายจับมือของมู่ซีซีไว้ ดูแวบเดียวก็รู้ได้ว่ามันแปลกๆ แม่บ้านจางไม่ใช่คนโง่ ทำไมเธอจะไม่เข้าใจล่ะ？

แต่แม่บ้านจางไม่กล้าพูดเพราะกลัวว่าจะไปกระทบกระเทือนกับสภาพจิตใจของนายหญิงจี้ และจี้หลิงชวนก็ได้เข้ามาคุยกับเธอถึงเรื่องนี้แล้ว

คิดไปพลางแม่บ้านจางก็มองไปที่นายหญิงจี้และตอบว่า "ไม่น่าจะใช่นะคะ... คุณหนูซีซีตอนนี้เพิ่งจะอายุ 19 ปีเอง... เธอยังเด็กอยู่เลย"

นายหญิงจี้เบิกตากว้างจ้องไปที่แม่บ้านจาง จากนั้นก็พูดว่า “ไม่เด็กแล้ว อายุสิบแปดก็เป็นผู้ใหญ่โดยสมบูรณ์แล้ว และเป็นเรื่องปกติที่จะมีแฟนตอนอายุสิบเก้า”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ดวงตาของนายหญิงจี้ก็แสดงออกถึงความกังวลขึ้นมาในทันที “เป็นการดีที่มีคนที่ชอบแล้ว แต่ฉันกังวลว่าซีซีจะถูกคนเลวๆหลอกเอาเหมือนกับแม่ของเธอ”

เมื่อเห็นว่านายหญิงจี้ยังคงคิดถึงเรื่องนี้อยู่ แม่บ้านจางก็รีบเปลี่ยนหัวข้อการสนทนานั้นออกไป

มู่ซีซีกลับมาที่ห้องของเธอและเธอไม่อยากทำอะไรเลย นอกจากการนอนลงบนเตียง ผลของมันคงไม่ต่างกับคืนก่อนหน้าที่ทำให้เธอไม่ได้นอนทั้งคืน มู่ซีซีที่นอนอยู่บนเตียงได้สักพักเธอก็ผล็อยหลับไปคงจะง่วงนอนจริงๆ

มู่ซีซีตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงปลุก

ทันทีที่เธอลืมตาขึ้นด้วยความงุนงง เธอก็พบกับใบหน้าอันเย็นชาที่หล่อเหลาของจี้หลิงชวน

ดวงตาของมู่ซีซีเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่เธอกำลังจะร้องอุทานออกมา ในวินาทีนั้น เธอเห็นจี้หลิงชวนซึ่งอยู่ใกล้เธอแค่ปลายมือเขาเอนตัวเข้ามาอย่างไม่ลังเล จากนั้นก็ใช้ริมฝีปากอันเรียวบางของเขาปิดริมฝีปากสีแดงอันเย้ายวนของมู่ซีซีที่กำลังจะร้องอุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนก

จู่ๆ สมองของเธอก็รับรู้ได้ถึงสัมผัสที่นุ่มนวลและความว่างเปล่าในทันที