รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 230

เมื่อมู่ซีซีได้ฟังคำพูดของเซี่ยไป๋หยู่อย่างนั้นแล้ว เธอก็ชะงักไปชั่วครู่ก่อนที่เธอจะได้สติกลับมาและรีบสะบัดมือที่อยู่ทางใต้โต๊ะของจี้หลิงชวนออก เธอกลัวว่าเซี่ยไป๋หยู่เห็นมัน ถึงตอนนั้นเธอคงจะอธิบายไม่ถูกแน่..

ยิ่งมู่ซีซีต้องการจะสะบัดมันออกเท่าไหร่ จี้หลิงชวนก็ยิ่งกำมือแน่นขึ้นเท่านั้น มู่ซีซีไม่สามารถเคลื่อนไหวได้มากจนผิดสังเกต มือของเธอก็ยังไม่สามารถสะบัดให้หลุดได้เธอจึงทำได้เพียงแค่ปล่อยมันไป จากนั้นก็หันกลับไปพูดกับเซี่ยไป๋หยู่ที่กำลังรอคำตอบของเธอ ด้วยสีหน้าที่เป็นธรรมชาติว่า "เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน ชื่อจี้หลิงชวนค่ะ... "

ทันทีที่เขาได้ยินชื่อจี้หลิงชวนสามคำ ดวงตาของเซี่ยไป๋หยู่ก็เปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ เขาก็จ้องไปที่ จี้หลิงชวนและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความเคารพ“สวัสดีครับ คุณชายจี้ ผมชื่อเซี่ยไป๋หยู่ คุณชายจี้มีชื่อเสียงเลื่องลือมาก "

“สวัสดีครับ” จี้หลิงชวนตอบกลับด้วยคำพูดที่ถนอมน้ำใจ และบรรยากาศก็เริ่มตึงเครียดขึ้นเล็กน้อย

โชคดีที่พนักงานเสิร์ฟสาวสวมชุดกี่เพ้าเดินยกอาหารเข้ามาในเวลานี้ ทำลายบรรยากาศที่ตึงเครียดให้ดูบรรเทาลงบ้าง

มีอาหารทั้งหมดแปดจาน แต่ละจานมีปริมาณไม่มาก แต่มีความละเอียดอ่อนเป็นพิเศษด้วยสี กลิ่น และรสชาติที่ครบถ้วน

เซี่ยไป๋หยู่จ้องไปที่มู่ซีซีอีกครั้ง เขารู้สึกพอใจในตัวของมู่ซีซีอยู่มาก และอดไม่ได้ที่จะให้ความสนใจกับมู่ซีซีเมื่อเห็นว่ามู่ซีซีชอบกินปลาแมนดาริน เพราะเห็นว่าเธอคีบถึงสามครั้งแล้ว แต่เนื่องจากระยะทางค่อนข้างไกล ทำให้ทุกครั้งมู่ซีซีจะต้องยืดแขนออกไปคีบอาหารจานนั้นอย่างยากลำบาก เซี่ยไป๋หยู่จึงใช้ตะเกียบกำลังจะคีบปลาแมนดารินให้กับมู่ซีซี

ประจวบเหมาะกับจี้หลิงชวนก็กำลังจะใช้ตะเกียบคีบปลาแมนดารินมาให้มู่ซีซีด้วยเช่นกัน ดังนั้น ในเวลาต่อมา ตะเกียบของจี้หลิงชวนและเซี่ยไป๋หยู่ก็คีบปลาแมนดารินชิ้นเดียวกัน

เซี่ยไป๋หยู่ไม่ได้ดูสุขุมขนาดจี้หลิงชวน หลังจากที่เขาชะงักไปชั่วครู่ เขาก็เงยหน้าขึ้นมามองที่จี้หลิงชวนซึ่งนั่งตรงข้ามเขาโดยไม่รู้ตัว

ดวงตาของทั้งคู่ประสานกัน ไม่รู้ว่าเซี่ยไป๋หยู่คิดไปเองหรือเปล่า เขารู้สึกราวกับว่ามีแววตาของความเกลียดชังได้ส่งผ่านออกมาจากดวงตาของจี้หลิงชวนด้วยเล็กน้อย

จากนั้นทั้งสองก็พยายามเก็บอาการ ต่างคนต่างขยับตะเกียบไปในทิศทางตรงกันข้ามหลังจากจับปลาแมนดารินได้คนละชิ้นแล้ว พวกเขาก็เคลื่อนไปทางเดียวกันและวางชิ้นปลาแมนดารินลงในชามของมู่ซีซี

มู่ซีซีที่กำลังกินอยู่นั้นก้มหน้ามองดูปลาแมนดารินสองชิ้นที่จู่ๆ ก็วางลงมาในชามของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นเห็น สายตาของเซี่ยไป๋หยู่ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามและจี้หลิงชวนที่นั่งทางด้านข้างต่างมองมาที่เธออย่างพร้อมเพรียงกัน

จู่ๆ บรรยากาศก็ดูตึงเครียดขึ้นอย่างผิดหูผิดตา...

มู่ซีซีฉีกยิ้มด้วยความรู้สึกอึดอัด เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเพื่อเป็นการทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจนี้ เธอจึงทำได้เพียงแค่ก้มหน้าและคีบเอาอาหารจานอื่น ๆมากิน

สำหรับปลาแมนดารินสองชิ้นที่อยู่ในชามของมู่ซีซีนั้น เธอไม่กล้าที่จะแตะต้องมันเลย

สายตาของทั้งจี้หลิงชวนและเซี่ยไป๋หยู่ค่อยๆเคลื่อนออกจากมู่ซีซีและ จ้องตากันราวกับว่ามีประกายไฟออกมา

เซี่ยไป๋หยู่หันไปมองมู่ซีซีก่อนที่จะพูดออกมาว่า "คุณมู่ซีซี ผมคิดว่าเราสองคนมีบุคลิกและภูมิหลังครอบครัวที่คล้ายกันมาก และผมก็ชอบคุณมู่ซีซีมากด้วย ผมคิดว่าเราสองคนควรที่จะลองคบคุยกันดูก่อนสักพัก "