รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 240

มู่ซีซีพูดพลางลงจากเตียงและเข้าไปภายในห้องอาบน้ำเพื่อหาผ้าเช็ดผมที่สะอาด ไม่ง่ายเลยที่จี้หลิงชวนจะทำตัวเป็นเหมือนเด็กประถมเช่นนี้ เขานั่งหลังตรงและปล่อยให้มู่ซีซีเช็ดและทำความสะอาดผมของเขา

เมื่อผมแห้งสนิท มู่ซีซีก็เก็บผ้าเช็ดผมและพูดกับจี้หลิงชวนว่า "เสร็จแล้ว คุณไปนอนเถอะ"

ทันทีที่สิ้นเสียง มุมปากของจี้หลิงชวนกระตุก ทันใดนั้นเขาเอื้อมมือออกไปและคว้าเอวเรียวบางของมู่ซีซีไว้ พลังแขนที่แข็งแกร่งก็ดึงร่างของมู่ซีซีเข้าสู่อ้อมแขนที่ร้อนแรงของเขา

มู่ซีซีร้องอุทานด้วยความตื่นตกใจ ผ้าเช็ดตัวที่เธอถืออยู่ในมือก็ร่วงหล่นลงบนพื้น เมื่อมู่ซีซีได้สติ เธอพบว่าเธอนั้นอยู่ภายใต้แรงกดดันจากจี้หลิงชวนเช่นเคย

มู่ซีซีจ้องมองจี้หลิงชวนที่อยู่ในระยะประชิด แก้มขาวนวลอดไม่ได้ที่จะแดงระเรื่อราวกับเพิ่งปัดบลัชออน วินาทีถัดมา จี้หลิงชวนก้มศีรษะลงและซุกไซ้บริเวณต้นคอของมู่ซีซี เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆและรับกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของมู่ซีซี

มู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะผลักไหล่ของจี้หลิงชวนเบาๆและกระซิบถามว่า "จี้หลิงชวน..คุณ คุณไม่เหนื่อยเหรอ?"

เมื่อได้ยินมู่ซีซีถามเช่นนั้น ริมฝีปากของจี้หลิงชวนก็กระตุกเล็กน้อย เขาขยับส่วนของร่างกายที่ยกระดับขึ้นสัมผัสร่างกายของมู่ซีซีพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย พิสูจน์ด้วยข้อเท็จจริงที่ว่าเขาไม่เพียงไม่เหนื่อยแต่ยังเปี่ยมล้นไปด้วยพลัง!

ท้ายที่สุดมู่ซีซีก็ทำได้เพียงแค่แสดงสีหน้าที่แดงระเรื่อและขอความเมตตา

เวลาประมาณตีสี่ ตีห้าแล้ว ท้องฟ้าเริ่มสว่าง จี้หลิงชวนจึงปล่อยมู่ซีซีให้เป็นอิสระ เขาเห็นว่าร่างกายของมู่ซีซีนั้นมีเหงื่อเต็มตัว เกรงว่ามู่ซีซีอาจจะนอนหลับไม่สบาย ดังนั้นเขาจึงหาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตัวให้กับเธอ จากนั้นเขาก็กอดเธอและผล็อยหลับไป

ทั้งสองคนหลับจนกระทั่งสิบโมงเช้าของวันรุ่งขึ้น มู่ซีซีตื่นขึ้นด้วยความรู้สึกหิว ทันทีที่มู่ซีซีขยับ จี้หลิงชวนที่กอดเธอไว้ก็ตื่นขึ้น

เมื่อเขาก้มศีรษะลง จี้หลิงชวนก็เห็นมู่ซีซีที่กำลังนอนหลับอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างเชื่อฟัง ผมของเธอนั้นยุ่งเหยิงเล็กน้อย ใบหน้าเล็กๆนั้นดูไร้เดียงสา น่ารักดั่งลูกแมวตัวน้อย เมื่อจี้หลิงชวนเห็นเช่นนั้นหัวใจของเขารู้สึกอยากกลั่นแกล้ง ดวงตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้จมลึกลงไปเล็กน้อยและวินาทีถัดมาจี้หลิงชวนโน้มตัวเข้าหามู่ซีซีและสัมผัสใบหน้าของเธอพร้อมกับมอบจุมพิตที่ลึกซึ้งให้กับเธอ

หลังจากที่ได้ลิ้มรสความหวานของมู่ซีซีจนพอใจแล้ว จี้หลิงชวนก็กระตุกริมฝีปากของเขา เขาปล่อยริมฝีปากที่แดงและบวมของมู่ซีซีเป็นอิสระจากนั้นก็เคลื่อนตัวไปข้างใบหูของมู่ซีซีและพูดว่า "อรุณสวัสดิ์"

เมื่อได้ยินเสียงที่ลุ่มลึกของจี้หลิงชวน ความคิดของมู่ซีซีก็วนกลับมา ใบหน้าที่ขาวนวลแดงระเรื่อในทันทีและตอบกลับโดยไม่รู้ตัวว่า "อะ อรุณสวัสดิ์..."

มู่ซีซีเกรงว่าหากยังคงเอ้อระเหยอยู่กับจี้หลิงชวน เธออาจจะลุกจากเตียงไม่ได้ เธอจึงรีบเปิดผ้าห่มและลุกออกจากเตียงอย่างรวดเร็ว เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาและเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงแล้ว มู่ซีซีก็รีบจ้องมองจี้หลิงชวนและพูดว่า "ตลอดหนึ่งสัปดาห์ คุณไม่ได้ไปเยี่ยมคุณย่าเลย วันนี้เป็นวันอาทิตย์พอดี คุณไม่ต้องทำงาน ไปเยี่ยมคุณย่าที่บ้านพักคนชรากันไหม? เมื่อวานนี้คุณย่าก็พูดถึงคุณ"

จี้หลิงชวนมองใบหน้าแดงระเรื่อที่น่ารักของมู่ซีซีแล้วพยักหน้า "เอาสิ รอทานอาหารเช้ากันก่อนแล้วเราก็ค่อยไปบ้านพักคนชราด้วยกัน"

หลังจากที่มู่ซีซีและจี้หลิงชวนทานอาหารเช้ากันเสร็จแล้ว จี้หลิงชวนก็ขับรถและพามู่ซีซีไปยังบ้านพักคนชรา

มู่ซีซีจำได้ว่าเมื่อวานนี้คุณย่าบอกว่าอยากทานปลาเปรี้ยวหวาน เธอจึงขอให้จี้หลิงชวนพาเธอไปยังร้านอาหารซูโจว หลังจากที่สั่งอาหารหลายเมนูที่นายหญิงจี้ชอบแล้วทั้งสองก็ตรงไปยังบ้านพักคนชราและอาจทันเวลาที่จะได้ทานอาหารเที่ยงพร้อมกับนายหญิงจี้