พอคิดได้แบบนี้จี้หลิงชวนจึงมองชูเหยาแล้วพูดว่า "ชูเหยา ตอนนี้เธอสงบสติอารมณ์อารมณ์คนเดียวก่อน รอพรุ่งนี้ฉันค่อยมาหาเธอ"
ขณะพูดจี้หลิงชวนก็หันหลังเดินออกไปจากห้อง ตอนลงไปชั้นล่างเจอป้าหลี่พอดี จี้หลิงชวนจึงหยุดฝีเท้าแล้วหันไปพูดกับป้าหลี่ว่า "ป้าหลี่ ดูแลชูเหยาดีๆนะครับ มีเรื่องอะไรก็โทรหาผมได้ตลอด"
ป้าหลี่ได้ยินที่จี้หลิงชวนสั่งจึงพยักหน้าให้อย่างมีมารยาท จากนั้นจี้หลิงชวนค่อยขับรถออกไป
ชูเหยาที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่างห้องชั้นบนมองรถของจี้หลิงชวนแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ชูเหยาที่ทนไม่ไหวแล้วจึงระบายอารมณ์ตัวเองกับสิ่งของตกแต่งในห้องตัวเอง
พอทำให้ทั้งห้องเละเทะแล้ว อารมณ์ของชูเหยาค่อยดีขึ้นมาหน่อย แล้วเริ่มสงบสติอารมณ์ได้
นึกถึงคำพูดแทงใจดำที่จี้หลิงชวนพูดกับเธอเมื่อกี้ มือทั้งสองข้างของชูเหยาจึงจับผ้าปูที่นอนไว้แน่น
เหอะ จี้หลิงชวนบอกว่าเขาไม่รักเธอแล้ว! เขาทำแบบนี้ได้ยังไง! น่าตลกชะมัด!
จี้หลิงชวนหลงรักตัวแทนของเธองั้นเหรอ?!
ไม่ เธอชูเหยาจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่นอน!
ถึงจี้หลิงชวนไม่รักเธอแล้ว! งั้นเธอก็จะคิดหาวิธีให้จี้หลิงชวนหลงรักเธออีกครั้ง!
ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรแล้ว จะไม่ยอมเสียจี้หลิงชวนไปเด็ดขาด!
ถึงจะต้องใช้วิธีสกปรกเธอก็ไม่แคร์! ขอแค่ได้จี้หลิงชวนมาก็พอ!!!
รอดูเถอะ ผู้หญิงที่ชื่อมู่ซีซี จี้หลิงชวนเป็นของฉันคนเดียว ฉันไม่ยอมให้จี้หลิงชวนอยู่กับแกหรอก!
จี้หลิงชวนขับรถกลับไปที่คฤหาสน์ เพิ่งเดินเข้าห้องรับแขก จี้หลิงชวนที่ตาแหลมจึงเห็นมู่ซีซีที่นั่งอยู่บนโซฟาทันที
พอมู่ซีซีได้ยินเสียง จึงเงยหน้ามองจี้หลิงชวน แล้ววางโทรศัพท์ในมือลง ใบหน้าก็มีรอยยิ้มอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นก็เดินไปหาจี้หลิงชวน พร้อมพูดกับเขาว่า "ฉันคิดว่าคืนนี้นายจะไม่กลับมาอีกแล้ว"
เห็นชัดแล้วว่าเมื่อกี้มู่ซีซีกำลังรอเขา
ใบหน้าที่สวยงามของมู่ซีซีมีรอยยิ้มอ่อนๆ จี้หลิงชวนรู้สึกว่าใจตัวเองฟูทันที
มุมปากจึงอดเลิกขึ้นไม่ได้ ทันใดนั้น จี้หลิงชวนจึงยื่นมือออกไปดึงมู่ซีซีเข้ามากอด กอดมู่ซีซีไว้ในอ้อมกอดแน่นๆ จากนั้นจี้หลิงชวนค่อยไปคลุกคลีที่ข้างหูมู่ซีซี แล้วเสียงที่ทุ้มต่ำน่าฟังก็เอ่ยพูดว่า "อื้อ เคลียร์เรียบร้อยแล้วก็เลยกลับมา"
รู้สึกถึงความกระตือรือร้นอย่างกะทันหันของจี้หลิงชวน ใบหน้าขาวๆของมู่ซีซีจึงแดงทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ
ย่าก็ปักใจเชื่อเลย ไม่ตรวจดีเอ็นเอหน่อยล่ะ...
ตรวจดีเอ็นเอก็จบ งง นังพี่เลวยังคิดได้ แต่พระเอกคิดไม่ได้...
เรื่องนี้อ่านจบแล้ว...