รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 251

ในมือของชูเหยากำผ้าพันคอไหมพรมสีดำแน่น เล็บที่แหลมคมจิกลงไปกลางฝ่ามือของเธอ ความเจ็บปวดทำให้เธอขมวดคิ้วแน่น !

ชูเหยาไม่ใช่คนโง่ ตอนนี้มู่ซีซีอาศัยอยู่กับจี้หลิงชวน และรอยแผลเป็นพวกนั้นต้องเป็นสิ่งที่จี้หลิงชวนทิ้งไว้แน่

เพียงแค่เห็นรอยจูบที่คลุมเครือเหล่านั้น ชูเหยาก็สามารถจินตนาการได้ว่าคืนที่ผ่านมา จี้หลิงชวนและมู่ซีซีทั้งสองได้ทำอะไรกันอย่างบ้าคลั่งแค่ไหน

ชูเหยาเกลียดจนอยากจะกระโจนเข้าใส่หน้าของมู่ซีซี ผู้ซึ่งไร้ความผิด! ถ้าไม่มีมู่ซีซีแล้ว จี้หลิงชวน จะปฏิเสธเธอได้อย่างไร? ! ! !

แต่เความรู้สึกของเธอบอกเธอว่าเธอจะหุนหันพลันแล่นไม่ได้ หากทำอะไรกับมู่ซีซีที่ยังอยู่ในสายตาของจี้หลิงชวนลงไป กลัวว่าตัวเธอเองก็จะถูกจี้หลิงชวนรังเกียจไปด้วย! ถึงตอนนั้นแล้ว เธออาจจะเอาเขากลับคืนมาไม่ได้จริงๆ!

ไม่เป็นไร! ตอนนี้เธอยังพอทนได้! ยังมีอีกหลายวิธีที่จะจัดการกับมู่ซีซี อย่ารีบร้อนในตอนนี้ อนาคตยังอีกยาว! ! !

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ใบหน้าของชูเหยาก็สงบนิ่งขึ้น เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเป็นการระงับความโกรธในใจของเธอ และรีบทำสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติ เธอยิ้มให้มู่ซีซีและกล่าวขอโทษ "ซีซี ฉันขอโทษ เมื่อกี้ฉันก็แค่รู้สึกสงสัยนิดหน่อย”

ชูเหยาพูดขึ้นพลางส่งผ้าพันคอไหมพรมสีดำในมือออกไป

มู่ซีซีเหลือบมองไปที่ชูเหยา พร้อมกับหยิบผ้าพันคอไหมพรมสีดำและเอามาผูกไว้ที่คอของเธออย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็มองไปที่ชูเหยาอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอคิดมากไปเองหรือเปล่า เธอสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังที่ส่งผ่านมากับแววตาของชูเหยา

แต่ในชั่วพริบตาเดียว ชูเหยากลับมองมาที่เธอพร้อมกับรอยยิ้ม มู่ซีซีไม่สามารถล่วงรู้ได้ว่าชูเหยากำลังคิดอะไรอยู่

“ไม่เป็นไร” มู่ซีซีส่ายหน้าและหันหลังกลับไปเปิดก๊อกน้ำเพื่อล้างมือ เธอมองชูเหยาอีกครั้งและพูดขึ้นว่า “งั้นฉันไปก่อนนะ”

มู่ซีซีไม่รอคำตอบจากชูเหยา เธอเดินออกไปจากห้องน้ำในทันที

หลังจากที่ชูเหยาพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา มู่ซีซีก็ได้ครุ่นคิดตลอดทั้งช่วงบ่ายจนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน

อย่างไรก็ตามชูเหยาได้เก็บของและออกจากบริษัทไปก่อนหน้าของมู่ซีซีแล้ว

เมื่อมู่ซีซีเดินไปที่ประตูของบริษัท เธอก็เห็นชูเหยายืนอยู่ทางด้านข้างรถของจี้หลิงชวน บนถนนสายหลักด้านหน้าของบริษัท

ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงาน พนักงานจำนวนมากเลิกงานและเดินออกมาจากบริษัท อีกทั้งพนักงานของบริษัทจี้ซือเองก็ต่างรู้จักรถสปอร์ตมายบัคสุดหรูของจี้หลิงชวนเป็นอย่างดี

ตอนนี้ชูเหยายืนอยู่ข้างรถของจี้หลิงชวนโดยไม่มีความรู้สึกอะไรเลย มันทำให้สามารถดึงดูดความสนใจของเหล่าพนักงานที่เพิ่งเลิกงานออกมาได้ในทันที

แม้แต่เพื่อนร่วมงานหญิงก็อดที่จะซุบซิบนินทากันไม่ได้ อีกด้านหนึ่งเพื่อนพนักงานพูดคุยกันอย่างระมัดระวัง "อ๊ะๆๆ! ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร？ ทำไมเธอถึงได้มายืนอยู่ข้างรถท่านประธานของเรา ？เอ๊ะ ผู้หญิงคนนั้นสวยจริงๆ ดูแล้วเหมาะสมกับท่านประธานของเราได้เป็นอย่างดีเลยนะ”

“ใช่ๆ เธอดูเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่สิ ล้วนแต่ราคาแพงทั้งนั้นเลย กระโปรงตัวนั้นเมื่อไม่กี่วันก่อนฉันเคยเห็นนะ ราคาหลายหมื่นเชียว ฉันลังเลอยู่นานแต่ก็ยังไม่กล้าซื้อมัน! ฉันได้ยินมาว่าผู้หญิงคนนี้เป็น น้องใหม่ของแผนกลงทุน และได้ยินมาอีกว่าท่านประธานเป็นคนจ้างผู้หญิงคนนี้เข้ามาด้วยตัวเอง แถมทั้งคู่ยังโตมาด้วยกันอีกนะ!เธอเพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศและท่านประธานก็ให้เธอเข้ามาทำงานในบริษัททันทีเลย ดูเหมือนความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดูไม่ธรรมดาซะแล้ว !"

ทันทีที่เสียงพูดจบลง ชูเหยาซึ่งยืนอยู่ทางด้านข้างของรถบนถนน ไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรกับจี้หลิงชวน จากนั้นเธอก็เปิดประตูทางด้านข้างคนขับขึ้นไปนั่งและยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ