รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 253

ป้าหลิงแก่แล้วเธอมักจะพักผ่อนแต่หัวค่ำ คาดว่าตอนนี้เธอคงจะหลับไปแล้ว จี้หลิงชวนคิดไปพลางพร้อมกับเปลี่ยนรองเท้า จากนั้นก็หันหลังและเดินไปยังห้องนอนใหญ่ชั้นบนของคฤหาสน์

มู่ซีซีอยู่ในห้องนอนใหญ่บนชั้นสองของคฤหาสน์ วันนี้หลังเลิกงานเธอรอรถแท็กซี่เป็นเวลานาน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เธอจะสามารถเรียกรถแท็กซี่ให้มาส่งเธอที่บ้านได้ หลังจากที่เห็นว่าจี้หลิงชวนยังไม่กลับมา เธอก็นึกถึงฉากที่จี้หลิงชวนขับรถออกไปพร้อมกับชูเหยาขึ้นมาในทันที เธอรู้ว่าจี้หลิงชวนคงจะไม่กลับมาเร็วแน่ๆ ดังนั้นคืนนี้เธอจึงทานอาหารเย็นคนเดียว

ไม่รู้เป็นเพราะว่ามู่ซีซีคุ้นเคยแต่กับการทานอาหารพร้อมกับจี้หลิงชวนหรือเปล่า วันนี้ต้องทานอาหารคนเดียว เธอกลับรู้สึกว่าทานไม่ค่อยลง

รู้สึกๆไม่มีอารมณ์ในการทานอาหารเลย หลังจากที่เธอทานไปได้ 2 คำ มู่ซีซีก็วางตะเกียบลงบนชามแล้วบอกว่าเธออิ่มแล้ว จากนั้นก็เดินกลับขึ้นไปที่ชั้นบน

หลังจากอาบน้ำเสร็จ มู่ซีซีก็นอนลงบนเตียง เธอบังคับให้ตัวเองนอนหลับอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าตั้งแต่เวลาหนึ่งทุ่มจนถึงตอนนี้ ก็เป็นเวลาเกือบสามชั่วโมงแล้ว แต่มู่ซีซีก็ยังคงนอนไม่หลับ เธอพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง มากกว่านั้นยิ่งมู่ซีซีข่มตาลงเท่าไหร่ ในสมองของเธอก็ยิ่งฉุดภาพของจี้หลิงชวนและชูเหยาขึ้นมามากเท่านั้น อีกทั้งยังมีเสียงพูด “ซุบซิบของเหล่าพนักงานที่พูดกันว่าจี้หลิงชวนและชูเหยาว่าทั้งคู่ต่างดูเหมาะสมกัน”คำพูดพวกนั้นมันดังอยู่ในหูของมู่ซีซีอยู่ตลอดเวลา

“คิดว่าชูเหยาจะต้องเป็นแฟนประธานของพวกเราอยู่แน่นอน...”

มู่ซีซีเม้มริมฝีปากแน่น ใช่แล้ว ที่เพื่อนร่วมสาวพวกนั้นบอกว่าชูเหยาและจี้หลิงชวนเหมาะสมกันมาก มันคือความจริง

นอกจากนี้ ตอนที่ชูเหยาพูดถึงจี้หลิงชวนใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความอ่อนโยน และเมื่อเธอคุยกับจี้หลิงชวน รอยยิ้มของเธอก็ดูเป็นธรรมชาติมากๆอีกด้วย

ผู้หญิงมักจะมีความรู้สึกชอบแข่งกันเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว แม้ว่ามู่ซีซีจะสัมผัสถึงสิ่งเหล่านี้ได้ แต่เธอก็ยังไม่รู้แน่ชัดว่า ชูเหยาชอบจี้หลิงชวนจริงหรือเปล่า!

ยิ่งไปกว่านั้นชูเหยาและจี้หลิงชวนพวกเขายังเติบโตขึ้นมาด้วยกันอีก และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็คงจะไม่ใช่เป็นแค่คนธรรมดา ๆ ทั่วไป หากชูเหยาไม่ได้ไปอยู่ต่างประเทศเป็นเวลาถึงห้าปี ไม่แน่ว่าจี้หลิงชวนอาจจะอยู่กับชูเหยาไปนานแล้ว

มู่ซีซีไม่สามารถหยุดคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ ขณะที่เธอกำลังคิดเงียบๆคนเดียวอยู่ในห้องอันเงียบสงบนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงเปิดประตูดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน

มู่ซีซีแถบจะหยุดหายใจ เธอได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยดังเข้ามาจากทางด้านนอกของห้อง ทันใดนั้นมู่ซีซีก็รู้ทันทีว่าจี้หลิงชวนกลับมาแล้ว!

มู่ซีซีแสร้งหลับตาลงอย่างรวดเร็ว

ในขณะที่มู่ซีซีกำลังแสร้งทำเป็นหลับตา ประตูห้องก็ถูกเปิดเบา ๆ เข้ามาจากทางด้านนอก

เงาสูงใหญ่ของจี้หลิงชวนค่อยๆก้าวเข้ามาในห้องทันที

ทันทีที่เขาเข้ามาในห้อง สายตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ของจี้หลิงชวนก็เหลือมองที่มู่ซีซีที่กำลังนอนอยู่บนเตียง เขาเห็นว่า มู่ซีซีกำลังนอนหลับตา และห่มผ้าอยู่ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว คงจะหลับไปแล้วล่ะ

ขณะที่จี้หลิงชวนกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เขาก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ จากนั้นไม่นานจี้หลิงชวนก็เดินเข้าไปที่ด้านข้างของเตียง

เขาเหลือบไปมองมู่ซีซีที่ถูกห่อด้วยผ้านวมนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ เหลือให้เห็นเพียงใบหน้าอันน่ารักและอ่อนโยน จี้หลิงชวนก็ค่อยๆแสยะยิ้มออกมาพร้อมกับลูกกระเดือกที่ขยับขึ้นลงเล็กน้อย เขาจ้องมู่ซีซีตาไม่กะพริบอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับว่าถูกมู่ซีซีมอมเมาอย่างไงอย่างงั้น จากนั้นริมฝีปากอันเรียวบางของจี้หลิงชวนก็จูบลงบนขนตาที่ทั้งยาวและงอนของมู่ซีซี

จี้หลิงชวนค่อยๆบรรจงจูบลงไปเบาๆ เหมือนกับว่าถูกยาพิษก็ไม่ปาน เมื่อได้ลองลิ้มรสความหอมหวานเพียงเล็กน้อย ก็ทำให้หัวใจชุ่มชื้นขึ้นมา!

จากนั้นริมฝีปากอันเรียวบางของจี้หลิงชวนก็ค่อยๆขยับเคลื่อนลงมาผ่านดวงตาที่ปิดสนิทของมู่ซีซี จนมาถึงริมฝีปากสีแดงสดของมู่ซีซี