รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 265

ขณะที่มู่ซีซีคิดด้วยความโกรธจัดเอื้อมมือของเธอไปผลักจี้หลิงชวน

น่าเสียดายที่ร่างกายของผู้ชายแข็งแกร่งกว่าผู้หญิงและความแข็งแกร่งของมู่ซีซีก็ไม่มีประโยชน์สำหรับจี้หลิงชวน

เขาไม่เพียงล้มเหลวในการผลักจี้หลิงชวนออกไป แต่เนื่องจากมู่ซีซีต่อต้านจูบอันเร่าร้อนของจี้หลิงชวนจึงรุนแรงเล็กน้อย

มู่ซีซีผู้ไร้เรี่ยวแรงถูกบังคับให้อดทนต่อจูบที่ดุเดือดดุดันของจี้หลิงชวน

จนกระทั่งมู่ซีซีจูบแทบหายใจไม่ออก แต่จี้หลิงชวนยังคงไม่ปล่อยมู่ซีซีไป ดวงตาที่โกรธของมู่ซีซีแดงก่ำและเธอกัดริมฝีปากบางๆของจี้หลิงชวนอย่างเหลือทน เขาจะได้ลิ้มรสของเลือดที่จี้หลิงชวนบุกจูบริมฝีปากของมู่ซีซีด้วยความเจ็บปวด

พลังของมู่ซีซีดูเหมือนจะหมดลงโดยจูบนี้ แม้ว่ามู่ซีซีจะไม่เต็มใจในขณะนี้เธอทำได้เพียงพิงอ้อมแขนของจี้หลิงชวนอย่างนุ่มนวลและหมดเรี่ยวแรง

จี้หลิงชวนกอดมู่ซีซีแน่นในอ้อมแขนของเขาและร่างกายทั้งสองก็กระชับเข้าด้วยกันจี้หลิงชวนผู้มีนิสัยรักความสะอาดไม่สนใจเสื้อผ้าที่เปียกโชกของมู่ซีซีเลย

จนกระทั่งมู่ซีซีได้พลังกลับมาและพยายามดิ้นรนเพื่อหลุดพ้นจากอ้อมกอดของจี้หลิงชวนริมฝีปากอันร้อนแรงของจี้หลิงชวนก็ตกลงบนหูของมู่ซีซี

เสียงหายใจที่ร้อนระอุกระจายไปที่โคนหูของมู่ซีซีทำให้ผิวหนังสีขาวชิ้นใหญ่แดงที่โคนหูของมู่ซีซีแดงและมู่ซีซีก็ตัวสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจด้วยความรู้สึกไว

ในช่วงเวลาต่อมาเสียงที่ไพเราะและลึกซึ้งของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นในหูของมู่ซีซี "มู่ซีซีคราวหน้าอย่าหายไปแบบนี้อีก ฉันเป็นห่วงเธอมาก ฉันกังวลจะบ้าไปแล้ว"

มู่ซีซีเริ่มแข็งทื่อและอดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้นมองจี้หลิงชวน

มู่ซีซีตกใจเล็กน้อยที่ดวงตาของหลิงชวนเต็มไปด้วยความกังวลและวิตกกังวลและหัวใจของเขาก็อ่อนลงเล็กน้อย แต่ในวินาทีต่อมามู่ซีซีจำได้ว่าจี้หลิงชวนทิ้งเธอไว้เพื่อส่งชูเหยาสองวันติดต่อกัน ที่เกิดเหตุของการกลับไปและความจริงที่ว่าฟางเซิ่งส่งขนมและเครื่องดื่มไปให้ชูเหยาในบ่ายวันนี้

ดวงตาของมู่ซีซีกลายเป็นสีแดงอีกครั้งกัดริมฝีปากของเธอและดิ้นรนอย่างหนัก ผลักหน้าอกของจี้หลิงชวนอย่างแรงและพูดอย่างไม่พอใจ "จี้หลิงชวน! คุณคือคนโกหกหลอกลวง คุณปล่อยฉัน! คุณโกหก ฉันจะไม่หลงกลคุณอีก!"

จี้หลิงชวนกอดมู่ซีซีแน่นกระชับขึ้นเล็กน้อย ทำให้มู่ซีซีติดอยู่ในอ้อมแขนของเขาและไม่สามารถต่อสู้ได้ จากนั้นเขาขมวดคิ้วมองดูมู่ซีซีอย่างช่วยไม่ได้ "ฉันโกหกหลอกลวงคุณเมื่อไหร่?"

มู่ซีซีกัดริมฝีปากของเธอและเงยหน้าขึ้นมองที่จี้หลิงชวนความคับข้องใจที่สะสมอยู่ในหัวใจของเธอไม่สามารถระงับได้อีกต่อไปและในสมองสำลักความคับข้องใจที่เธอได้รับในช่วงสองวันที่ผ่านมา

“จี้หลิงชวน! ไอ้สารเลว! คุณบอกว่าคุณเป็นห่วงฉัน! แต่ฝนตกหนักขนาดนี้ คุณทิ้งฉันไว้แล้วไปส่งอีชูเหยากลับบ้าน! เมื่อคืนนี้คุณกลับมาดึกมาก เห็นได้ชัดว่าคุณไปส่งอีชูเหยา แต่คุณยังส่งข้อความหาฉันว่ายังทำธุระ!

บ่ายนี้ ยังส่งดอกกุหลาบและยังให้ผู้ช่วยฟางมอบขนมและเครื่องดื่มให้อีชูเหยาอีก! "

มู่ซีซียิ่งพูดยิ่งรู้สึกน้อยใจเสียงถอนหายใจหยุดไปครู่หนึ่งและพูดต่อ “ฉันรู้ว่าคุณและชูเหยาเติบโตมาด้วยกันในฐานะคู่รักในวัยรุ่นและคุณมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเธอ นั้นคุณสองคนก็อยู่ด้วยกันเลยสิ !จี้หลิงชวน! ฉันต้องการที่จะหย่ากับคุณ! ฉันไม่ต้องการที่จะพบคุณอีกต่อไป!

หลังจากที่มู่ซีซีพูดจบเสียงดัง ในที่สุดเธอก็รู้สึกโล่งขึ้นในใจ เธอพร้อมแล้วที่จี้หลิงชวนจะโกรธและผลที่แย่ที่สุดคือการหย่าร้างกันทั้งสอง