รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 36

“พี่หลี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

ทันทีที่เสียงพูดของมู่ซีซีสงบลง แววตาของเย่เฉี่ยวและพี่หลี่ทั้งสองก็จับจ้องไปบนเรือนร่างของมู่ซีซี

ขณะที่เดินเข้าไปใกล้ๆ มู่ซีซีเห็นใบหน้าของเย่เฉี่ยวที่เปื้อนน้ำตาและยังมีรอยนิ้วมือห้านิ้ว มู่ซีซีจ้องมองไปในดวงตาของเธอทันที เธอดึงแขนเย่เฉี่ยวและถามอย่างรีบร้อน”เฉียวเฉี่ยว เกิดอะไรขึ้นกับเธอ? “

เย่เฉี่ยวถูกถามคำถามซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนน้ำตาของเธอยิ่งไหลเอ่อล้นออกมา เธอกัดริมฝีปากอย่างโศกเศร้า ส่ายหัวแล้วจ้องมองไปที่มู่ซีซี

พี่หลี่ที่อยู่ด้านข้างมีแววตาที่สว่างขึ้นเมื่อมองเห็นมู่ซีซี รีบอธิบายกับมู่ซีซีว่า"ซีซี มันเป็นแบบนี้นะ เมื่อสักครู่นี้ เย่เฉี่ยวไม่ทันระวังทำไวน์แดงหกใส่แขกท่านหนึ่งที่พักห้อง503 ทำให้ลูกค้าขุ่นเคือง ตอนนี้ลูกค้าไม่พอใจอย่างมาก ต้องการให้พวกเราไล่เย่เฉี่ยวออกเท่านั้นถึงจะสามารถบรรเทาความโกรธของเขาได้ มิฉะนั้นเขาจะก่อกวนวุ่นวาย เธอก็รู้ดีว่า ร้านของพวกเราก็รับมือยากมากเช่นกัน”

มู่ซีซีขมวดคิ้วเมื่อได้ยิน เธอทำงานในภัตตาคารนี้มาหลายเดือนแล้ว เธอเคยเจอกับพวกลูกค้าที่รับมือยากเช่นกัน

และมู่ซีซีก็รู้ว่างานนี้เป็นงานที่สำคัญมากสำหรับเย่เฉี่ยว ไล่เธอออกไม่ได้จริงๆ

“พี่หลี่ นอกจากการไล่เฉียวเฉี่ยวออกแล้ว พอจะมีวิธีอื่นไหม?”

ทันทีที่เสียงพูดมู่ซีซีจบลง พี่หลี่ก็รับคำทันที “ตอนนี่มีอยู่หนึ่งวิธี ซีซี หากคุณต้องการช่วยเหลือเย่เฉี่ยวจริงๆ ถ้าอย่างนั้นคุณก็เข้าไปบริการแขกในห้องส่วนตัวห้องนี้แทนเย่เฉี่ยว หากคุณบริการจนทำให้ลูกค้าพึงพอใจ ลูกค้าจะยกโทษในเรื่องของเย่เฉี่ยวอย่างแน่นอน"

พี่หลี่จงใจปกปิดบางคำเหล่านี้ อันที่จริงตอนนั้นลูกค้าในห้องส่วนตัวพูดว่า ถ้าไม่ไล่เย่เฉี่ยวออกก็หาสาวเสิร์ฟที่สวยกว่าเย่เฉี่ยวเข้ามาให้บริการ!

เย่เฉี่ยวอยู่ในหมู่พนักงานเสิร์ฟในภัตตาคาร ก็นับได้ว่าสวยมากอยู่แล้ว

หากจะให้สวยกว่าเย่เฉี่ยวละก็ ก็มีเพียงมู่ซีซีเท่านั้น

พี่หลี่ก็ไม่วิธีแล้วเช่นกัน เพราะลูกค้าที่เย่เฉี่ยวทำให้ขุ่นเคืองในครั้งนี้เป็นคนที่ไร้เหตุผลจริงๆ พี่หลี่ถึงต้องทำเช่นนี้

เมื่อเธอได้ยินในสิ่งที่พี่หลี่พูด สีหน้าของเย่เฉี่ยวก็เปลี่ยนไปทันที เธอจับแขนของมู่ซีซีไว้จนแน่นแล้วรีบมองไปที่พี่หลี่และพูดว่า “พี่หลี่ อย่าให้ซีซีไปเลย ฉันจะยอมรับมันเอง"

เมื่อเห็นสิ่งนี้ พี่หลี่เหลือบมองด้วยความไม่พอใจ เย่เฉี่ยวพูดอย่างไม่พอใจ: “เอาล่ะ เย่เฉี่ยว เจ้าอยากถูกไล่ออกมากขนาดนั้น พรุ่งนี้เจ้าจะไม่ใช้มันทำงานอีก!”

เมื่อมู่ซีซีได้ยินก็โล่งอกพร้อมรีบต้องพูดออกมา "พี่หลี่ ฉันจะไป คุณอย่าไล่เย่เฉี่ยวออกเลย"

เมื่อพูดถึงมู่ซีซีก็กลัวว่าเย่เฉี่ยวจะไม่วางใจ ก็จับมือเย่เฉี่ยวอีกครั้งและพูดว่า "เฉียวเฉี่ยว ไม่ต้องกังวล ฉันรู้ขอบเขตของตัวเองดี”

ตอนนี้เย่เฉี่ยวมีครอบครัวใหญ่ที่ต้องให้เธอดูแล เธอไม่สามารถตกงานได้จริงๆ เมื่อได้ฟังคำพูดของมู่ซีซีในตอนนี้ หัวใจของเธอก็สั่นคลอน

เมื่อพี่หลี่เห็นคำสัญญาของมู่ซีซี สีหน้าของพี่หลี่ก็ดีขึ้นเล็กน้อย เธอหันไปมองที่มู่ซีซีแล้วพูดว่า "เอาล่ะ มู่ซีซีมากับฉัน! อย่าปล่อยให้แขกรอนาน!"

มู่ซีซีรีบตามขึ้นไป

ทันทีที่พี่หลี่เดินจากไป หัวหน้าทายาทเศรษฐีที่ใช้ให้มู่ซีซีอยู่ต่อ ใช้สายตาจ้องมองมู่ซีซีอย่างไร้ยางอายมากขึ้นไปอีก

ผลักสหายสาวที่เขาอยู่ในอ้อมแขนออกไปอย่างไม่อดทน สายตาที่ไร้ยางอายของเขามองดูมู่ซีซีโดยขยับมุมปากของเขาขึ้นอย่างมีความหมายเขาพูดแซวมู่ซีซี "สาวสวย หยิบแก้วมาให้ฉันหนึ่งใบ"

มู่ซีซีพยักหน้าตอบรับ หันกลับไปหยิบแก้วที่สะอาดมาหนึ่งใบ เพิ่งวางแก้วไว้ข้างหน้าชายคนนั้น บุคลิกที่ดื้อรั้นของหนุ่มเศรษฐี ดึงดูด และความดึงดูดจ้องไปที่มู่ซีซีอีกครั้งด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “รบกวน สาวสวยช่วยรินไวน์ให้พี่หน่อย”

ทั้งหมดนี้อยู่ในความรับผิดชอบของมู่ซีซี มู่ซีซีทำได้เพียงก้มหน้าอดทนทำ หลังจากรินไวน์แล้ว มู่ซีซียื่นแก้วให้กับชายผู้นั้น "ไวน์ได้แล้วค่ะ ดื่มให้อร่อยค่ะ"

ทันทีที่เสียงพูดจบลง มู่ซีซีกำลังจะก้าวออกไปด้านข้าง แต่ข้อมือของเธอก็ถูกยึดไว้จนแน่นควบคุมไม่ให้มู่ซีซีเคลื่อนไหว

ทันทีที่ มู่ซีซีเงยหน้าขึ้นมอง เธอก็ได้พบกับเศรษฐีคนนั้นจับข้อมือของเธออยู่ มู่ซีซีระงับความโกรธอยู่ในใจของเขา เธอพยายามสะบัดให้หลุดออกแต่ไม่สามารถหลุดพ้นได้ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา“คุณผู้ชาย ได้โปรดปล่อยมือฉัน!”

เศรษฐีคนนั้นจ้องมองไปที่มู่ซีซีความสนใจในแววตาของเขาเริ่มรุนแรงขึ้น ไม่เพียงแต่ไม่ปล่อยมือ แต่มือที่กุมข้อมือของมู่ซีซีนั้นบีบรัดแน่นขึ้นเล็กน้อย

เขาหัวเราะและพูดว่า "สาวสวย เธอว่าเธอสวยและมีรูปร่างที่ดีขนาดนี่ มันไร้ประโยชน์เหลือเกินที่จะเป็นบริกรที่นี่ เธอคงหาเงินได้ไม่เยอะ อย่างนี้ดีไหมล่ะ” ฉันจะพาเธอไป แค่เธอเชื่อฟังฉัน เธอต้องการอะไรฉันจะได้เธอ แบบนี้ดีไหม?

ทันทีที่เสียงพูดของเศรษฐีเงียบลง เหล่าเศรษฐีคนอื่นๆ ก็หัวเราะและโห่ร้องทันที “ใช่ๆ พวกเราพึงพอใจในตัวเธอมันคือพรแห่งความสุขที่เธอจะได้รับไปชั่วชีวิต!”