มู่ซีซีก้มลงมองที่นาฬิกาข้อมือของเธอ ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงครึ่งแล้ว ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จี้หลิงชวนจะกลับมา
เธอครุ่นคิดสักพักพร้อมกับกัดที่ริมฝีปากเบาๆ เธอลังเลใจว่าจะโทรถามจี้หลิงชวนดีไหม?
มู่ซีซีดูไม่ค่อยอยากจะโทรหาจี้หลิงชวนสักเท่าไหร่……แต่ถ้าหากไม่โทรถามจี้หลิงชวนล่ะก็ เธอก็จะไม่รู้ว่าจี้หลิงชวนจะกลับมาเมื่อไหร่……เรื่องที่เธอวางแผนว่าจะขอบคุณจี้หลิงชวนดูเหมือนว่าจะไม่ง่ายเลย……
ท้ายที่สุดมู่ซีซีกัดฟันแน่นจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปที่เบอร์ของจี้หลิงชวน
ตอนที่มู่ซีซีโทรไปหาจี้หลิงชวน ตอนนั้นเขากำลังอยู่ในห้องทำงานและเตรียมที่จะเลิกงาน โทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น
จี้หลิงชวนมองไปที่โทรศัพท์ เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของมู่ซีซี จี้หลิงชวนก็เก๊กหน้าหล่อ พร้อมกับแสยะยิ้มที่มุมปาก เขายกโทรศัพท์ขึ้นมาจากนั้นก็กดรับสาย
“มีธุระอะไร?”
เมื่อได้ยินเสียงอันเย็นชาพร้อมกับดูสุขุมดังเข้ามาในสาย มู่ซีซีรู้สึกอึ้งไปสักพัก หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
มู่ซีซีชะงักไปสักพัก ทันทีที่เธอได้สติกลับมา เธอกลืนน้ำลายลงไปหนึ่งอึก จากนั้นกุมโทรศัพท์ไว้แน่น“ไม่มีธุระอะไร……ก็แค่ แค่อยากจะถามว่าจะเลิกงานตอนไหน?”
พูดไปพลางมู่ซีซีก็เกิดชะงักขึ้น สักพักจึงถามขึ้นมาอีกว่า“อย่างนี้……อย่างนี้นะ คุณ คุณ จะกลับมาที่นี่ไหม?”
เมื่อจี้หลิงชวนได้ยินคำถามสองประโยคจากมู่ซีซีทำให้เขาถึงกับชะงักไปในชั่วครู่ เขาไม่เคยคิดเลยว่ามู่ซีซีจะสนใจเรื่องที่เมื่อไหร่เขาจะกลับ เมื่อได้สติกลับมา จี้หลิงชวนก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
จี้หลิงชวนเผลอหัวเราะออกมาหนึ่งครั้ง เขาพูดเสียงต่ำและดูอ่อนโยน“ทำไม คิดถึงฉันอย่างนั้นเหรอ?”
เมื่อมู่ซีซีได้ยินเสียงของจี้หลิงชวนดังเข้ามา เธอตะลึงไปสักพัก เธอรู้สึกร้อนๆที่บริเวณใบหู เธอค่อยๆเคลื่อนโทรศัพท์ให้ไกลออกจากหู ใบหน้าอันขาวซีดของมู่ซีซีค่อยๆแดงขึ้นเรื่อยๆ
มู่ซีซีไม่คิดว่าจี้หลิงชวนจะถามเธอแบบนี้ เธอรีบอธิบายกับเขาทันทีว่า“ไม่ใช่นะ……ฉัน ฉัน ก็แค่ถามเฉยๆว่าคุณจะกลับมาเมื่อไหร่ จะได้บอกป้าหลิงให้เตรียมอาหารเย็น……”
ตอนที่มู่ซีซีเขิน จี้หลิงชวนดูอารมณ์ดีขึ้นมาก เขาแสยะยิ้มที่มุมปาก จี้หลิงชวนก้มมองดูนาฬิกาข้อมือ จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนโยนว่า “ตอนนี้เลิกงานแล้ว อีกประมาณครึ่งชั่วโมงก็จะถึงบ้านแล้ว ”
“อ้อ ฉันทราบแล้ว !”มู่ซีซีตอบกลับอย่างเขินๆอายๆว่า :“อย่างนั้น อย่างนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว ฉันวางสายแล้วนะ……”
พูดไปพลาง หน้าของมู่ซีซีก็ร้อนเป็นไฟขึ้นมาทันที เธอไม่รีรอให้จี้หลิงชวนตอบกลับ มู่ซีซีรีบชิงตัดสายโทรศัพท์ไป
เมื่อจี้หลิงชวนเห็นว่ามู่ซีซีวางสายโทรศัพท์ไป เขาไม่เพียงแต่ไม่โกรธ และกลับยิ้มออกมาด้วยซ้ำ
อืม มู่ซีซีคนนี้บทจะดีขึ้นมาก็ดูน่ารักเอามากๆแถมยังทำให้คนที่อยู่ใกล้ๆตกหลุมรักเอาได้ง่ายๆอีกด้วย
จี้หลิงชวนเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋ากางเกง พร้อมกับยื่นมือออกไปเปิดประตูห้องทำงานและเดินออกไป
ถึงตอนนี้พนักงานทั้งบริษัทจี้ซือต่างรับรู้ได้ว่าประธานบริษัทของพวกเขาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ
ย่าก็ปักใจเชื่อเลย ไม่ตรวจดีเอ็นเอหน่อยล่ะ...
ตรวจดีเอ็นเอก็จบ งง นังพี่เลวยังคิดได้ แต่พระเอกคิดไม่ได้...
เรื่องนี้อ่านจบแล้ว...