รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 7

เสียงของเขาดังขึ้นในหูของมู่ซีซี และแล้วในสมองของมู่ซีซีก็สะท้อนภาพของเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงในคืนนั้น เธอกัดริมฝีปากของเธอเต็มแรง จากนั้นมู่ซีซีก็ขยับใบหน้าของตัวเองไปอีกด้านเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาที่เย็นชาของจี้หลิงชวน : “ฉันไม่รู้เลยสักนิดว่าคุณพูดอะไรอยู่!”

“อ๋อ งั้นก็ดี ลืมไปแล้วก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะทวนความทรงจำของเธอให้เอง!” เมื่อจี้หลิงชวนพูดจบ มือที่หยุดลูบไล้ผิวของเธอก็กลับมาเคลื่อนไหวอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะเลิกกระโปรงของมู่ซีซีขึ้นมาจนถึงเอวของเธอ

มู่ซีซีรู้สึกเพียงแค่ว่าร่างกายของเธอนั้นเย็นเยือกไปหมด ใบหน้าของเธอขึ้นสีแดงระเรื่อ เธออยากจะผลักเขาออก แต่ว่าจี้หลิงชวนนั้นกดเธอให้ติดกับผนังอยู่ มือทั้งสองของเธอก็ถูกจี้หลิงชวนรวบเอาไว้แน่น ในตอนนี้มู่ซีซีขยับมือไม่ได้เลยแม้แต่ข้างเดียว

“หยุดนะ! ไอ่คนเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!” ดวงตาเจ้าเสน่ห์ของมู่ซีซีนั้นปกคลุมไปด้วยชั้นหมอกที่ทำให้ตาของเธอพร่ามัว

แต่เหมือนว่าจี้หลิงชวนนั้นไม่คิดจะปล่อยมือของเธอเลย แต่เขากลับยังคงกด กดร่างของมู่ซีซีเอาไว้อยู่

ร่างของมู่ซีซีแข็งทื่อ และเธอก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนกับการเปลี่ยนแปลงของทุกส่วนของร่างกายของจี้หลิงชวน

เขาตั้งใจจะทำจริงๆ!

มู่ซีซีกัดริมฝีปาก ก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมามองสายตาของเขาที่ไม่รู้ว่ามันเปลี่ยนไปเป็นสายตาที่ลุ่มลึกตั้งแต่เมื่อไหร่ : “คุณชายจี้คะ วันนี้คือวันแต่งงานของคุณนะ! เจ้าสาวของคุณอยู่ข้างนอก คุณยังคิดจะทำแบบนี้อยู่อีกเหรอคะ? คุณไม่กลัวฉันจะเปิดเผยความจริงเหรอ?”

มู่ซีซีจัดการอะไรได้ไม่มากนัก ในตอนนี้เธอเพียงแค่อยากจะหยุดคนเลวอย่างจี้หลิงชวนก็เท่านั้น!

การกระทำของจี้หลิงชวนหยุดชะงักทันที แล้วดวงตาสีเข้มของเขาก็จ้องมองมาที่มู่ซีซี ก่อนที่เขาจะยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย : “เธอรู้เรื่องของฉันดีนี่”

เขาพูดไปด้วยพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากที่ยกขึ้น ก่อนที่เขาจะขยับเข้ามากัดที่ติ่งหูของมู่ซีซี : “แต่เธอไม่คิดว่าแบบนี้มันน่าตื่นเต้นเหรอ?”

เมื่อมู่ซีซีได้ยินที่จี้หลิงชวนพูด ร่างของเธอก็สั่นสะท้านขึ้นมาทันที ก่อนที่จะจ้องมาที่จี้หลิงชวนด้วยสายตาที่อับอาย แล้วก็พ่นคำพูดออกมาจากปากของเธอว่า : “คุณนี่มัน! คุณมันไร้ยางอาย!”

เมื่อมู่ซีซีพูดจบ การกระทำผ่านฝ่ามือใหญ่ของเขาก็รุกล้ำมากยิ่งขึ้น จนเขาแทบจะปลดกระโปรงของมู่ซีซีออกไปแล้ว

มู่ซีซีตกใจกลัว ที่นี่มันห้องน้ำสาธารณะ อาจจะมีคนเข้ามาได้ทุกเวลา ถ้าหากมีคนมาเห็นว่าเธออยู่ในนี้กับจี้หลิงชวน เธอต้องจบเห่จริงๆแน่ๆ เพราะตอนนี้จี้หลิงชวนเป็นพี่เขยของเธอ!

มู่ซีซีที่อยู่ในความตื่นกลัวนั้นเงยหน้าขึ้นมาจ้องจี้หลิงชวนก่อนที่จะรีบพูดขึ้นว่า : “ปล่อยนะคะ! ฉันจำได้แล้ว ฉันจำได้หมดแล้วค่ะ คุณจะปล่อยฉันได้รึยัง?”

การกระทำของจี้หลิงชวนหยุดในทันใด แต่เขาก็ยังพูดด้วยความไม่พอใจว่า : “เธอจำอะไรได้อย่างนั้นเหรอ?”

ใบหน้าสีขาวของมู่ซีซีถึงกับขึ้นสีแดงระเรื่อ แม้แต่ดวงตาของเธอเองก็ขึ้นสีแดงเช่นกัน แต่ตอนนี้เธอกลับไม่มีวิธีที่จะหยุดการกระทำที่ไร้ยางอายของจี้หลิงชวนแล้ว เธอทำได้เพียงกัดริมฝีปาก แล้วก็ตอบไป : “คืนอาทิตย์ก่อนที่โรงแรมนั้น…….”

มู่ซีซีไม่สามารถพูดเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นออกจากปากของเธอแล้ว เมื่อจี้หลิงชวนเห็นใบหน้าที่ดูเคอะเขินและขึ้นสีแดงระเรื่อนั้น เขาก็ไม่ได้ถามต่อเพราะจะสร้างความลำบากใจต่อเธอ ก่อนที่เขาจะยกยิ้มที่มุมปากด้วยความพึงพอใจ แล้วก็ปล่อยฝ่ามือใหญ่ของเขาออกจากร่างบางของมู่ซีซี

มู่ซีซีรู้สึกโล่งใจขึ้นมาในทันใด…….เวลาต่อมา ฝ่ามือใหญ่ของเขาก็ทาบมาที่ริมฝีปากของเธออย่างกะทันหัน

“ความกล้าของเธอนี่ก็มีอยู่ไม่น้อยเลยนะ แล้วยังกล้าที่จะกัดฉันอีก!” จี้หลิงชวนพูดพร้อมกับมองมาที่ริมฝีปากของมู่ซีซีด้วยสายตาที่ลุ่มลึก : “แต่ฉันเป็นคนประเภทที่กล้าได้กล้าเสียน่ะ!”

เมื่อเขาพูดจบ จี้หลิงชวนก็ไม่รีรอให้มู่ซีซีตอบกลับปฏิกิริยาต่อเขา เขาก็กดริมฝีปากตัวเองลงไปที่อวัยวะเดียวกันที่เป็นสีแดงอวบอิ่มของเธอ จากนั้นเขาก็รุกล้ำเข้าไปในปากของเธออย่างอุกอาจ ก่อนจะดันฟันของเธอให้เธออ้าปากและดูดดื่มกับความงามของมู่ซีซี