รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 76

มู่ซีซีเหมือนคนไม่มีกระดูก แล้วซบลงที่แผ่นหลังของจี้หลิงชวน

แต่แค่ครู่เดียว จี้หลิงชวนก็รู้สึกว่าหลังตัวเองเปียก จิ้หลิงชวนนึกย้อนถึงเมื่อกี้ตอนเข้ามาแล้วเห็นมู่ซีซี สีหน้าของเธอหวาดผวามาก ใจที่แข็งเหมือนน้ำแข็งจึงเริ่มมีรอยร้าว

บ้าชะมัด! ทุกคนที่ทำร้ายมู่ซีซีครั้งนี้เขาไม่ปล่อยให้รอดแน่!!!

จี้หลิงชวนขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเข้มขรึม แววตาที่มืดมนน่ากลัวนั้นกลับแฝงไปด้วยความกังวล!

จี้หลิงชวนอดไม่ได้จนต้องหันหลังไป แล้วยื่นมือไปกอดมู่ซีซีไว้ เขาจึงเห็นว่าบนหน้ามู่ซีซีมีแต่คราบน้ำตา เธอร้องไห้จนตาบวมแดง แล้วที่ริมฝีปากก็มีแผล เลือดไหลแล้วก็ไม่รู้ตัว ดูท่าทางเหมือนมู่ซีซีจะกัดเอง สายเดี่ยวชุดเดรสที่ใส่อยู่ก็ขาด แล้วเสื้อผ้าก็ถูกฉีกจนจะเละ เมื่อกี้ถ้าเขาเข้ามาช้าอีกหน่อย ชุดเดรสบนตัวมู่ซีซีก็อาจจะกลายเป็นเศษผ้าหลายผืนไปแล้วก็ได้

พอนึกถึงพวกนี้ จี้หลิงชวนจึงโมโหจนอยากจะฆ่าคน อยากจะลากพวกสารเลวที่สลบไปแล้วกลับมากระทืบอีกครั้ง!!!

จี้หลิงชวนโกรธมาก สีหน้าเข้มขรึมน่าตกใจมาก อุณหภูมิรอบตัวก็ลดลงไปหลายองศา แต่ตอนที่สายตาของจี้หลิงชวนมองไปที่มู่ซีซี แววตาเขากลับทนไม่ได้จนอ่อนโยนไปไม่น้อย

เขาขมวดคิ้วอย่างเป็นห่วง จี้หลิงชวนรีบยื่นมือไปดึงมู่ซีซีมากอดอย่างระมัดระวัง ฝ่ามือที่อบอุ่นก็ตบหลังปลอบใจมู่ซีซีเบาๆ ตบหลังไปด้วย แล้วจี้หลิงชวนก็พูดเสียงทุ้มต่ำปลอบใจมู่ซีซีว่า "ไม่ต้องกลัวนะ ฉันมาแล้ว มีฉันอยู่ ไม่มีใครทำร้ายเธอได้อีก ฉันจะปกป้องเธอเอง ฉันเคยพูดแล้วว่า เธอเป็นผู้หญิงของฉัน มีฉันคนเดียวที่รังแกเธอได้ คนอื่นห้ามรังแก!!!"

พอได้ยินเสียงของจี้หลิงชวน น้ำตาของมู่ซีซีจึงไหลออกมาเยอะกว่าเดิม

จี้หลิงชวนมองหน้ามู่ซีซีที่มีแต่คราบน้ำตา จึงขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม วินาทีต่อมา จี้หลิงชวนจึงถอดเสื้อคลุมตัวเองออก แล้วยื่นมือไปคลุมตัวมู่ซีซีไว้

จากนั้น จึงอุ้มมู่ซีซีขึ้นมาทันที

เสื้อสูทที่มีกลิ่นอายของจี้หลิงชวนคลุมตัวมู่ซีซีไว้ มู่ซีซีสูดดมกลิ่นอายที่ทำให้รู้สึกสบายใจนี้ น้ำตาที่ขอบตาค่อยหยุดลงเล็กน้อย

ใช่ ตอนนี้จี้หลิงชวนปกป้องอยู่ ไม่มีใครสามารถทำร้ายเธอได้อีก

วินาทีนี้ ในใจมู่ซีซีรู้สึกโชคดีมาก โชคดีที่คนที่เธอเจอคือจี้หลิงชวน

เหมือนจี้หลิงชวนก็ไม่ได้แย่เหมือนที่ตัวเองคิดไว้……

วินาทีต่อมา มู่ซีซีที่ยังเหม่อลอยอยู่ได้ยินเสียงที่ทุ้มต่ำน่าฟังของจี้หลิงชวนดังขึ้นข้างหูว่า "มู่ซีซี ไม่ต้องกลัว ฉันจะพาเธอกลับบ้านเอง"

ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว ในงานเลี้ยงอีกฝั่ง มู่อวี๋เฟยกับพวกหรูหรูวางแผนกันอย่างสะใจแล้ว พวกเธอจึงแยกกันไปเริ่มทำตามแผน

เห็นแค่หรูหรูที่ชะโงกหน้ามองคนที่เดินผ่านไปมาในงาน แล้วสายตาก็หยุดลงที่กลุ่มคุณหญิงคุณหนูที่กำลังคุยกันอยู่

หรูหรูเดินไปหาพวกเธอ แล้วพูดแทรกคนที่กำลังพูดอยู่อย่างเนียนๆ "เมื่อกี้พวกคุณเดินผ่านห้องรับรองที่นู่นหรือเปล่าคะ? เมื่อกี้ตอนที่ฉันเดินผ่าน ได้ยินเสียงที่ไม่ค่อยดีดังออกมาจากข้างใน……พวกคุณว่าจะเกิดเรื่องอะไรไม่ดีหรือเปล่าคะ?"