รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 85

มู่ซีซีก็ไม่ต้องการที่จะพูดอะไรมาก แต่เมื่อมู่อวี๋เฟยเป็นคนพูดขึ้นมา มู่ซีซีก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะมู่อวี๋เฟย เธอมองไปที่มู่อวี๋เฟยและพูดพร้อมกับหัวเราะออกมาว่า "มู่อวี๋เฟย ถ้าอย่างนั้นตอนที่เธอทำร้ายฉัน ทำไมเธอถึงไม่คิดว่าฉันเป็นน้องสาวของเธอบ้างล่ะ？”

“นี่แก...” มู่อวี๋เฟยถูกมู่ซีซีพูดแทงใจดำ ใบหน้าของเธอซีดขาวขึ้นในทันที

"และฉันก็พูดไปแล้วด้วย ว่าอะไรที่คุณชายจี้ตัดสินใจไปแล้วฉันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้"

สิ่งที่จี้หลิงชวนตัดสินใจไปแล้วแม้ว่ามู่ซีซีจะพูดอะไรไปก็คงไม่มีประโยชน์ มู่ซีซี ไม่ได้มีกำลังมากขนาดนั้น และเธอก็ไม่ใช่ปีศาจ เธอเป็นเพียงแค่มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง

ถ้ามีความแค้นก็ต้องรู้จักแก้แค้น ดังคำที่ว่า บุญคุณต้องทดแทน ส่วนความแค้นจะตอบแทนอย่างไร?

มู่ซีซีไม่สามารถให้อภัยในสิ่งที่แม่และมู่อวี๋เฟยทำกับเธอได้ มันไม่ใช่อาการบาดเจ็บที่ธรรมดา แต่มันจะเป็นเงาติดตามชีวิตของเธอไปตลอด หากไม่ได้จี้หลิงชวนมาช่วยเธอไว้ได้ทัน เกรงว่าตอนนี้มู่ซีซีคงตายไปนานแล้ว

เมื่อเป็นอย่างนี้มู่ซีซียังสามารถให้อภัยความเจ็บปวดนี้ได้อย่างไร?

มู่อวี๋เฟยไม่คิดเลยว่ามู่ซีซีจะปฏิเสธเธออย่างตรงไปตรงมา เธอตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ พร้อมกับกัดริมฝีปากของเธอแน่น และจ้องเขม็งไปที่มู่ซีซีด้วยความโกรธแค้น

ในที่สุดมู่อวี๋เฟยก็กัดฟันพูดออกมาพร้อมกับจ้องไปที่มู่ซีซีเป็นการเยาะเย้ย: "ทำดี! มู่ซีซี ทำได้ดีมาก!!! จากวันนี้เป็นต้นไปฉันมู่อวี๋เฟยจะไม่ขออยู่ร่วมโลกเดียวกันกับแกอีกต่อไป ! มู่ซีซีแกรอไปก่อนเถอะ ฉันจะไม่มีวันปล่อยแกไปง่ายๆ แบบนี้หรอก”

ใบหน้าของมู่ซีซีมองไปที่มู่อวี๋เฟยที่กำลังโกรธด้วยสีหน้าที่สงบ และตอบกลับมู่อวี๋เฟยอย่างเย็นชาว่า "มู่อวี๋เฟย เธอทำร้ายคนอื่นจนเกือบจะฆ่าตัวตาย! เราสองคนไม่มีอะไรที่จะต้องพูดกันอีก"

หลังจากพูดจบ มู่ซีซีก็ก้าวออกจากห้องไปในทันที

มู่อวี๋เฟยที่โกรธจัดจนทุบโทรศัพท์มือถือของตัวเองอย่างรุนแรง แต่มู่อวี๋เฟยรู้ว่าถ้าตอนนี้เธอไม่ทำอะไรสักอย่าง เธออาจจะถูกจี้หลิงชวนเตะออกไปจริงๆ

ตอนนี้เธอยังมีอีกวิธีหนึ่ง เมื่อเป็นอย่างนั้น มู่อวี๋เฟยกัดฟันและรีบขึ้นแท็กซี่ ตรงไปที่โรงพยาบาลที่คุณนายจี้พักรักษาตัวอยู่

อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่ส่งมู่ซีซีไปมหาวิทยาลัยแล้ว จี้หลิงชวนก็ตรงไปที่สถานีตำรวจด้วยตนเองทันที

ชายวัยกลางคนผู้ที่ถูกจับส่งตัวไปที่สถานีตำรวจเมื่อวานนี้ ถูกขังอยู่ในสถานีตำรวจทั้งคืน และตอนนี้เขาได้ตื่นขึ้นมาจากอาการมึนเมาแล้ว

ก่อนหน้านี้เขาถูกจี้หลิงชวนจัดการไม่เบาเลย ทั่วทั้งร่างกายมีแต่รอยบอบช้ำเต็มไปหมด จนเกือบจำหน้าเดิมไม่ได้ ตอนนี้เขาเจ็บปวดจนเอนกายพิงเก้าอี้และคร่ำครวญอยู่ตลอดเวลา

ทันทีที่จี้หลิงชวนเข้าไปในสถานีตำรวจ เขาถูกนำตัวไปที่ห้องสอบสวนที่ชายวัยกลางคนถูกคุมขังอยู่

เมื่อชายวัยกลางคนเห็นจี้หลิงชวน และสีหน้าของจี้หลิงชวน เขาก็สั่นเทาไปทั้งตัว เขามองไปที่ จี้หลิงชวนด้วยความหวาดกลัว "แก...แก ...แกอย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามา...”

คิดดูว่าชายคนนี้น่าจะโดนจี้หลิงชวนจัดการอย่างสาหัสแค่ไหน ทำไมเมื่อเขาเห็นใบหน้าของจี้หลิงชวนแล้วเขาถึงกับตกใจมากขนาดนี้