รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 97

สีหน้านายหญิงเดี๋ยวแดงเดี๋ยวซีด พอแม่บ้านจางที่อยู่ข้างๆเห็นจึงมาลูบหลังนายหญิง "นายหญิง ใจเย็นๆก่อนนะคะ เกิดอะไรขึ้นคะ?"

นายหญิงจี้มองแม่บ้านจางแล้วพูดว่า "ตระกูลมู่! เอาใครก็ไม่รู้มาหลอกตระกูลจี้! วันเดือนปีเกิดของมู่อวี๋เฟยคนนั้นไม่ตรงกับที่เราเลือกไว้เลย!"

โทษที่ตอนนั้นนายหญิงป่วยจนไม่ได้สติ คิดแค่อยากให้จี้หลิงชวนรีบแต่งงาน บวกกับตอนนั้นร่างกายตัวเองก็ไม่ค่อยดี จึงลืมเรื่องนี้ไป

ไม่คิดเลยว่าตระกูลมู่จะกล้าขนาดนี้

แม่บ้านจางที่อยู่ข้างๆได้ยินสิ่งที่นายหญิงพูดจึงตกใจ ตระกูลมู่กล้ามากจริงๆ กล้าเอาตัวปลอมแต่งเข้าตระกูลจี้

แม่บ้านจางจึงถามนายหญิงว่า "นายหญิง แล้วตอนนี้เราจะทำยังไงดีคะ?"

สีหน้านายหญิงจี้เข้มขรึม แล้วพูดสั่งว่า "สืบเรื่องนี้ให้แน่ใจ ดูว่าใครกันแน่ที่ตรงกับวันเดือนปีเกิดนั้น!"

นายหญิงจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาสั่งการอีกครั้ง

เพราะแค่สืบเรื่องวันเกิด จึงได้รับการตอบกลับอย่างรวดเร็ว

"นายหญิงครับ จากที่พวกผมสืบมา มีแค่ลูกสาวคนเล็กของตระกูลมู่ที่วันเกิดตรงตามที่นายหญิงให้ครับ"

นายหญิงจี้ขมวดคิ้ว แล้วเอ่ยถามว่า "ลูกสาวคนเล็กตระกูลมู่? ชื่ออะไร?"

"ลูกสาวคนเล็กตระกูลมู่ชื่อมู่ซีซี ปีนี้อายุเพิ่งสิบเก้า เรียนปีหนึ่งอยู่ที่มหาวิทยาลัยA ผลการเรียนดี ทั้งอาจารย์กับเพื่อนก็ชมว่าดี แต่ว่า……"

"แต่ว่าอะไร?"

"แต่ว่าตระกูลมู่ไม่ค่อยดีกับลูกสาวคนเล็กคนนี้ ตั้งแต่อายุสิบแปด ตระกูลมู่ก็ไม่เคยให้เงินมู่ซีซีอีกเลย ค่าเทอมกับค่าครองชีพของมู่ซีซีตอนนี้ต้องพึ่งทุนการศึกษากับหางานทำเองครับ"

พอนายหญิงได้ยินประโยคหน้า คิ้วที่ขมวดอยู่จึงขมวดแน่นกว่าเดิม พอได้ยินประโยคหลัง คิ้วค่อยคลายออกเล็กน้อย

ตระกูลมู่ทำเกินไปจริงๆ เลี้ยงดูมู่อวี๋เฟยอย่างตามใจ ทั้งๆที่ทั้งสองคนเป็นลูกสาวตัวเอง แต่เลี้ยงต่างกันสิ้นเชิงขนาดนี้ มู่ซีซียังเรียนอยู่ ตระกูลไม่ใช่ไม่มีเงิน แม้แต่ค่าเทอมกับการครองชีพก็ไม่ให้ลูกตัวเอง

ทั้งสองสามีภรรยาตระกูลมู่ลำเอียงจริงๆ! แค่มองก็รู้แล้วว่ามู่อวี๋เฟยนั่นจงใจจะแต่งเข้ามาตระกูลจี้แทนมู่ซีซี

แต่มู่ซีซีกลับเป็นเด็กดี ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย สามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยAภายใต้สภาพแวดล้อมแบบนั้น แถมอาจารย์กับเพื่อนยังชมอีก นิสัยก็คงไม่แย่อะไรมาก

แค่อายุเด็กเกินไป อายุเพิ่งสิบเก้าเอง

เมื่อกี้รู้เรื่องที่มู่อวี๋เฟยทำแล้ว ตอนนี้นายหญิงจึงรอบคอบกับเรื่องการแต่งงานของจี้หลิงชวนมากขึ้น

ไม่กล้าตัดสินใจง่ายๆแทนจี้หลิงชวนอีก

คิดแบบนี้นายหญิงจึงถอนหายใจแล้วพูดกับอีกฝั่งของโทรศัพท์ว่า "เอาล่ะ ฉันรู้แล้ว! เรื่องนี้แค่นี้ก่อนแล้วกัน!"