รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 127

สุดสัปดาห์

มายมิ้นท์และลาเต้ภายใต้การรบเร้าของคุณนายราศรี มาถึงที่สนามม้าของประธานชัชวาล

สนามม้าใหญ่มาก เกือบเท่าสนามฟุตบอลแปดถึงเก้าสนาม และอีกด้านหนึ่ง ยังมีสนามกอล์ฟ ด้านหลังสนามกีฬา และเป็นบ้านพักตากอากาศ

และด้านหลังบ้านพักตากอากาศ ยังมีภูเขาขนาดใหญ่ที่มีความสูงเจ็ดถึงแปดเมตร มีหอสังเกตการณ์อยู่บนยอดเขา ว่ากันว่าเป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมในการดูดาวและพระอาทิตย์ขึ้น

ระหว่างทาง ลาเต้บ่นพึมพำไม่หยุด วางแผนว่าสองวันนี้จะเที่ยวเล่นยังไง และตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

แต่มายมิ้นท์กลับพิงอยู่ที่ข้างคนขับรถอย่างค่อนข้างหงอยเหงาเศร้าซึม สีหน้าของคนทั้งคนค่อนข้างซีดเซียว

ลาเต้สังเกตเห็นว่า เก็บอาการตื่นเต้นของตัวเอง และถามด้วยความเป็นห่วง“ที่รัก เธอเป็นอะไร สีหน้าดูไม่ดีขนาดนี้ ไม่สบายหรือเปล่า?”

“อือ แน่นหน้าอก น่าจะเมารถนะ”มายมิ้นท์เอนหัวไปที่หน้าต่าง หลับตา และตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

ลาเต้ขมวดคิ้วอย่างสงสัย“เมารถ? เธอไม่เมารถไม่ใช่เหรอ?”

มายมิ้นท์ลืมตาขึ้นเล็กน้อย นัยน์ตาก็ประกายสะท้อนด้วยสีที่ต่างกันเล็กน้อย

เธอไม่เมารถจริงๆ

แต่ว่าตอนนี้เธอตั้งครรภ์ ไม่สามารถดมกลิ่นได้มากนัก ตัวอย่างเช่นกลิ่นน้ำมันเบนซิน ได้กลิ่นแล้วก็ไม่สบาย

แต่สิ่งนี้ เธอพูดไม่ได้

“ไม่เป็นไร ช่วงนี้อาจจะเป็นหวัดนะ”มายมิ้นท์พูดพลางกัดริมฝีปากล่าง

ลาเต้ก็ไม่ได้สงสัย พยักหน้า“ช่วงนี้อุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็ว เป็นหวัดง่าย เดี๋ยวถึงบ้านพักตากอากาศแล้ว ฉันให้หมอมาตรวจให้เธอ”

“ไม่ต้อง!”มายมิ้นท์ปฏิเสธในทันที “ฉันพักผ่อนสักพักก็ดีแล้ว เอายามาด้วย”

กลัวว่าเขาไม่เชื่อ เธอจึงตบกระเป๋าของตัวเองเป็นพิเศษ

ลาเต้เห็นว่าเธอเตรียมตัวได้ทั่วถึง ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก

ในไม่ช้า ถึงคฤหาสน์แล้ว

ลาเต้จอดรถของเขาไว้หน้าบ้านพักตากอากาศ และเดินไปที่ท้ายรถเอาสัมภาระ

มายมิ้นท์ก็ตามมาช่วยด้วย

เธอกำลังจะยกกระเป๋าเดินทาง ก็ถูกมือของลาเต้ห้ามไว้“ฉันจัดการเอง เธอไม่สบายไปพักผ่อนที่ห้องสักพักเถอะ ประธานชัชวาลบอกว่าห้องบนชั้นสองถูกคู่รักอีกคู่หนึ่งจองแล้ว ให้พวกเราพักที่ชั้นสาม”

“โอเค”มายมิ้นท์ก็ไม่ได้ปฏิเสธ พยักหน้าและเดินไปที่บ้านพักตากอากาศ

ตอนนี้เธอไม่สบายมากจริงๆ เวียนหัวมาก และอยากจะนอนลง

หลังจากที่มายมิ้นท์เดินเข้าไปแล้ว ลาเต้ก็ถือกระเป๋าเดินทางเข้าไปเพียงลำพัง

โชคดีที่มีกระเป๋าเดินทางไม่มาก หนึ่งคนหนึ่งกระเป๋า ขนเที่ยวก็จบแล้ว

ชั้นสามมีห้าห้องนอน ลาเต้เลือกอยู่ตรงข้ามมายมิ้นท์

หลังจากที่เก็บกระเป๋าเดินทางแล้ว เขาก็ไปที่ระเบียง และโทรหาคุณนายราศรี

ในเวลาเดียวกัน รถไมบัคสีดำคันหนึ่งขับมาจากที่ไกล จอดอยู่ตรงหน้าบ้านพักตากอากาศ

เปิดประตูรถ เปปเปอร์ลงมาจากบนรถ ต่อจากนั้นก็เดินผ่านหน้ารถ และเปิดประตูข้างคนขับ

ส้มเปรี้ยวก้มลงออกมาจากด้านใน มองไปรอบๆ และพูดด้วยความประหลาดใจ: “ว้าว อากาศที่นี่สดชื่นจัง”

เปปเปอร์อือคำหนึ่ง “ไม่เลวนะ”

“เปปเปอร์ ดูเหมือนว่าพวกเราจะมาถูกที่แล้ว”ส้มเปรี้ยวกอดแขนของเขาอย่างมีความสุข

เปปเปอร์ตบมือของเธอ “เอาล่ะส้มเปรี้ยว เธอปล่อยก่อน ยังมีกระเป๋าเดินทางนะ”

“อ้อ”เมื่อส้มเปรี้ยวปล่อยมืออย่างเชื่อฟัง

เปปเปอร์เดินไปที่กระโปรงหลังรถ

ส้มเปรี้ยวตามอยู่ข้างหลังเขา

มาถึงกระโปรงหลังรถแล้ว เธอก็เห็นเมอร์เซเดสเบนซ์ที่ข้างๆอย่างกะทันหัน และดึงแขนเสื้อของเปปเปอร์“เปปเปอร์ รถคันข้างๆนั้น ก็เป็นของคู่รักอีกคู่หนึ่งใช่มั้ย?”

“น่าจะใช่”เปปเปอร์เหลือบมองไปแวบหนึ่ง ก็ละสายตากลับมา

ส้มเปรี้ยวเม้มปาก ในใจค่อนข้างไม่สบายใจ“เดิมทีฉันอยากอยู่กับนายสองต่อสอง คาดไม่ถึงว่าสุดท้ายแล้วความปรารถนานี้ก็ยังไม่เป็นจริง”

“พวกเขาเป็นเพื่อนรุ่นน้องของประธานชัชวาล จะไม่ให้เกียรติประธานชัชวาลไม่ได้ ดังนั้นอดทนหน่อยนะ ประธานชัชวาลก็บอกแล้วว่า คู่รักคู่นั้นพักอยู่ชั้นสาม ไม่มีทางรบกวนพวกเรา”เปปเปอร์ลูบผมของเธอ