รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 156

   “ใช่ค่ะ แทบจะเหมือนกันเป๊ะๆเลยค่ะ”หัวหน้าร้านมองมือของตนเองที่ถูกจับจนแดงก่ำ ได้ฝืนตอบด้วยรอยยิ้ม

   คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์เบ้าตาแดงก่ำพร้อมน้ำตาไหลทันที “ชวนชม จะต้องเป็นชวนชมแน่ๆ ชวนชมไม่ตาย ชวนชมยังมีชีวิตอยู่ หัวหน้าร้าน ตอนนี้เด็กผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหน？”

   เธอถามเสียงสั่น

   หัวหน้าร้านตอบ “เธอไปแล้วค่ะ แต่เพิ่งไปได้ไม่นานเอง อาจจะยังอยู่ในห้างก็ได้ค่ะ”

   เธอเพิ่งพูดจบ ก็เห็นคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ถึงขั้นไม่เอากระเป๋าก็วิ่งออกจากร้านอย่างเร่งรีบเลย ได้ตามหาเด็กผู้หญิงที่อาจจะเป็นลูกสาวคนโตของตัวเองอยู่ในห้างแห่งนี้ไปทั่ว

   แต่แล้วคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ได้หาจนทั่วห้าง ก็หาเด็กผู้หญิงคนที่ใส่สร้อยและมีดวงตาที่เหมือนเธอไม่เจอเลย

   คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์กลับมาที่ร้านDTอย่างตะลึงพรึงเพริด

   หัวหน้าร้านเอาน้ำร้อนมาให้เธอแก้วนึง “คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ หาเจอหรือยังคะ？”

   คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ส่ายหัวอย่างผิดหวัง “หาไม่เจอ”

   “อย่าเพิ่งถอดใจค่ะ ในเมื่อคนอยู่ในเมืองเดอะซีนี้เอง ฉันเชื่อว่าคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ต้องได้พบเจอสักวันแน่นอนค่ะ” หัวหน้าร้านคอยพูดปลอบโยนด้วยรอยยิ้ม

   ถึงแม้ไม่รู้ว่าคุณผู้หญิงที่ถูกคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์เรียกว่าคุณชวนชมท่านนั้น มีความเกี่ยวข้องกับคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ยังไง

   แต่ดูหน้าตาที่ให้ความสำคัญขนาดนี้ของคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ ดูท่าความสัมพันธ์คงจะใกล้ชิดสนิทสนมกันมาก

   “ขอบใจนะ”คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย จากนั้นได้เอาบัตรออกมารูดจ่ายตังค์ แล้วถือกำไลพร้อมกลับตระกูลภักดีพิศุทธิ์อย่างรีบร้อน

   “คุณเยี่ยมบุญ！” คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์เพิ่งเข้ามาในบ้านก็ตะโกนเลย

   เยี่ยมบุญลงมาจากชั้นบน “คุณไปเดินห้างไม่ใช่เหรอ ทำไมกลับมาเร็วจังเลยล่ะ？”

   “คุณเยี่ยมบุญ ชวนชมยังมีชีวิตอยู่ค่ะ” คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์มองเยี่ยมบุญที่ลงมาชั้นล่างแล้ว ได้พูดด้วยความตื่นเต้น

   เยี่ยมบุญเกือบจะก้าวพลาด “คุณว่าอะไรนะ？”

   เขาจับราวจับไว้ มองหน้าคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์อย่างช็อก

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์กุมมือสองข้างไว้ด้วยกันอย่างแน่น “ชวนชมยังมีชีวิตอยู่ ลูกสาวคนโตของเรายังมีชีวิตอยู่ค่ะ”

   “พูดจาเหลวไหล” เยี่ยมบุญขมวดคิ้วและลงมาชั้นล่างต่อ“คุณคงไปเจอนักต้มตุ๋นมาอีกแล้วสิท่า หลายปีก่อน มีนักต้มตุ๋นพูดอยู่ประจำว่าลูกสาวเรายังมีชีวิตอยู่ ที่จริงคือมาหลอกเอาตังค์หมด”

   “แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกันค่ะ ชวนชมได้เอาสร้อยไว้ ก็คืออันนี้……”คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์รีบเอาสร้อยที่อยู่บนคอออกมา “ชวนชมเอาสร้อยคอไปสอบถามที่DT หัวหน้าร้านเป็นคนบอกฉันเอง เธอยังบอกอีกว่าดวงตาของชวนชมเหมือนฉันเป๊ะๆ เยี่ยมบุญ เซ้นส์ของฉันบอกกับฉันว่า เด็กผู้หญิงที่หัวหน้าร้านพูดคนนั้นก็คือชวนชม”

   เยี่ยมบุญก็มึนตึ๊บไปเลย “แต่นี่จะเป็นไปได้ยังไง ชวนชมถูกไตรภูมิโยนลงน้ำจนจมน้ำตายแล้ว พวกเราก็เห็นกับตาอยู่”

   “ใช่ ได้เห็นอยู่ แต่ต่อมาทางตำรวจบอกกับเราตลอดไม่ใช่เหรอว่าล้วงศพของชวนชมไม่เจอสักที？บางทีตอนนั้นชวนชมถูกโยนลงไปในแม่น้ำอาจจะไม่ได้ตาย แต่ถูกคนที่ลงไปว่ายน้ำช่วยเอาไว้ล่ะ ไม่งั้นจะอธิบายเรื่องที่เด็กผู้หญิงมีดวงตาเหมือนฉันยังไง แถมยังเอาสร้อยของลูกปรากฏตัวล่ะ” คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์พูดพร้อมกุมสร้อยไว้แน่น

   เยี่ยมบุญกุมขมับ “คุณให้ผมสงบสติอารมณ์หน่อย”

   “พ่อกับแม่กำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอคะ？”ขณะนี้ ส้มเปรี้ยวก็ได้ลงมาจากชั้นบนเหมือนกัน เห็นหน้าตาที่ผิดสังเกตของคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์กับเยี่ยมบุญแล้ว อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความแปลกใจ

   คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ดึงส้มเปรี้ยวไว้ “ส้มเปรี้ยว พี่สาวลูกยังไม่ตาย เธอยังมีชีวิตอยู่”

   “อะไรนะ？” ส้มเปรี้ยวได้อึ้งไปครู่นึงก่อน จากนั้นได้เบิกตากว้างตาม “แม่ บอกว่าพี่ชวนชมยังไม่ตาย？”

   “ใช่ เธอยังไม่ตาย เธออยู่ในเมืองน้ำรุ้งนี้เอง” คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์พยักหน้ารัวๆด้วยความดีใจ

   ส้มเปรี้ยวหลุบตาลง แววตาเต็มไปด้วยความร้ายกาจ

   ไม่นึกเลยว่าชวนชมจะยังไม่ตาย นี่ทำให้คนตื่นตะลึงจริงๆ

   อีกอย่างดูหน้าตาแม่ดีใจขนาดนี้ เหมือนเตรียมจะรับชวนชมกลับมา ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ งั้นต่อไปในสายตาแม่ก็คงมีแต่ชวนชม ยังจะมีเธออีกได้อย่างไร

   ไม่ได้ จะให้ชวนชมกลับมาไม่ได้ เพราะขืนชวนชมกลับมา สิทธิ์ในการสืบทอดมรดกของเธอ ทรัพย์สมบัติของตระกูลภักดีพิศุทธิ์ ความรักความเอ็นดูของพ่อแม่ ล้วนต้องถูกแบ่งออกไปครึ่งนึงทุกอย่าง

   เธอจะให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด

   ส้มเปรี้ยวกัดริมฝีปากล่างไว้ ใบหน้ายิ้มแย้มขึ้นมา “ดีจังเลยค่ะ แม่คะ แล้วตอนนี้พี่ชวนชมอยู่ไหนคะ？”