รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 17

ณ ขณะเดียวกันที่คฤหาสน์ตระกูลนวบดินทร์

เปปเปอร์จ้องมองการค้นหายอดนิยมที่ถูกคนดันขึ้นมา คิ้วขมวดแน่น

ผู้ช่วยเหมันตร์ยืนตัวสั่นด้านข้าง “คุณผู้ชาย ผมไม่ได้ทำนะครับ ต้องมีคนจงใจเผยแพร่ออกไป ต้องการให้ผมดันการค้นหายอดนิยมลงไปไหมครับ?”

“ไม่จำเป็น” เปปเปอร์เม้มปาก แววตาปรากฏอารมณ์ที่ไม่อาจรู้ได้ “น่าจะเป็นคนของตระกูลภักดีพิศุทธิ์ทำ”

ผู้ช่วยเหมันตร์เข้าใจแล้ว

ตระกูลภักดีพิศุทธิ์จงใจเปิดโปงคลิปวิดีโอนี้เพื่อกำราบมายมิ้นท์ หากคุณผู้ชายช่วยดันลงไป ตระกูลภักดีพิศุทธิ์จะไม่พอใจ คุณผู้ชายไม่ต้องการผิดใจกับว่าที่พ่อตาเพราะมายมิ้นท์

“งั้นเรื่องนี้...”

“ไม่ต้องสนใจแล้ว” เปปเปอร์ปิดมือถือ เงยหน้าขึ้นถาม “หัวใจสีครามมาถึงหรือยัง?”

ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้า “มาถึงเมื่อวานครับ ตามคำสั่งของท่าน แกะสลักด้านบนเป็นชื่อภาษาอังกฤษของคุณส้มเปรี้ยว”

“อืม คุณออกไปได้”

เปปเปอร์ก้มหน้าคลึงขมับ สายตาเหลือบเห็นหนังสือหย่าสีแดงในถังขณะ ยิ่งปวดหัว

....

เอสซีกรุ๊ปมีชื่อเสียงมากในเมืองเดอะซี งานเลี้ยงที่ตระกูลภักดีพิศุทธิ์จัดขึ้นเพื่อลูกสาวจึงได้เรียนเชิญกลุ่มคนในแวววงไฮโซบางส่วน แน่นอนต้องมีพวกชอบเลียแข้งเลียขาคนมีอิทธิพลไม่น้อย เพื่อโอกาสที่จะได้เห็นความสวยงามของลูกสาวส้มเปรี้ยว

เยี่ยมบุญคู่สามีภรรยาเดินอยู่ท่ามกลางผู้คน ใบหน้ายิ้มแย้มต้อนรับ

เขาเป็นชายวัยกลางคนที่สง่างามมีความรู้ไว้หนวดเครา ใบหน้าของคุณผู้หญิงเย็นชาสูงส่ง เป็นคุณผู้หญิงสูงศักดิ์อย่างเห็นได้ชัด

เสียงเปียโนค่อยๆ ดังขึ้น

ทุกคนต่างมองเห็น ส้มเปรี้ยวในชุดราตรีสีเขียวสะดุดตา นั่งเล่นเปียโนอย่างสง่างาม เหมือนร่างกายเปล่งประกาย ดึงดูดสายตาทุกคน

หลังจากเพลงจบลง เปปเปอร์เดินออกมาจากกลุ่มคน จูงมือส้มเปรี้ยว หากพูดว่าเป็นเหมือนกิ่งทองใบหยกก็ไม่เกินจริง

ใบหน้าของเยี่ยมบุญมีรอยยิ้มบางๆ “ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมงานเลี้ยงของตระกูลภักดีพิศุทธิ์ท่ามกลางตารางที่ยุ่งมาก วันนี้นอกจากจะฉลองที่ลูกสาวของผมหายดี ยังมีข่าวใหญ่ที่จะประกาศให้รู้กันเป็นทางการ”

เขากวาดมองผู้คน จากนั้นสายตาก็หยุดลงที่เปปเปอร์ “ผมจะประกาศว่า เปปเปอร์ประธานของบริษัทตระกูลนวบดินทร์คือว่าที่ลูกเขยที่ยอดเยี่ยมของผมเยี่ยมบุญคนนี้”

สิ้นคำ ด้านล่างสั่นสะเทือน

ทุกคนต่างรู้ ข่าวการหย่าของประธานตระกูลนวบดินทร์กำลังโหมกระหน่ำ วันนี้กลายเป็นลูกเขยของตระกูลภักดีพิศุทธิ์ จึงคิดไปถึงคลิปดังเมื่อวาน

ผู้คนต่างทอดถอนใจอย่างไม่อาจเลี่ยงได้

ว่าด้วยความสำคัญของการแต่งงานกับคนที่มีฐานะใกล้เคียง

เห็นว่าเรื่องดีๆ ของลูกชายถูกทำพัง พิศมัยพลันกระโดดออกมาชี้หน้ามายมิ้นท์ พูดด้วยความโกรธ “ใครใช้ให้แกเข้ามา? ออกไปซะ!”

ลาเต้กอดอก “พวกเรามาร่วมงานเลี้ยงของคุณส้มเปรี้ยว”

“แก...”

เยี่ยมบุญขัดขวางพิศมัยที่คิดจะพูดอะไรอีก จ้องมายมิ้นท์เขม่ง

เขาเป็นคนเจนโลก ไม่มีทางใจร้อนแน่นอน แต่เห็นได้ชัดว่ารอยยิ้มจืดจางลงไปมาก “ถึงแม้ผมจะไม่ได้ส่งบัตรเชิญพวกคุณ แต่มาในฐานะแขก ตระกูลภักดีพิศุทธิ์ก็ยินดีต้อนรับ”

“เธอเป็นคนที่ขับรถชนลูกสาวของเรา?”

ทันใดนั้น ก็มีเสียงของหญิงวัยกลางคนผุดขึ้นมา คำพูดบาดใจแสกเข้าที่หน้าของมายมิ้นท์

ในขณะนั้นผู้คนต่างวิพากษ์วิจารณ์อย่างเซ็งแซ่——

“นังมายมินท์นี่มันกำเริบเสิบสานยิ่งนัก ตอนนั้นชนคุณหนูตระกูลภักดีพิศุทธิ์ไม่พอ ตอนนี้ซ้ำยังกล้ามาปรากฏตัวที่งานเลี้ยงนี้อีกหรอ？”

“ฉันว่านะ นังผู้หญิงทุเรศเช่นนี้ น่าจะถูกรถชนตายตั้งแต่ย่างเท้าออกจากบ้านไปซะเลย！”

“พูดถูกเป๋ง มันจะไร้ยางอายเกินไปละ......”