รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 28

มายมิ้นท์ไม่ใช่สะใภ้ตระกูลนวบดินทร์แล้ว ไม่จำเป็นต้องทนพิศมัยอีกต่อไป

เธอจับข้อมือพิศมัยอย่างแรง แล้วผลักเธอออกไปอีกครั้ง พิศมัยถูกเธอผลักไม่ทันได้ระวัง ปลายเท้าพลิกล้มลงพื้นทันที เจ็บจนร้องโอ๊ย ไม่มีภาพลักษณ์สักนิด

“คุณนายพิศมัย คุณมีอะไรก็พูดมาค่ะ” มายมิ้นท์พูด ในดวงตามีความเย็นชาอยู่บ้าง “ถ้ากล้าลงมือ ฉันก็จะไม่เกรงใจ”

พิศมัยโกรธจนหน้าเขียวไปหมด “มายมิ้นท์ แกไม่เชื่อฟังแล้วใช่ไหม!”

ตอนที่มายมิ้นท์ยังไม่หย่ากับเปปเปอร์ อยู่ที่ตระกูลนวบดินทร์จะให้ทำอะไรก็ทำ ไม่กล้าโต้เถียงกับเธอ ผลสุดท้ายเมื่อหย่ากันแล้ว ก็พลิกฟ้า!

“ฉันรู้นังตัวแสบอย่างแกเสแสร้งแกล้งทำ รู้จักประจบประแจงคุณย่า!” พิศมัยพูดไปด่าไป สวมกี่เพ้าสีน้ำเงินเข้ม ดูสูงส่งอย่างมาก แต่แววตากดขี่ดุร้าย เป็นภาพลักษณ์ผู้หญิงร้ายปากจัด

“ตอนหย่ากับเปปเปอร์ แกไม่ต้องการเงินแม้แต่ส่วนเดียว ตอนนี้แกหมายความว่าไง หน้าด้านแล้วใช่ไหม?”

“ฉันไม่ได้เอาเงินของเปปเปอร์” มายมิ้นท์จองเธอตรงๆ

“แล้วทำไมแกยังต้องมาอยู่ใกล้ๆ ลูกชายฉัน!” พิศมัยด่า

พิศมัยควักรูปภาพหนึ่งโหลมาจากกระเป๋า ส่งให้พนักงานรอบๆ “เธอดูเจ้านายของพวกเธอ หน้าด้านจริงๆ ลูกชายฉันหย่ากับหล่อนแล้ว มีแฟนแล้ว หล่อนยังไม่ปล่อยลูกชายฉันไป ไปจีบลูกชายฉัน!”

หลังจากส่งเสร็จแล้ว เธอก็เขวี้ยงรูปภาพที่เหลือใส่ร่างมายมิ้นท์ “แกดูเองสิ ให้เปปเปอร์อุ้มเธอขึ้นรถ แกหน้าด้านหรือเปล่า?”

รูปภาพเขวี้ยงใส่ร่างมายมิ้นท์ แล้วหล่นพื้นอีกครั้ง

มายมิ้นท์หยิบขึ้นมาสองรูป เห็นตัวเองกับเปปเปอร์ในรูปภาพ เธอยืนกางร่มคุยกับเปปเปอร์อยู่ข้างรถ เพราะทั้งคู่ใกล้ชิดกันมาก ราวกับเธอกอดเปปเปอร์ อีกรูปหนึ่งคือภาพที่เปปเปอร์อุ้มเธอขึ้นรถ

ไม่คิดว่าบ่ายเมื่อวานที่เธอยื้อกับเปปเปอร์ที่ลานจอดรถ จะถูกใครแอบถ่ายรูปไว้ได้

พิศมัยชี้จมูกมายมิ้นท์แล้วด่า “เรื่องวิดีโอ พ่อของส้มเปรี้ยวขอโทษแกแล้ว แกก็สุดยอดไปเลย ได้คืบเอาศอก! แกรู้ว่าส้มเปรี้ยวชอบกินมะม่วงใช่ไหม แต่ก็ยังให้เปปเปอร์ส่งมะม่วงมาที่บริษัทแก!”

ได้ยินดังนั้น มายมิ้นท์ก็ค่อนข้างประหลาดใจ

เธอไม่รู้ว่าส้มเปรี้ยวชอบกินอะไร นึกว่ามะม่วงกล่องนี้ลาเต้ให้คนเอามาส่ง ไม่คิดว่าจะไม่ใช่

“มายมิ้นท์ฉันจะบอกแกให้ อยู่ห่างๆ ลูกชายฉันหน่อย!” พิศมัยเยาะเย้ยอย่างไม่เกรงใจสักนิด “หกปีก่อนที่เปปเปอร์ยอมแต่งกับแก ก็เพื่อส้มเปรี้ยว ไม่งั้นฐานะนี้ของแก แกคิดว่าตัวเองจะคู่ควรกับลูกชายฉันเหรอ?”

เห็นสีหน้ามายมิ้นท์ซีดเซียวแล้ว ทามทอยก็รีบเข้ามาไกล่เกลี่ย “คุณป้าครับ คุณมายมิ้นท์กับพี่เปอร์หย่ากันแล้ว แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ เรื่องรูปภาพต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ ไม่งั้นกลับไปคุณลองถามพี่เปอร์ดูอีกครั้งสิครับ?”

“ถ้าเธอไม่ได้ยั่วยวน เปปเปอร์จะอุ้มเธอขึ้นรถเหรอ?” พิศมัยพูด

“ไม่แน่อาจจะเพราะร่างกายคุณมายมิ้นท์ไม่ดี พี่เปอร์ก็เลยต้องช่วยสักหน่อย” ทามทอยพูดอย่างสุภาพ “คุณป้าครับ ยังไงแล้วนี่ก็เป็นบริษัทของคุณมายมิ้นท์ คุณโวยวายแบบนี้ จะทำให้เธออึดอัดใจมากนะ”

พิศมัยเหลือบมองทามทอย แล้วมองมายมิ้นท์อีกครั้ง ในดวงตาเต็มไปด้วยความดูถูก เสียงทั้งดังและแหลม “เฮอะๆ ความสามารถในการยั่วผู้ชายของมายมิ้นท์คนอย่างแกนี่สุดยอดจริงๆ เลยนะ นายแบบก็ช่างเถอะ แม้แต่เพื่อนเปปเปอร์ก็ไม่เว้น!”

ทามทอย “……”

มายมิ้นท์เห็นพิศมัยยิ่งพูดยิ่งเกินเลย จึงหยิบกาแฟที่วางบนโต๊ะพนักงานมาสาดใบหน้าเธอ

กาแฟนั้นมีความอุ่น เมื่อสาดบนใบหน้าพิศมัย บนกี่เพ้า ก็ทำให้เธอกรีดร้องซ้ำๆ รีบเอากระดาษทิชชูมาเช็ดคราบกาแฟบนกี่เพ้า

“นังตัวแสบ!” กี่เพ้าตัวโปรดถูกทำให้สกปรก พิศมัยแทบอยากจะพุ่งเข้าไปฉีกมายมิ้นท์

แต่เธอยังไม่ได้เคลื่อนไหว ก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้ามาหยุดไว้