รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 369

เยี่ยมบุญจัดเนกไทครู่หนึ่ง “เรื่องแบบนี้ ให้คนใช้ไปก็ได้ ไม่จำเป็นต้องทำด้วยตนเองหรอก”

ขณะที่พูด เขาก็เรียกคนใช้มา

“คุณหนู เอาขยะมาให้ฉันเถอะค่ะ”คนใช้ยื่นมือให้กับชวนชม

ชวนชมอยู่ต่อหน้าเยี่ยมบุญปฏิเสธได้ยาก ทำได้เพียงยื่นถุงขยะออกไป

ขณะที่ปล่อยมือ เห็นได้ชัดว่าหล่อนไม่อยากให้เท่าไหร่

คนใช้จึงมองหล่อนด้วยความประหลาดใจหนึ่งที ไม่เข้าใจว่าก็แค่ถุงขยะถุงหนึ่ง ทำไมต้องอาลัยอาวรณ์

แต่ว่าคนใช้ก็ไม่ได้คิดมาก หิ้วถุงขยะแล้วออกไปข้างนอก

ชวนชมมองดูเงาหลังของคนใช้ สองมือบีบแน่น ราวกับกำลังกังวลอะไรอยู่

แต่ว่าไม่นานหล่อนก็คลายมือออก และปล่อยตัวตามสบาย

ช่างเถอะ ถึงยังไงที่ทิ้งขยะของตระกูลภักดีพิศุทธิ์ก็มีแค่ที่เดียว ไม่ว่าใครจะทิ้งของนั้น ผลออกมาก็ไม่เปลี่ยนแปลง

เมื่อคิดเช่นนี้ ชวนชมก็เผยรอยยิ้มที่มุมปากออกมา จากนั้นไม่นานท่าทางก็กลับสู่ภาวะปกติ มองไปยังเยี่ยมบุญพลางถามขึ้นว่า：“ใช่แล้วค่ะพี่ เดี๋ยวสักพักลูกจะไปเยี่ยมน้องที่โรงพยาบาลกับแม่ พ่อจะไปด้วยไหมคะ？”

เมื่อเยี่ยมบุญได้ยินคำพูดนี้ จู่ๆสีหน้าของเขาก็ขรึมลง “ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คนของตระกูลภักดีพิศุทธิ์แล้ว มีอะไรต้องดูอีก ลูกก็บอกแม่เถอะว่าอย่าไปเลย”

“แม่ไม่ฟังลูกหรอกค่ะ เพราะถึงยังไงน้องสาวก็ใกล้จะเข้าไปอยู่ในคุกแล้ว แม่ต้องการถือโอกาสก่อนที่น้องจะเข้าไป ไปเยี่ยมน้องสักหน่อย ดังนั้น……”ชวนชมก้มหน้าลง สีหน้ากระอักกระอ่วนใจ

เยี่ยมบุญฮึออกมา“พ่อรู้แล้ว เดี๋ยวพ่อคุยกับแม่เอง”

แววตาของชวนชมเป็นประกาย“ขอบคุณมากค่ะพ่อ”

ดีจังเลย หล่อนไม่อยากไปเยี่ยมส้มเปรี้ยวเลยแม้แต่น้อย แต่แม่ก็จะไปให้ได้

ตอนนี้หากพ่อออกหน้า แม่ก็น่าจะล้มเลิกความคิด

……

โรงพยาบาล เปปเปอร์มองไปยังพยาบาลที่เข้ามาเปลี่ยนน้ำเกลือให้กับมายมิ้นท์“เมื่อไหร่เธอจะตื่นขึ้นมา？”

พยาบาลหยิบสมุดประวัติการรักษาของมายมิ้นท์ออกมาดู“ตอนนี้ยังไม่แน่ชัดค่ะ ผู้ป่วยได้รับการกระทบกระเทือนในระดับปานกลาง ไม่พรุ่งนี้ก็มะรืนน่าจะฟื้นค่ะ”

พรุ่งนี้ มะรืนนี้……

ก็ไม่ถือว่านานมาก

เปปเปอร์รู้สึกวางใจ

เขาเกรงว่าจะต้องรอนานกว่าจะฟื้น

เพราะว่าหากนานกว่าจะฟื้น นั้นก็หมายความว่าอาการป่วยของเธอนั้นรุนแรง

หลังจากพยาบาลเปลี่ยนน้ำเกลือเสร็จก็ออกไป

เปปเปอร์มองไปยังการันต์“สถานการณ์เช่นนี้ของมายมิ้นท์ สามารถเคลื่อนย้ายได้ไหม？”

“เฮ้ คนสกุลตระกูลนวบดินทร์ คุณคิดจะทำอะไร？”ลาเต้ที่อยู่ข้างๆได้ยินคำพูดนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ

การันต์ขยับแว่นตา“คุณต้องการให้เธอย้ายโรงพยาบาลงั้นเหรอ？”

เปปเปอร์พยักหน้า“ใช่ ย้ายไปโรงพยาบาลของคุณ สะดวกในการรักษา”

เพราะถึงยังไงโรงพยาบาลนิวเวอร์ของการันต์ ก็เป็นโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในเดอะซี

อุปกรณ์ต่างๆในการรักษา ก็ดีที่สุด หากมายมิ้นท์ไปรักษาที่นั่น เขาก็วางใจไม่น้อย

จากนั้น การันต์ยังไม่ได้รับคำ ลาเต้จึงหัวเราะขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คนสกุลตระกูลนวบดินทร์ การที่คุณต้องการให้ที่รักย้ายโรงพยาบาลไม่ใช่เพราะความสะดวกในการรักษาหรอก แต่เป็นเพราะสะดวกที่คุณจะมาเยี่ยมเธอใช่ไหม？”

แววตาของเปปเปอร์เป็นประกาย จากนั้นมองไปยังลาเต้ พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า：“แล้วแต่คุณจะคิด แต่คุณคงปฏิเสธไม่ได้ว่า การย้ายโรงพยาบาลจะช่วยให้มายมิ้นท์ได้รับการรักษาที่ดีขึ้น”

คำพูดนี้ทำให้ลาเต้ชะงักลง ไม่สามารถคัดค้านได้

เป็นความจริงที่ แม้ว่าโรงพยาบาลแห่งนี้จะมีชื่อเสียงไม่น้อย แต่แน่นอนว่าคงสู้โรงพยาบาลของการันต์ไม่ได้

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เพื่อที่รักแล้ว ย้ายโรงพยาบาลก็ย้ายเถอะ

ขณะที่คิด ลาเต้ก็พูดขึ้นอย่างประณีประนอม

ในเวลานี้ การันต์จึงเอ่ยปากขึ้นมาว่า“น่าเสียดายที่ต้องบอกทั้งสองท่านว่า ตอนนี้มายมิ้นท์ไม่เหมาะที่จะย้ายโรงพยาบาล”

“ทำไม？”เปปเปอร์ขมวดคิ้ว

ลาเต้ก็มองไปที่เขา

การันต์แบบมือพลางตอบกลับว่า：“เธอถูกตีที่หัวอย่างแรง ทางที่ดีอย่าขยับเขยื้อนน่าจะดีกว่า ไม่งั้นจะรุนแรงกว่านี้”