รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 373

เขาอยากจะรุกหน้าเข้าไปจับทั้งสองคนแยกออกจากกันมาก

แต่พอเห็นมายมิ้นท์ที่เดินออกมาจากโลกส่วนตัวได้ และมีรอยยิ้มโผล่ออกมา สุดท้ายก็ได้สะกดกลั้นความคิดนี้ทิ้งไป

ช่างเถอะ ให้เธอได้ดีใจบ้างก็ได้

แต่ก็แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น

ครั้งหน้า เขาจะต้องแยกพวกเขาออกแน่นอน

เปปเปอร์ครุ่นคิดไปและกำผลตรวจที่อยู่ในมือไว้แน่น

การันต์จ้องมองเขาที่มีท่าทางเต็มไปด้วยความหึงหวง มุมปากคลี่ออกเล็กน้อย

น่าสนุกจริง ๆ

เรื่องความรู้สึกนี้ เป็นเหมือนหนอนพิษอย่างหนึ่ง ที่จะทำให้คนเกิดอารมณ์เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ทำให้ตัวเองเปลี่ยนไปจนไม่เป็นตัวเอง

โชคยังดี ที่เขาไม่มีเรื่องปวดหัวทางด้านนี้

จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

นอกจากมายมิ้นท์แล้ว คนอื่น ๆ ก็หันไปมองที่หน้าประตู เป็นคนสองคนที่ใส่ชุดตำรวจอยู่ น่าจะมาเพราะเรื่องที่มายมิ้นท์โดนลอบทำร้าย

“ขอโทษด้วยครับที่มารบกวนทุกท่าน พวกเราได้ยินมาว่าคุณมายมิ้นท์ตื่นแล้ว ก็เลยตั้งใจมาสอบถามสถานการณ์กับคุณมายมิ้นท์สักหน่อย” ตำรวจคนแรกพูดขึ้นมา

มายมิ้นท์เปิดปากพูดขึ้นว่า “เชิญเข้ามาเถอะค่ะ”

นายตำรวจสองนายยกฝีเท้าเดินเข้ามา

เดินมาถึงข้างเตียงผู้ป่วย ตำรวจทั้งสองนายจ้องมองมายมิ้นท์ แววตาแฝงไว้ด้วยความเห็นใจเสี้ยวหนึ่ง

พวกเขาไม่เคยเห็นใครที่ซวยเท่าคุณมายมิ้นท์คนนี้มาก่อนเลย แค่ระยะเวลาสั้น ๆ ไม่กี่เดือน ก็มาแจ้งความตั้งหลายครั้ง จนได้คุ้นเคยสนิทสนมกับสถานีตำรวจของพวกเขาแล้ว

แน่นอนว่าคิดอยู่ในใจก็เป็นแค่ความคิดอยู่ในใจ แน่นอนว่าตำรวจทั้งสองนายไม่มีทางที่จะพูดคำพูดในใจออกมาต่อหน้ามายมิ้นท์แน่นอน แล้วกระแอมไอขึ้นมาคำหนึ่งแล้วถามขึ้นว่า “คุณมายมิ้นท์ครับ สำหรับเรื่องที่คุณโดนลอบทำร้าย เรื่องนี้คุณมีความคิดเห็นยังไงบ้างครับ และช่วงนี้เคยไปล่วงเกินใครมาบ้างหรือเปล่า?”

“ยาหยีของเราไม่มีทางไปล่วงเกินใครแน่นอน คนพวกนั้นต่างหากที่เป็นคนมาล่วงเกินยาหยีของเราเอง” ลาเต้ไม่พอใจคำพูดของตำรวจ จึงอดไม่ได้ที่จะพูดแทรกขึ้นมา

มายมิ้นท์ขมวดคิ้วขึ้น “เต้ อย่าพูดไปเรื่อย”

ลาเต้เบ้ปากเล็กน้อย แล้วไม่พูดอะไรอีกเลย

มายมิ้นท์ถึงเปิดปากพูดขึ้น “ขอโทษนะคะ เพื่อนฉันอารมณ์ร้อนไปหน่อย อย่าถือสาเลยนะคะ”

“ไม่เป็นไรครับ พวกเราเข้าใจ” นายตำรวจทั้งสองสะบัดมือเล็กน้อย ท่าทางไม่ได้ใส่ใจซะเท่าไหร่

มายมิ้นท์ถามขึ้น “ที่จริงถ้าจะพูดว่าล่วงเกินใครละก็ คนที่ฉันล่วงเกินในช่วงนี้ ก็ค่อนข้างเยอะนะ มีสองสามีภรรยาตระกูลภักดีพิศุทธิ์ ส้มเปรี้ยว แล้วก็ขนมผิง แต่ว่าส้มเปรี้ยวนั้นตัดออกไปได้เลย คงจะไม่ใช่หล่อน ส่วนอีกสามคนนั้น ฉันไม่รู้ว่าจะใช่หรือเปล่า เพราะว่าตอนนั้นฉันโดนตีจนสลบไปเลย ไม่เห็นว่าคนคนนั้นหน้าตาเป็นยังไง แม้แต่เป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชายก็ยังไม่รู้เลย”

ที่เธอสามารถตัดส้มเปรี้ยวออกไปนั้น มีความคิดเหมือนกับกับเปปเปอร์เลย

อย่างแรกส้มเปรี้ยวโดนควบคุมตัวไว้แล้ว ไม่มีทางที่จะลงมือได้ ถึงจะหาคนมาลงมือ ก็คงจะต้องเอาเธอให้ตายแน่นอน ทำไมถึงแค่ตีหัวเธอและทำให้แขนเธอบาดเจ็บล่ะ?

เพราะฉะนั้นนี่มันไม่ใช่สไตล์การกระทำของส้มเปรี้ยวเลย

สำหรับคำตอบของมายมิ้นท์ ตำรวจทั้งสองนายไม่ได้รู้สึกสงสัยเลย

พวกเขาเห็นภาพเหตุการณ์ที่เธอโดนตีจนสลบแล้ว เธอได้หมดสติไปทันที และมองไม่เห็นหน้าคู่กรณีจริง ๆ

“คนที่ลอบทำร้ายคุณมายมิ้นท์ เป็นผู้หญิงคนหนึ่งครับ” นายตำรวจนายหนึ่งพูดขึ้นมา

มายมิ้นท์รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย “ผู้หญิงเหรอ? ถ้าอย่างงั้น ก็อาจจะเป็นขนมผิงหรือว่าคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ละมั้ง?”

ที่จริงจากที่เธอดูแล้ว ความเป็นไปได้ว่าจะเป็นคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์นั้นก็ไม่ได้สูงมากนัก

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้มีความแค้นกับคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์โดยตรง แต่เธอทำให้ส้มเปรี้ยวคนที่คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์รักมากที่สุดต้องเข้าคุกไป และยังมีความแค้นกับเยี่ยมบุญอีก บวกกับเรื่องของคุณพ่อด้วยแล้ว เพราะฉะนั้นคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์จะต้องเกลียดเธอมากแน่ ๆ ถ้าจะลงมือกับเธอละก็ จะต้องลงมืออย่างหนักแน่นอน

ถ้าอย่างงั้น ก็เหลือแต่ขนมผิงแล้ว