รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 428

สมองของมายมิ้นท์นึกแล้วรอบหนึ่ง ก็นึกไม่ออกว่าตัวเองไปรู้จักคนที่ชื่อธิติอีกตั้งแต่เมื่อไหร่

แต่จะว่าไปแล้วธิติชื่อนี้ ก็ทำให้เธอรู้สึกว่าคุ้นๆอย่างประหลาดใจ เหมือนว่าเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน

ที่ไหนกันแน่นะ……

“ใช่แล้ว！” องอาจได้โน้มตัวออกห่าง หลังจากที่แววตาสาดประกายอำมหิตนั้น หมุนปานจื่อพร้อมพูดอีกว่า：“ผมได้หาธิติมานานหลายปี และในที่สุดก็หาเขาเจอ แต่ฝีมือเขาช่างไม่เบานัก ทำให้ผมไม่สามารถลงมือทำอะไรต่อเขาได้เลย ดังนั้นผมจึงต้องหันความสนใจมาที่ตัวคุณเท่านั้น”

ขณะที่พูดอยู่ เขาก็ยื่นมือมา จับคางของเธอขึ้น

มือที่เย็นเฉียบของเขา ราวกับไม่มีความอบอุ่นหลงเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย เย็นจนทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้านโดยไม่ได้ตั้งใจ แววตานั้นก็มีความหวาดกลัวปรากฏออกมา

ใช่แล้ว ความหวาดกลัว

ความรู้สึกในใจของเธอได้บอกเธอ

ผู้ชายคนนี้ ช่างน่ากลัวเหลือ

“หันความสนใจมาที่ตัวฉัน……”มายมิ้นท์กลืนน้ำลายลง ถามพร้อมกับริมฝีปากสีแดงที่สั่นเทา“ทำไมถึงเป็นฉัน？”

“ผมพูดไปแล้ว ว่าคุณคือผู้หญิงที่ธิติสนใจ ดังนั้นถ้าผมต้องการที่จะจัดการเขา ก็ทำได้แค่ลงมือจากตัวคุณเท่านั้น ตราบใดที่ผมจับคุณไว้ได้แล้ว เขาต้องตามมาเพื่อช่วยคุณแน่ๆ พอถึงเวลานั้น ผมก็จะสามารถฆ่าเขาตายได้เลย” องอาจยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม

มายมิ้นท์ตัวสั่นระริกอีกครั้ง“คุณ……คุณต้องการฆ่าคน？”

“ไม่ฆ่าเขาทิ้ง ใจผมนั้นอยู่ที่สุข！” องอาจยอมรับโดยตรง ว่าเขาอยากฆ่าคนจริงๆ

เขาเป็นลูกชายคนที่สี่ของไอ้ตาแก่ไอศูรย์นั่น และเป็นลูกนอกสมรสคนที่สี่เช่นกัน

ไอ้ตาแก่ในตอนที่ยังเป็นหนุ่มนั้น เที่ยวผู้หญิงเก่งมาก ดังนั้นจึงมีลูกนอกสมรสคนต่อคนเกิดไล่เลี่ยกัน และยังมีแต่ลูกชายทั้งนั้น คนก่อนหน้าเขานั้นมีอยู่สามคน คนหลังจากเขายังมีอีกหลายคนเลย

ลูกนอกสมรสอย่างพวกเขา ต่างก็อยากเป็นทายาทผู้สืบทอดของตระกูลอัคคเดชโภคิน ได้มรดกของตระกูลอัคคเดชโภคินมาทั้งหมด ฉะนั้นแล้วต่อสู้ทั้งต่อหน้าและลับหลังนั้นไม่เคยได้หยุดนิ่งเลยสักครั้ง ไอศูรย์ก็รับรู้ และไม่เคยเข้าไปห้ามเลยสักครั้ง ดังนั้นลูกนอกสมรสอย่างพวกเขาก็ไม่เก็บกดอีกต่อไป ทำร้ายกันปานจะฆ่ากันตาย

มันไม่ง่ายเลย ที่ลูกนอกสมรสสิบกว่าคนนั้น มีทั้งส่วนของคนที่ตาย แล้วก็ส่วนของคนพิการ และถูกเนรเทศไปต่างประเทศก็มี ท้ายสุดจึงเหลือเพียงเขาและอีกสี่คนเท่านั้น

และแล้วในขณะที่พวกเขาทั้งห้าคนนึกว่าทายาทผู้สืบทอดนั้นจะเกิดขึ้นระหว่างพวกเขานั้น แต่กลับนึกไม่ถึง ว่าไอ้ตาแก่ไอศูรย์ ไม่เคยมีแผนที่จะให้ลูกนอกสมรสอย่างพวกเขาได้มาสืบทอดตระกูลอัคคเดชโภคินแต่แรกอยู่แล้ว แต่คอยสืบหาลูกชายที่คลอดโดยภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายอย่างลับๆ คนนั้นคือสายเลือดที่แท้จริงเพียงคนเดียวคุณชายของตระกูลอัคคเดชโภคิน

เพียงแต่ว่าคุณชายน้อยสายเลือดที่แท้จริงของตระกูลอัคคเดชโภคินนั้น เมื่อตอนที่เขาอายุได้ห้าขวบ เขาถูกไอศูรย์ไล่ออกจากคตระกูลอัคคเดชโภคินพร้อมกับแม่ของเขาเอง ดังนั้นลูกนอกสมรสอย่างพวกเขา ไม่เคยคิดว่าธิติจะเป็นคู่แข่งได้เลย แต่โดยไม่คาดคิด ไม่รู้ว่าไอศูรย์เป็นเพราะเขาแก่และป่วยหรือเปล่า เขาเริ่มคิดถึงภรรยาและลูกชายคนสุดท้อง ดังนั้นเขาจึงให้คนไปตามหาลูกชายคนสุดท้อง กลับมาแย่งตำแหน่งผู้สืบทอดกับพวกเขา

พวกเขาได้โค่นล้มพี่น้องพวกเขามากมาย และพยายามอย่างหนัก เพื่อที่จะได้เป็นทายาทผู้สืบทอด สืบทอดตระกูลอัคคเดชโภคิน ดังนั้นเหตุใดที่คุณชายน้อยสายเลือดที่แท้จริงที่เติบโตมาจากข้างนอกนั้น ปรากฏขึ้นมากะทันหัน และอยากที่จะมาแย่งกับพวกเขา

ดังนั้นพวกเขาทั้งห้าคนก็ได้ปล่อยความแค้นที่มีต่อกันไปชั่วคราวก่อน ตัดสินใจรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน จัดการธิติก่อน ใครสั่งให้ธิติเป็นลูกชายที่ถูกต้องตามกฎหมาย และมีคุณสมบัติเหมาะสมที่สุดในการเป็นทายาทผู้สืบทอดล่ะ

และเขา ได้ที่อยู่ของธิติเร็วกว่าอีกสี่คนนั้น และหลังจากยืนยันว่าธิติเป็นใครแล้ว ได้ส่งคนไปสร้างปัญหาให้กับธิติอยู่ไม่น้อยนัก ให้ธิติเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ แต่ก็ถูกธิติแก้ไขได้และหลีกเลี่ยงไปหมด

ฉะนั้นเขาทนไม่ไหวอีกต่อไป จากนั้นจึงไปหามันด้วยตัวเอง ตัดสินใจจัดการธิติ แต่ก็ไม่สำเร็จสักที และแล้วในขณะนั้น ก็พบเจอว่าธิติได้ใกล้ชิดกับผู้หญิงคนหนึ่งอย่างมาก เขาจึงได้ให้คนไปตรวจสอบผู้หญิงคนนี้ เขาวางแผนที่จะใช้ผู้หญิงคนนี้ เพื่อล่อธิติออกมาติดกับดักที่เขาวางไว้ จากนั้นจึงฆ่าธิติในคราวเดียว

มายมิ้นท์ไม่รู้ว่าในใจขององอาจกำลังคิดอะไรอยู่ เธอได้แต่มองดูคนคนนี้ด้วยความหวาดกลัว“คุณช่างน่ากลัวเหลือเกิน”

ไม่ว่าจะเป็นชายที่อยู่ตรงหน้า หรือส้มเปรี้ยวและเยี่ยมบุญ

คนพวกนี้ไม่มีหัวใจกันหรือไง？

เอะอะอะไรก็จะฆ่าคนให้ตาย

“ผมน่ากลัว？” องอาจฟังสิ่งที่มายมิ้นท์บรรยายเกี่ยวกับตัวเอง ไม่เพียงแต่ไม่โกรธ ตรงกันข้ามเขากลับหัวเราะอย่างดีอกดีใจขึ้นมา แต่เสียงหัวเราะนั้นไม่น่าฟังเลยสักนิด “คุณพูดถูกแล้ว ผมนั้นน่ากลัวจริงๆ และผมก็ชอบความรู้สึกที่ทำให้คนอื่นรู้สึกหวาดกลัวนี้ ทำให้คนอื่นหวาดกลัว จึงจะแสดงถึงความยิ่งใหญ่ของผม！”

เขากางแขนทั้งสองของเขาออก ศีรษะเอียงเล็กน้อย ทำเหมือนนอกจากเขาแล้วจะมีใครอีก

มายมิ้นท์กระตุกมุมปากเล็กน้อย ไม่มีคำพูดอะไรที่จะสื่อเลย