รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 595

“หืม？ประมูลหรือ？”ดวงตามายมิ้นท์ส่องแสงแวววับทันที“ฉันได้ยินมาว่า ธาราบวรกรุ๊ปทำเกี่ยวกับเครื่องกลใช่ไหม？”

“ใช่แล้วครับ คล้ายกับอุตสาหกรรมเทนเดอร์กรุ๊ปของคุณมากเลย ดังนั้นหากว่าคุณได้ประมูลธาราบวรกรุ๊ปมา และรวมกับเทนเดอร์กรุ๊ปล่ะก็ เทนเดอร์กรุ๊ปก็จะสามารถออกสู่ตลาดได้ใหม่อีกครั้งแล้ว”ทามทอยยิ้มพร้อมพูดว่า：“เป็นยังไง นี่เป็นข่าวใช่ไหม”

“นี่เป็นข่าวดีจริงๆด้วย ฉันก็รู้สึกสนใจขึ้นมาเล็กน้อย แต่คุณอย่าลืมสิ ฉันไม่มีเงินนี่”มายมิ้นท์ขมวดคิ้วทันที

“เหอะ นี่เป็นเพียงเรื่องเล็กน่ะ！”ทามทอยเขย่าขาเล็กน้อย ทำท่าทำทางเอ้อระเหยลอยชายเช่นนั้น“ในการประมูลครั้งนี้ ดูเหมือนว่าประเทศจะอนุญาตให้สำหรับคนทำธุรกิจส่วนตัวใช้ส่วนหนึ่งของหุ้นส่วนเพื่อชดเชยได้ มายมิ้นท์ ผมแนะนำให้คุณใช้หุ้นส่วนของคุณเพื่อชดเชยกองทุนบางส่วน ถ้าเช่นนี้แล้วรัฐก็จะกลายเป็นผู้ถือหุ้นส่วนของเทนเดอร์กรุ๊ป เทนเดอร์กรุ๊ปก็เทียบเท่ากับสามารถพัฒนาต่อโดยมีการคุ้มกันของรัฐอยู่ ในอนาคตก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนมาคิดร้ายต่อเทนเดอร์กรุ๊ปแล้ว ”

“คาดไม่ถึงเลยว่ามีเรื่องดีเช่นนี้อีกด้วยหรือ”มายมิ้นท์นั่งตัวตรงด้วยความตกตะลึง

ทามทอยพยักหน้า“นี่เป็นเรื่องดีจริงๆ และยังเป็นเรื่องดีที่หาได้ยากอีกด้วย ในตอนนี้ผมก็พึ่งจะรู้ข่าวนี้ ข่าวยังไม่ได้กระจายออกไปเลย หากว่าข่าวกระจายออกไปแล้ว ต้องมีผู้คนที่ทำธุรกิจส่วนตัวมากมายมาเข้าร่วมการประมูลอย่างแน่นอน พวกเขาต่างก็ต้องการลงเรือลำนี้ของรัฐกันทั้งนั้น ดังนั้นแล้วมายมิ้นท์ คุณต้องคว้าโอกาสนี้ไว้นะครับ มิเช่นนั้นมันง่ายมากที่จะถูกคนทำธุรกิจส่วนตัวอื่นๆประมูลธาราบวรกรุ๊ปไป”

มายมิ้นท์ได้กัดริมฝีปากเล็กน้อย“ทามทอย ฉันเข้าใจในความหมายของคุณแล้ว แต่ว่ามันน่าเสียดายมาก ที่ฉันอาจจะไม่สามารถยึดธาราบวรกรุ๊ปมาได้ ธุรกิจที่ยอดเยี่ยมกว่าเทนเดอร์กรุ๊ปมีเยอะเกินไป เทนเดอร์กรุ๊ปไม่มีข้อได้เปรียบในการแข่งขันแย่ชิงกับธุรกิจนับพันนั้นเลยสักนิดเดียว”

“เรื่องนี้คุณไม่ต้องเป็นห่วงเลย ธุรกิจเหล่านี้ต้องการเข้าร่วมการประมูล ต้องยื่นคำร้องเพื่อขอประมูลก่อน หลังจากที่ประเทศได้รับคำร้องแล้ว ก็จะทำการตรวจสอบเล็กน้อยว่าธุรกิจเหล่านั้นมีปัญหาไหม เมื่อพบปัญหาใด ๆ คุณสมบัติในการมาประมูลก็จะถูกยกเลิก ผมคิดว่า ในรอบแรกก็จะมีธุรกิจที่ถูกคัดออกไปร้อยละแปดสิบเปอร์เซ็นต์เลย”ทามทอยได้พูด

เพราะไม่ว่าอย่างไรทุกคนต่างก็รู้กันหมด ในโลกใบนี้ ไม่มีทางที่จะมีธุรกิจที่สะอาดหมดจดเลย

จะมากหรือน้อย ก็จะมีปัญหาอยู่บ้าง อยู่ที่ว่าปัญหาใหญ่หรือปัญหาเล็กเท่านั้นเอง

แน่นอนว่ามายมิ้นท์เข้าใจในความหมายของทามทอยอยู่แล้ว ความหวังเล็กๆ น้อยๆ ที่มีขึ้นก็ได้หายไป เธอขมวดคิ้วและพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า：“ถ้าเช่นนั้นเกรงว่าเทนเดอร์กรุ๊ปก็คงจะต้องถูกคัดออกแน่เลย ก่อนหน้านั้นที่เทนเดอร์กรุ๊ปอยู่ในมือของเตชิต ได้ทำเรื่องที่ผิดกฎหมายมาไม่น้อยเลย แม้แต่การหลีกเลี่ยงภาษีก็เป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลย”

หากไม่ใช่เพราะหลังจากที่เธอเข้ารับตำแหน่งแล้ว กู้เงินจากทางธนาคารได้ทันเวลา แล้วได้จ่ายภาษีไป เกรงว่าเยี่ยมบุญคงต้องไปฟ้องเธอแน่ๆ

เมื่อถึงเวลานนั้น เธอยังไม่ทันได้แสดงความสามารถในเทนเดอร์กรุ๊ป เทนเดอร์กรุ๊ปก็จะล้มละลายก่อนแล้ว

ดังนั้นเธอรู้สึกโชคดีมากที่เรื่องแรกที่ตัวเองทำหลังจากได้เข้ารับตำแหน่งนั้น ก็คือจัดการเรื่องเละเทะในเทนเดอร์กรุ๊ปก่อน

“คุณเองก็พูดแล้วว่านั่นเป็นเรื่องเมื่อก่อน เมื่อก่อนคนที่ดูแลเทนเดอร์กรุ๊ปคือเตชิต แต่ตอนนี้เป็นคุณ ระหว่างที่คุณดูแลไม่กี่เดือนนี้ เทนเดอร์กรุ๊ปไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่ผิดกฎหมายเลย ดังนั้นผมคิดว่ารัฐจะไม่คัดเทนเดอร์กรุ๊ปออก สิ่งแรกที่ประเทศจะตรวจสอบ คือผู้ดูแลคนปัจจุบันของแต่ละธุรกิจ เพียงแค่ผู้ดูแลนี้ไม่มีปัญหาอะไร ถ้างั้นโดยรวมแล้วก็จะไม่มีปัญหาเลย”ทามทอยยกเท้าขึ้นบนโต๊ะและกล่าวอย่างสบายใจ

มายมิ้นท์รู้สึกดีขึ้นมาทันที“ที่คุณพูดนั้นเป็นเรื่องจริงใช่ไหม？”

“แน่นอนสิครับ ผมจะโกหกคุณอีกหรือ？ไม่ว่ายังไงคุณเตรียมคำร้องไว้ให้ดี เมื่อถึงเวลานั้นผมจะช่วยคุณยื่นไปเอง หากมีข้อสรุปยังไงจะรีบแจ้งให้คุณทราบ”ทามทอยพยักหน้าและพูด

มายมิ้นท์ยิ้มและตอบกลับ“โอเคค่ะ ถ้างั้นก็รบกวนคุณด้วยนะคะ หากทำเรื่องสำเร็จแล้ว ฉันจะขอบพระคุณอย่างมากเลยค่ะ”

“ได้ครับ งั้นผมจะรอคำขอบคุณจากคุณนะครับ เอาเถอะ แค่นี้ก่อนนะ ผมยังมีประชุมอีก วางสายก่อนแล้วกัน”ทามทอยมองดูผู้ช่วยที่เดินเข้ามาที่ออฟฟิศ ก็ได้วางขาลง

มายมิ้นท์ตอบกลับ“ไว้เจอกันค่ะ”

พอวางสายแล้ว เธอได้จับโทรศัพท์อย่างแน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่น่าตื่นเต้น

เดิมทีเธอคิดว่า ยังต้องรออีกนานเลย กว่าเทนเดอร์กรุ๊ปจะสามารถออกสู่ตลาดได้อีกครั้ง

แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีโอกาสเร็วขนาดนี้

และโอกาสนี้ เธอจะต้องคว้ามันไว้ให้ได้เลย！

มายมิ้นท์หรี่ตาที่สวยงามของเธอเล็กน้อย ภายในใจแอบตัดสินใจอย่างลับๆอยู่

ทันใดนั้น ก็มีคนมาเคาะประตูห้องพัก และเสียงที่ไพเราะของเปปเปอร์ก็ดังขึ้น“มายมิ้นท์ ตื่นหรือยังครับ？”

มายมิ้นท์สูบหายใจเข้าเล็กน้อย หลังจากที่สงบสติอารมณ์แล้ว จึงจะมองไปทางประตูห้องพักแล้วตอบกลับว่า：“ตื่นแล้วค่ะ”

“ครับ ออกมาทานอาหารเช้าเถอะ ได้เตรียมอาหารเช้าเรียบร้อยไว้แล้ว”ด้านนอกประตูนั้น เปปเปอร์ได้วางมือลงจากประตูแล้วพูด

เสียงของมายมิ้นท์ดังออกจากด้านในประตู“ฉันรู้แล้วค่ะ จะรีบออกมา คุณไปก่อนเลยค่ะ”

เปปเปอร์ไม่ได้พูดอะไรอีก

มายมิ้นท์ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เปิดผ้าห่มออกแล้วลุกขึ้น และได้ไปล้างหน้าแปรงฟันที่ห้องอาบน้ำ

ในเมื่อคืน ก็มีคนใช้นำเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้เธอ ดังนั้นหลังจากที่ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้ว เธอก็ไม่กังวลว่าตัวเองจะไม่มีเสื้อผ้าให้เปลี่ยน