รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 703

มองดูคอมเมนต์ความคิดเห็นเหล่านี้ เปปเปอร์รู้แล้ว ว่าผู้ช่วยเหมันตร์ได้ปิดกระแสข่าวให้เงียบลงแล้ว

เขาได้ปิดการถ่ายทอดสดนั้น และนวดหว่างคิ้วเล็กน้อย แต่กลับไม่รู้สึกโล่งอกเพราะเช่นนี้เลย

เพราะไม่ว่าอย่างไรได้ปิดกระแสข่าวให้เงียบลงแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเรื่องนี้ได้จัดการแก้ไขแล้ว และอีกอย่างสิ่งที่ควรจะเห็น ก็เห็นหมดแล้ว

ดังนั้น เรื่องนี้ก็ต้องได้รับการแก้ไขจึงจะดี

ขณะที่คิดอยู่ ทันใดนั้นประตูของห้องอาบน้ำก็ได้เปิดออกมา

มายมิ้นท์ได้สวมใส่ชุดนอนเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินสีดำที่เปปเปอร์ได้เลือกให้กับเธอแล้วเดินออกมาจากด้านในนั้น

เธอไม่ได้สวมใส่รองเท้า และเหยียบบนพรมด้วยเท้าเปล่า โดยไม่ส่งเสียงใดๆออกมาเลย

หากไม่ใช่เพราะกลิ่นหอมในตัวเธอฟุ้งกระจายออกมา เปปเปอร์ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเดินออกมาแล้ว

มือของเปปเปอร์ที่นวดหว่างคิ้วอยู่นั้นได้วางลง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองไปทางนั้น

เมื่อเห็นมายมิ้นท์สวมใส่ชุดนอนสายเดี่ยว แล้วก้าวมาทางนี้ทีละก้าว รูม่านตาของเปปเปอร์หดลงเล็กน้อย

เธอที่พึ่งจะอาบน้ำเสร็จนั้น ณ ตอนนี้ผมของเธอก็ยังเปียกอยู่ และได้พาดไว้ตรงบ่าสีขาวอย่างไม่ตั้งใจ มีผมเป็นเกลียวเล็กๆนั้น ได้ติดอยู่บนกระดูกไหปลาร้าสุดเซ็กซี่ของเธอ ตามด้วยการโยกตัวไปมาระหว่างที่เดินของเธอ บวกกับชุดนอนเดรสสีดำ ตัดกับผิวที่ซีดขาวของเธอ ทำให้เกิดความเด่นชัดระหว่างการเปรียบเทียบของสี ซึ่งทำให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาได้เลย

แน่นอนว่ามายมิ้นท์รู้สึกถึงสายตาการจ้องมองที่ร้อนแรงของผู้ชายคนนั้น เดิมทีใบหน้าที่แดงก่ำเพราะถูกไอน้ำนั้น ในตอนนี้แดงกว่าเดิมอีก

เธอได้ก้มศีรษะลงมองดูตัวเองที่ใส่เสื้อผ้าอันน้อยนิดนั้น จากนั้นก็ถลึงตาใส่ผู้ชายคนนั้น“ดูอะไรน่ะ？”

เปปเปอร์ยิ้มเบาๆ“คุณใส่ชุดนี้สวยมากครับ”

คำชมที่ไม่คาดคิด ทำให้มายมิ้นท์รู้สึกเขินอายขึ้นมาทันที แล้วได้หันศีรษะกลับไป

แต่มุมปากที่ยกขึ้นเล็กน้อยของเธอ ยังคงแสดงอารมณ์ที่ดีของเธอในขณะนี้

เห็นได้ชัด ว่าคำชมของผู้ชายคนนี้ ใช้ได้ผลกับเธอ

“มานี่สิ”ทันใดนั้นเปปเปอร์ก็ได้ตบพื้นที่ข้างเตียงเล็กน้อย

เมื่อมายมิ้นท์เห็นเช่นนี้ จู่ๆก็เกิดความระแวดระวังขึ้นมา“ทำไม？”

หรือว่าเขาต้องการจะ……

ไม่ไม่ไม่ เขาน่าจะไม่ได้โรคจิตขนาดนั้น

เพราะไม่ว่าอย่างไร อันนั้นของเธอยังไม่หมด เขานั้นรู้อยู่แล้ว

“จะเป่าผมให้คุณน่ะ”ไม่รู้ว่าเปปเปอร์เอาไดร์เป่าผมอันเล็กออกมาจากไหนหนึ่งอัน และได้เขย่าไปมาในอากาศ

เมื่อเห็นเช่นนี้ มายมิ้นท์รู้สึกโล่งอกขึ้นมา

ที่แท้ก็จะเป่าผมเองหรอกหรือ

เธอก็คิดไว้แล้ว ว่าเขาไม่ได้เป็นเช่นนี้ขนาดนั้น

มายมิ้นท์ได้ยกเท้าขึ้นแล้วเดินไป นั่งลงตรงข้างเตียง

ทันทีที่เธอนั่งลง จู่ๆ เงาก็โผล่ขึ้นมาจากหัวของเธอ จากนั้นมือคู่ใหญ่ก็ยื่นออกมาจากด้านหลัง ได้คว้าเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวที่อยู่ข้างๆ ได้คลุมทั้งตัวของเธอ คลุมไว้อย่างแน่นหนามาก

มายมิ้นท์ได้ก้มศีรษะมองดูมือทั้งสองที่ได้โอบกอดเอวของเธอไว้“เปปเปอร์ นี่คุณ……”

เปปเปอร์ได้นำศีรษะแนบไว้กับหลังคอของเธอ น้ำเสียงก็แหบแห้งเล็กน้อย“ปิดคุณเอาไว้ มิเช่นนั้นคุณอยู่แบบนี้ต่อหน้าผมตลอด ผมกลัวว่าผมจะทนไม่ได้ครับ”

เพราะไม่ว่าอย่างไรหากเป็นผู้ชายที่ปกติพอ ผู้หญิงที่ตัวเองรักสวมใส่ชุดเซ็กซี่ขนาดนั้น แล้วเดินไปเดินมาต่อหน้าตัวเอง เขาไม่เกิดความกระตุ้นถึงจะแปลก

ดังนั้นเพื่อจะทนไว้ให้ได้ เขาทำได้เพียงใช้เสื้อคลุมนอนของตัวเอง มาคลุมเธอไว้ กั้นชุดนอนบนตัวของเธอไว้

มิเช่นนั้น ความรู้สึกที่ทำได้แค่มองแต่ไม่สามารถสัมผัสได้นั้น มันช่างแย่มากจริงๆ

เมื่อได้ยินสิ่งที่เปปเปอร์สื่อในคำพูดนั้น มายมิ้นท์ก็ตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็ปิดปากและหัวเราะ ในการหัวเราะของเธอ มีความเย้ยหยันเล็กน้อยปนอยู่“นี่เป็นสิ่งที่ตัวคุณเลือกให้ฉันเองนะ”

“อื้อ”เปปเปอร์ได้แนบหน้าผากนั้นติดกับหลังคอของมายมิ้นท์ ถูกเบาๆเล็กน้อย“ดังนั้นผมรู้สึกเสียใจที่ได้ทำลงไปแล้วครับ”