รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 706

เธอกัดเล็บนิ้วโป้งด้วยความสั่นเทา ดวงตาที่แดงก่ำนั้นจ้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์ด้วยความโกรธ

มองดูพวกที่ค่อยๆได้สติกัน แล้วยังแสดงความคิดเห็นมาช่วยมายมิ้นท์กับเปปเปอร์นั้น โกรธจนแทบจะสำลักเลือดออกมา

เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับชาวเน็ตเหล่านี้？

เพียงแค่โพสต์เดียวของเปปเปอร์ ก็ทำให้สมองของพวกเขาตั้งสติขึ้นมาได้ว่ามันแปลกๆ โพสต์นั่นของเปปเปอร์ มีอิทธิพลมากขนาดนั้นเลยหรือ？

ดารามายกัดฟันแล้วกระทืบเท้าด้วยความแค้น

ไม่ได้แล้ว มันไม่ง่ายเลยที่เธอจะสร้างการวิพากษ์วิจารณ์เช่นนี้ออกมาได้ แล้วอยู่ระหว่างทางที่จะทำสำเร็จกับการนำพาชาวเน็ตเหล่านี้ ไปด่ามายมิ้นท์ให้ยับด้วย เห็นได้ว่าใช้เวลาเพียงไม่นานนัก มายมิ้นท์ก็อาจจะทนไม่ได้ต่อการวิพากษ์วิจารณ์นี้ ก็จะยอมแพ้เอง แล้วเอาหุ้นส่วนออกมา

ดังนั้นในตอนนี้ เธอไม่มีทางรับได้เพราะโพสต์เดียวของเปปเปอร์ ก็ทำให้มายมิ้นท์อาจจะกลับมาพลิกเปลี่ยนสถานการณ์ความจริงนี้ได้หรอก

เธอจำเป็นจะต้องโค่นมายมิ้นท์ล้มอีกครั้งหนึ่ง！

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ดารามายก็ได้วางนิ้วโป้งนั้นลง จากนั้นนิ้วมือก็ได้กดที่โทรศัพท์อยู่ครั้งสองครั้ง แล้วได้โทรออกไป

แต่พอได้โทรไปแล้ว กลับแสดงให้เห็นว่าได้ปิดเครื่อง ไม่มีคนรับโทรศัพท์

นี่ทำให้ดารามายแทบจะขว้างโทรศัพท์ออกไป ด่าพึมพำอยู่ในปาก“ให้ตายเถอะไอ้พวกสวะ ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ กลับติดต่อไม่ได้เลย ช่วยไม่ได้ ดูเหมือนว่าจะทำได้เพียงติดต่อกับสื่ออื่นแล้ว”

ดารามายได้สูบหายใจเข้าลึกๆ ระงับความโกรธของเธอเอาไว้ จากนั้นก็ได้โทรออกไปอีกครั้ง

ในครั้งนี้ กลับมีคนรับโทรศัพท์แล้ว “ใครหรือ？”

ปลายอีกด้านของโทรศัพท์ มีเสียงผู้ชายที่หยาบคายนั้นดังออกมา

ดารามายขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ“ฉันเอง”

เมื่อฟังออกว่าเป็นเสียงของเธอ ผู้ชายในปลายอีกด้านของโทรศัพท์ได้หัวเราะขึ้นมา“ผมก็นึกว่าเป็นใคร ที่แท้ก็เป็นคุณดารามายหรอกหรือ คุณดารามายมีคำสั่งอะไรหรือครับ？บอกมาได้เลย ผมจะบุกป่าฝ่าดงโดยไม่ปฏิเสธเลยแน่นอนครับ”

“พอได้แล้วมั้ง”ดารามายได้กลอกตาไปหนึ่งที“ครั้งก่อนตอนที่ฉันเข้าโรงพยาบาลนั้น ให้พวกคุณรายงานการกระทำที่ชั่วร้ายของมายมิ้นท์ที่มีต่อฉัน พวกคุณก็ไม่ได้รายงาน แล้วยังจะไม่ปฏิเสธอะไรอีก ไม่กลัวขายขี้หน้าคนอื่นหรือไง”

ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ดูหมิ่น และก็ไม่ได้โกรธอะไร ได้หัวเราะฮิๆ เล็กน้อย“คุณดารามายโปรดเห็นใจด้วยครับ ในครั้งก่อนพวกเราทำไม่ดีเองจริงๆ แต่พวกเราก็ลำบากเหมือนกันนะครับ เพราะไม่ว่ายังไงในตอนนั้น ประธานใหญ่ของบริษัทตระกูลนวบดินทร์ อยู่ข้างมายมิ้นท์ตลอดเวลา พวกเราไม่กล้าติดตามเธอแล้วรายงานเลยครับ นั่นมันก็เท่ากับว่าไปหาที่ตายเลยนะครับ”

“พอได้แล้ว”มายมิ้นท์ได้โบกมือ พูดด้วยความไม่สบอารมณ์เล็กน้อยว่า：“เรื่องของครั้งก่อนก็ช่างมันแล้วกัน แต่ว่าครั้งหน้า คุณต้องทำให้สำเร็จให้ได้ล่ะ”

“คุณพูดเลยครับ”

“ที่ฉันมีข้อมูลเกี่ยวกับมายมิ้นท์อยู่หลายอย่างเลย ฉันต้องการให้คุณรายงานมันออกไป และจะต้องรายงานในพาดหัวข่าวของเว็บไซต์ทางการของสื่อพวกคุณ ฉันต้องการจะ……”

“เกรงว่านี่คงจะไม่ได้ครับ”ดารามายยังไม่ทันได้พูดจบ ผู้ชายในปลายอีกด้านของโทรศัพท์นั้นได้เกาหนวดเคราที่รุงรังบนใบหน้าเขา แล้วได้ขัดคำพูดของเธอทันที

ดารามายถลึงตาด้วยความไม่พอใจ“ทำไมถึงไม่ได้？”

“คุณดารามายครับ บอกคุณตามตรงเลยนะครับ ผมก็นึกไม่ถึงเลย ว่าคุณหาผมก็เพื่อจะรายงานมายมิ้นท์อีกเหมือนเดิม หากเป็นเรื่องอื่นล่ะก็ ผมคงจะตอบตกลงโดยไม่พูดไม่จาแม้แต่คำเดียวเลย แต่รายงานมายมิ้นท์นั้น ในตอนนี้ทำไม่ได้จริงๆครับ คุณคงจะยังไม่รู้สินะครับ ว่าฮิมเกิดเรื่องแล้ว”ผู้ชายในปลายอีกด้านของโทรศัพท์ ได้พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

สีหน้าของดารามายเปลี่ยนในทันที“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเขาหรือ？”

ฮิมที่ผู้ชายคนนี้ได้พูดถึง ก็คือคนที่เธอได้ติดต่อในช่วงกลางวัน และเป็นนักข่าวของสื่อที่ช่วยเธอรายงานมายมิ้นท์ในโซเชียล

ดังนั้นในตอนที่ได้ยินว่าเขาเกิดเรื่องแล้ว ภายในใจของเธอตกตะลึงไปครู่หนึ่ง และเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมา

ผู้ชายคนนั้นได้ถอนหายใจเล็กน้อย“แม้ว่าผมกับฮิมไม่ได้มาจากบริษัทสื่อเดียวกัน แต่ไม่ว่ายังไงก็อยู่ในแวดวงเดียวกัน คุณให้ฮิมไปรายงานมายมิ้นท์ ฮิม เพิ่งจะก้าวเข้าสู่สังคมใหม่ๆ ไม่สามารถทนต่อการล่อตาล่อใจจากเงินได้ และไม่รู้ว่าประธานเปปเปอร์ที่อยู่เบื้องหลังของมายมิ้นท์นั้นหมายถึงอะไร ตอบตกลงช่วยคุณรายงานทันทีโดยที่ไม่คิดอะไรเลย ดังนั้นตอนนี้จึงถูกประธานเปปเปอร์เอาคืน ได้ชดใช้อย่างสาสม ไม่เพียงแต่แค่ตัวเขาเอง แม้แต่บริษัทที่อยู่เบื้องหลังเขา ก็จะถูกกดขี่ บริษัทนั่นของเขาจะไปสู้บริษัทตระกูลนวบดินทร์ไหวได้ยังไงล่ะ เกรงว่าคงจะอยู่ไม่ถึงพรุ่งนี้เช้า ก็คงจะสาบสูญไปอย่างสมบูรณ์”