รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 710

มายมิ้นท์นั่งในรถ เห็นฉากนี้แล้ว รู้สึกหัวใจเต้นระรัว

เธอลูบหน้าอกแล้วพูดขึ้นอย่างปลงๆ “ทำไมเหมือนเกม dead rising เลย?”

ผู้ช่วยเหมันตร์ที่นั่งเบาะคนขับได้ยินประโยคฉับพลันของเธอ ก็หัวเราะพรวด “คุณมายมิ้นท์พูดได้เหมาะมาก เหมือนจริงๆ ครับ”

“ช่างเถอะ นายรีบลงรถไปหยุดนักข่าวกลุ่มนี้” เปปเปอร์ขมวดคิ้วพูดเร่งเร้าอย่างใจร้อน

“ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบ ปลดเข็มขัดนิรภัยบนตัว จากนั้นก็เปิดประตูรถที่นั่งฝั่งคนขับแล้วลงจากรถไป

พอเขาลงรถ นักข่าวเหล่านั้นก็รีบหันไมโครโฟนมาทางเขาทันที ตามด้วยคำถามต่างๆ นานา

“ผู้ช่วยเหมันตร์ ไม่ทราบว่าบนรถมีแค่คุณคนเดียว หรือมีประธานเปปเปอร์กับประธานมายมิ้นท์อยู่ด้วย?”

“ผู้ช่วยเหมันตร์ ได้โปรดตอบหน่อย!”

“พอได้แล้วทุกท่าน!” ผู้ช่วยเหมันตร์ชูสองมือขึ้นมา ตะโกนใส่นักข่าวเหล่านั้นเสียงดัง “พวกคุณได้โปรดถอยไปหน่อย พวกคุณขวางประตูอยู่”

เขาไม่ตอบสิ่งที่นักข่าวเหล่านั้นต้องการ แต่เบียดไปยังหน้าประตูเบาะหลัง ขับไล่นักข่าวพวกนี้ออกไป

หลังจากนักข่าวเหล่านี้ถอยออกไประยะหนึ่งแล้ว เขาก็วางมือบนที่จับประตูเบาะหลัง

เห็นการกระทำนี้ของเขา นักข่าวทุกคนก็กระตือรือร้น จับไมโครโฟนและกล้องไว้แน่น สายตาจับจ้องไปที่ประตูรถเบาะหลัง

คนที่สามารถให้ผู้ช่วยคนสนิทของประธานเปปเปอร์เปิดประตูรถด้วยตัวเองมีแค่คนเดียว นั่นก็คือประธานเปปเปอร์

ดังนั้น ตัวของประธานเปปเปอร์อยู่บนรถอย่างที่คิดไว้

แกร็ก ประตูรถเปิดแล้ว

ผู้ช่วยเหมันตร์มือหนึ่งดึงที่จับประตูรถ อีกมือหนึ่งทำท่าเชิญ “ประธานเปปเปอร์”

ภายในรถ เปปเปอร์พยักหน้าเล็กน้อย โน้มตัวลงจากรถ

การปรากฏตัวของเขา ทำให้เหล่านักข่าวบ้าคลั่งทันที แฟลชทุกชนิดเกิดขึ้นไม่ขาดสาย กะพริบไม่หยุด

เปปเปอร์ขมวดคิ้ว ไม่สนใจนักข่าวเหล่านี้ แต่ยื่นมือเข้าไปในรถ “ลงรถ”

เสียงอ่อนโยนของเขา เข้าไปในหูนักข่าวเหล่านี้

กล้องในมือเหล่านักข่าวหยุดชั่วคราว จากนั้นก็กดถ่ายด้วยความตื่นเต้นอีกครั้ง

พวกเขาตระหนักได้ว่า ภายในรถยังมีคน!

และคนที่สามารถทำให้ประธานเปปเปอร์เผยด้านอ่อนโยนเช่นนี้ได้ จะต้องเป็นประธานมายมิ้นท์แน่นอน

พวกเขามาด้วยกันจริงๆ ด้วย

ภายในรถ มายมิ้นท์เห็นมือเปปเปอร์ที่ยื่นออกมา ก็ยิ้ม จากนั้นก็ยกมือตัวเองขึ้นวางลงไป

เปปเปอร์จับมือเธอแน่น พูดด้วยเสียงอ่อนโยน “ไม่ต้องกลัว ฉันจะปกป้องคุณ”

มายมิ้นท์กวาดตามองนักข่าวกลุ่มนั้นด้านหลังเขา ก็พยักหน้าเล็กน้อย “อืม ฉันเชื่อคุณ”

ที่จริงๆ แล้วเธออยากบอกว่า เธอไม่กลัวการสกัดกั้นจากนักข่าวเหล่านี้เลย

แต่ประโยคปกป้องของเขานั้น ทำให้เธออบอุ่นหัวใจสุดๆ

ดังนั้นเธอก็เลยยินยอมบางครั้ง ในฐานะสาวน้อยคนหนึ่ง ให้โอกาสเขาได้แสดงออก

เปปเปอร์จับมือมายมิ้นท์ลงจากรถ

การปรากฏตัวของเธอ ทำให้นักข่าวกลุ่มนี้บ้าคลั่งขึ้นมาเช่นกัน แสงแฟลชแสบตา มันสว่างจนเธอหลับตาอย่างอดไม่ได้

เปปเปอร์ยกแขนขึ้นมาบังด้านหน้ามายมิ้นท์ มองนักข่าวกลุ่มนั้นด้วยสีหน้ามืดมน “ถอยไป”

“……” นักข่าวเหล่านี้รู้สึกถึงความน่าเกรงขามของเขา ก็หยุดชั่วคราวไปหลายคน ไม่กล้าถ่ายรูปตามอำเภอใจอีก

ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็ถอยหลังและถอยไปด้านข้างเล็กน้อย เพื่อให้ทาง

ยังไงแล้วถึงแม้พวกเขาจะอยากสัมภาษณ์มากๆ แต่ก็ไม่ได้โง่