รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 763

มายมิ้นท์ก็ยิ้มเล็กน้อย แล้วนึกถึงอะไรบางอย่าง จึงมองไปทางผู้หญิงที่นั่งอยู่บนรถเข็นด้วยสายตาเย็นชา พูดเหน็บแนมขึ้น: “แต่คนที่อยากอยู่เป็นเพื่อนประธานเปปเปอร์ของคุณจนกว่าจะตื่น กลับไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวน่ะสิคะ”

“อะไรนะครับ?” ผู้ช่วยเหมันตร์ชะงักเล็กน้อย แล้วก็เข้าใจได้ทันที มองไปทางผู้หญิงคนนั้นเช่นกัน สายตาไม่เป็นมิตร

มายมิ้นท์ไม่คิดจะไว้หน้าผู้หญิงคนนี้เลย

อันที่จริงเริ่มแรกเธอได้ให้เกียรติผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้กลับไม่เห็นค่า งั้นก็โทษเธอที่กระชากผ้าที่ใช้ปกปิดจิตใจที่น่าอับอายของผู้หญิงคนนี้ทิ้งไปหมดไม่ได้นะ

“ก่อนที่ฉันจะเข้ามา คุณผู้หญิงคนนี้ ก็กำลังดูแลประธานเปปเปอร์ของคุณอยู่ ยิ่งกว่านั้นตอนที่ฉันบอกให้เธอถอย ก็บอกอยู่ว่าประธานเปปเปอร์ของคุณมีฉันคนนี้ที่เป็นแฟนของเขาคอยดูแลอยู่แล้ว ไม่ต้องถึงมือคนแปลกหน้าอย่างเธอหรอก แต่คุณผู้หญิงคนนี้กลับไม่ยินยอม บอกว่าเธอทำให้ประธานเปปเปอร์ของคุณเป็นอย่างนี้ เธออยากอยู่ข้างๆประธานเปปเปอร์ของคุณ ดูแลประธานเปปเปอร์ของคุณจนกว่าจะหายดี บอกว่าอย่างนี้จะทำให้ในใจของตัวเองรู้สึกดีขึ้น ขอให้ฉันช่วยให้เธอสมหวังด้วย ยังบอกอีกว่าถ้าฉันไม่ช่วย เธอคงจะปล่อยวางไม่ได้”

“......” ฟังคำพูดของมายมิ้นท์จนจบ ผู้ช่วยเหมันตร์ก็ชักมุมปากขึ้น

ที่แท้ในช่วงเวลาที่เขาไม่อยู่ มันเกิดเรื่องน่าเหลือเชื่ออย่างนี้ขึ้นงั้นเหรอ?

สายตาของผู้ช่วยเหมันตร์ที่มองผู้หญิงคนนั้นยิ่งไม่เป็นมิตร “มิน่าล่ะก่อนหน้านี้ที่อยู่นอกห้องฉุกเฉินจู่ๆคุณก็ถามว่าประธานเปปเปอร์มีแฟนหรือเปล่า ที่แท้คุณก็สนใจประธานเปปเปอร์สินะ”

“ไม่ใช่นะ” สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นประหม่าขึ้นมา แล้วรีบส่ายหัวโบกมือ แสดงให้รู้ว่าตนเองไม่ได้คิดอย่างนั้นจริงๆ

แต่สภาพใบหน้าที่แดงระเรื่อลนลานไม่มั่นใจของเธอ กลับแสดงให้เห็นว่าเธอกำลังโกหก

มายมิ้นท์ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ “ผู้ช่วยเหมันตร์คะ คุณเป็นคนจัดการเธอได้เลย ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธออีก”

ใครจะอยากเห็นนังชาเขียวที่สนใจแฟนของตนเองกันล่ะ

เธอรับไม่ไหวหรอกนะ

“ครับคุณมายมิ้นท์” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม แล้วขอโทษมายมิ้นท์อีกครั้ง: “คุณมายมิ้นท์ ขอโทษด้วยครับ ไม่ใช่ว่าผมปล่อยให้เธอเข้ามาในห้องคนไข้ของประธานเปปเปอร์นะครับ เธอเป็นคนเข้ามาเอง ก่อนผมจะไปดำเนินการตามขั้นตอนให้ประธานเปปเปอร์ ก็เตือนเธอเอาไว้โดยเฉพาะแล้ว ให้เธอรออยู่ด้านนอก ห้ามเข้ามาในห้องคนไข้ของประธานเปปเปอร์ คิดไม่ถึงว่า......แต่ยังไงก็ตามคุณมายมิ้นท์ คุณต้องเชื่อมั่นประธานเปปเปอร์นะครับ ประธาน เปปเปอร์ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับผู้หญิงคนนี้แน่นอน คุณอย่าเข้าใจผิดเด็ดขาดนะครับ”

เขากลัวคุณมายมิ้นท์เข้าใจผิดว่าประธานเปปเปอร์ไปมีสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น แล้วจะประกาศบอกเลิกเพียงฝ่ายเดียวด้วยความโกรธ ถ้าเป็นเช่นนั้นคงวุ่นวายน่าดู

นึกไปถึงหลังจากที่ประธานเปปเปอร์ฟื้นขึ้นมา พบว่าภรรยาที่ตนเองตามจีบกลับมาอย่างยากลำบากลอยหนีไปอีกแล้ว คงจะหักคอตัวต้นเหตุที่สร้างเรื่องทางอ้อมอย่างเขาแน่ๆ

มายมิ้นท์ดูออกว่าผู้ช่วยเหมันตร์กำลังกังวลอะไรอยู่ จึงปิดปากหัวเราะ “วางใจเถอะค่ะผู้ช่วยเหมันตร์ ฉันไม่เข้าใจผิดหรอก ตอนที่ฉันเข้ามา ประธานเปปเปอร์ของคุณหมดสติอยู่ ดังนั้นเขาจะมีอะไรกับผู้หญิงคนนี้ได้ล่ะคะ”

ถ้าตอนนั้นเปปเปอร์มีสติดี แต่ยังให้ผู้หญิงคนนี้ดูแลอีก

นั่นสิเธอถึงต้องโมโหจริงๆ

ได้ยินมายมิ้นท์พูดอย่างนี้ ผู้ช่วยเหมันตร์จึงคลายกังวล “งั้นก็ดี งั้นก็ดีครับ งั้นผมขอพาเธอออกไปก่อน คุณมายมิ้นท์อยู่ดูแลประธานเปปเปอร์เถอะครับ ประธานเปปเปอร์ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แค่หลังหัวกระแทกจนหมดสติไปเท่านั้น พรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”

“ทราบแล้วค่ะ คุณบอกฉันแล้ว” มายมิ้นท์พยักหน้า

“ผมกลัวคุณลืมอีกน่ะครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์ขยับแว่นตายิ้มออกมา แล้วเปลี่ยนสีหน้าไปทันที พาผู้หญิงที่นั่งอยู่บนรถเข็นออกไปด้วยสีหน้าอึมครึม

ตั้งแต่หลังจากที่มายมิ้นท์ดึงผ้าที่ใช้ปกปิดตัวตนของผู้หญิงคนนั้นออกไปหมดแล้ว เธอก็เอาแต่ก้มหน้า ไม่พูดออกมาแม้แต่ประโยคเดียว ผิดกับท่าทีฉอเลาะพูดเก่งของนังชาเขียว ก่อนที่ผู้ช่วยเหมันตร์จะกลับมา ราวกับรู้จักอับอายขายขี้หน้าขึ้นมาแล้วจริงๆ

แต่มายมิ้นท์รู้สึกว่า นี่ไม่น่าเป็นไปได้เท่าไหร่

อันที่จริงนังชาเขียวน่ะ หนังหน้าก็ต้องหนามากอยู่แล้ว ไม่มีทัศนคติสามด้านกับความละอายใจตามปกติหรอก

ดังนั้น เธอจึงไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะรู้สึกอับอายจริงๆอย่างแน่นอน จู่ๆถึงได้เงียบแสร้งเป็นคนอ่อนแอขึ้นมา ในใจอาจจะมีลูกไม้อะไรอยู่อีกล่ะสิ

เพียงแต่มายมิ้นท์ก็ไม่ได้คิดมาก ถึงยังไงพรุ่งนี้หลังจากที่เปปเปอร์ฟื้นขึ้นมา ก็คงส่งผู้หญิงคนนี้ออกไปอยู่แล้ว

ถึงตอนนั้น เธอก็ไม่ต้องพบเจอผู้หญิงคนนี้อีก ดังนั้นจึงไม่เป็นจำต้องคิดเรื่องไร้สาระพวกนี้

เพียงแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอถึงเอาแต่รู้สึกเหมือนคุ้นๆหน้าผู้หญิงคนนี้อยู่ตลอดเลย เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน

เจอที่ไหนนะ?

มายมิ้นท์มองต่ำลงคิดอยู่ชั่วครู่ เมื่อคิดไม่ออกจริงๆ จึงยอมแพ้ในทันที หลังจากห่มผ้าให้เปปเปอร์แล้ว ก็ฟุบตัวหลับอยู่ที่ข้างเตียงคนไข้

เธอเหนื่อยมาก เดิมทีบนร่างกายก็ปวดเมื่อยอยู่แล้ว บวกกับเป็นห่วงเปปเปอร์อีก จึงสงบใจให้เย็นลงไม่ได้เลย ทำเอาสภาพจิตใจตึงเครียดสุดๆ

ตอนนี้เจอเปปเปอร์แล้ว หลังจากรู้ว่าเขาไม่เป็นอะไร หัวใจกับร่างกายที่ตึงเครียดของเธอถึงผ่อนคลายลงได้อย่างสมบูรณ์แล้ว

และเมื่อสบายใจลงแล้ว ความอ่อนเพลียและความง่วงก็เข้ามาต้อนรับทันที

ดังนั้น เธอจึงไม่ได้มีความคิดที่จะปฏิบัติต่อตนเองอย่างไม่ยุติธรรม โดยการเฝ้าเปปเปอร์จนกว่าจะฟื้นขึ้นมา ในทางตรงกันข้ามจึงเลือกที่จะพักผ่อนทันที