รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 773

ระหว่างพูด เธอยังทำท่าเหมือนจะบิดคนด้วย

เปปเปอร์เลิกคิ้วขึ้น กดมือเธอลง ยิ้มอย่างเหนื่อยใจ “คุณเห็นผมเป็นคนยังไง ผมไม่ใช่พวกมองผิวเผินแบบผู้ชายข้างนอกหรอกนะ วางใจเถอะ จิตใจผมเล็กมาก มีได้แค่คุณคนเดียว”

ประโยคนี้ ทำให้ผู้ช่วยเหมันตร์ที่อยู่ด้านหลัง อดขนลุกขึ้นมาไม่ได้ จิ้มไปที่แขน

ให้ตายเถอะ นี่ใช่ประธานเปปเปอร์ที่เคร่งขรึมจริงไหม

ถ้าไม่ใช่เขาคอยฟังคำสั่งข้างกายมาตลอด คงเข้าใจว่าเปลี่ยนหัวใจไปแล้ว

แต่พูดจริงนะ ตอนนี้ประธานเปปเปอร์ เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมาก

มีความรัก ทำให้คนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจริงเหรอ

ผู้ช่วยเหมันตร์เอียงหัวไปมา แสดงออกว่าไม่ค่อยเข้าใจ

เพราะเขายังเป็นคนโสดมา 30 กว่าปี เทียบไม่ได้กับพวกคู่รักเหล่านี้

มายมิ้นท์ไม่ได้แสดงออกมากเหมือนผู้ช่วยเหมันตร์ แม้จะรู้สึกว่าคำพูดเชยๆ ของเปปเปอร์ ทำให้คนกระอักกระอ่วนเล็กน้อย

แต่ยิ่งไปกว่านั้น กลับทำให้เธอใจเต้นหน้าแดง รู้สึกพอใจที่ได้รับการโปรดปราน

สรุปแล้ว ถึงเชยไปหน่อย แต่ทำให้คนชอบฟังจริงๆ

มายมิ้นท์มองชายหนุ่มแบบงอนๆ “ถือว่านายอยู่เป็น”

เปปเปอร์หัวเราะอีกครั้ง

พัดชาได้ยินเขาหัวเราะ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเขากำลังหัวเราะอะไร แถมยังหัวเราะติดกันสองครั้ง

อีกอย่าง เขาเป็นคนชอบหัวเราะ หรือหัวเราะเป็นด้วยเหรอ

จู่ๆ แววตาพัดชาเต็มไปด้วยความสับสน

ดูเหมือนว่าการเปลี่ยนแปลงของเขาในช่วงนี้ มันมากจนไม่ธรรมดาเลย

“คุณเปปเปอร์......” พัดชาเงยหน้าขึ้น มองเปปเปอร์อย่างหวาดหวั่น

เปปเปอร์หยุดการพูดคุยกับมายมิ้นท์ ขมวดคิ้ว เสียงเย็นชาทันที สีหน้าเปลี่ยนไป จนน่าตกใจ

“เธอจะพูดอะไร”

มายมิ้นท์ก็มองพัดชาจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม

แน่นอนว่าพัดชาเห็นแววตาเหมือนมองเรื่องสนุกของเธอ แอบเกลียดในใจ แต่ภายนอกกลับสูดหายใจลึก ใจเย็นเอาไว้ “คุณเปปเปอร์ ฉันอยากพูดว่า เรื่องเมื่อคืน......”

“เรื่องเมื่อคืน จัดการเรียบร้อยแล้วไม่ใช่เหรอ” เปปเปอร์ยกมือขึ้นขัดจังหวะเธอ อย่างไม่สบอารมณ์ “เห็นแก่ที่เธอเดินเหินไม่สะดวก เลยฝ่าไฟแดง จนทำให้ฉันเกิดอุบัติเหตุ ฉันถือว่าเป็นเรื่องไม่คาดฝัน เธอชดเชยตามระเบียบก็พอแล้ว ส่วนเรื่องที่ไร้มารยาทกับคนรักของฉัน ฉันแค่ให้เธอขอโทษอย่างเปิดเผย เรื่องนี้ผู้ช่วยฉันบอกเธอแล้วใช่ไหม”

“ค่ะ” พัดชาพยักหน้า มองไปยังผู้ช่วยเหมันตร์ด้านหลังเขา “ผู้ช่วยเหมันตร์บอกฉันแล้ว”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นเธอจะพูดอะไรอีก” เปปเปอร์ถามด้วยสีหน้าไม่ชอบใจ

พัดชาส่ายหน้า “ไม่มีอะไรอื่น ฉันมาที่นี่ หลักๆ คืออยากขอโทษคุณด้วยตัวเอง”

“ผู้ช่วยฉันไม่ได้บอกเธอเหรอ แค่ชดเชยก็พอ ไม่จำเป็นต้องขอโทษ” สีหน้าเปปเปอร์ยิ่งรำคาญ

ก่อนที่พัดชาจะพูด ผู้ช่วยเหมันตร์รีบก้าวขึ้นมาข้างหน้า แล้วตอบว่า “ประธานเปปเปอร์ ถึงผมไม่ได้บอกเธออย่างชัดเจนว่าไม่จำเป็นต้องขอโทษ แต่คำพูดที่ผมบอกเธอ แฝงเป็นนัยอยู่แล้ว แค่เป็นคนฉลาด ไม่มีทางฟังไม่ออก อีกทั้งผมยังบอกให้เธอกลับไป ต่อไปไม่ต้องโผล่มาให้คุณเห็นอีก แต่สุดท้าย......”

ผู้ช่วยเหมันตร์ไม่ได้พูดต่อ แต่ทุกคนเข้าใจความหมาย