รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 831

“ไม่กลัว!”เปปเปอร์ส่ายหน้าโดยไม่ลังเล

มายมิ้นท์แปลกใจเล็กน้อย“ทำไม?”

ดวงตาของเปปเปอร์เปล่งประกายอย่างดุเดือด“เพราะถึงแม้เธอไม่ชอบ ฉันก็ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงความคิดของฉัน ฉันจะผูกมัดเธอไว้ข้างกายของฉันตลอดชีวิต ไม่มีทางยอมให้เธอจากไปแม้แต่ก้าวเดียว ตลอดชีวิตนี้ เธอต้องเป็นคนของฉันเท่านั้น เป็นภรรยาของฉันเปปเปอร์ เป็นนายหญิงของผู้นำตระกูลนวบดินทร์อย่างไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้”

มายมิ้นท์มองดูเขา ผ่านไปสักพัก จู่ๆก็ยิ้ม“นายไม่ใช่เผด็จการแล้ว แต่เป็นแข็งกร้าว”

“ไม่เป็นไร ฉันแค่ต้องการผลลัพธ์นี้”เปปเปอร์จับมือของเธอ และริมฝีปากก็จูบลงไป

มายมิ้นท์มองดูเขา“ในเมื่อนายอยากจะกักขังฉันอยู่ที่ข้างกายของคุณไปตลอดชีวิต งั้นนายก็ห้ามเปลี่ยนใจไปตลอดกาล มีฉันเพียงคนเดียวตลอดกาล ถ้าหากวันไหนนายเปลี่ยนใจ มีคนอื่น ฉันจะพังพินาศไปพร้อมกับนาย ยังไงซะนายก็เป็นคนผูกมัดฉันไว้ข้างกายของนายก่อน ดังนั้นเปปเปอร์ นายจะต้องจำคำพูดเหล่านี้ที่นายพูดเอาไว้ในวันนี้ด้วย ห้ามผิดสัญญา ไม่งั้นฉันจะทำให้นายพังพินาศไปพร้อมกันจริงๆ”

“ได้”เปปเปอร์ก็ตอบตกลงกับเธอในทันที โดยที่ไม่ต้องคิด

มายมิ้นท์ยิ้มด้วยความพึงพอใจ “นี่ค่อยยังชั่วหน่อย”

“งั้นคุณภรรยา ตอนนี้เธอยอมรับตำแหน่งนี้แล้วใช่มั้ย?”เปปเปอร์ก้มหน้าลง ใช้หน้าผากแนบชิดกับหน้าผากของเธอ และถามเธอด้วยเสียงอ่อนโยน

สายตาของมายมิ้นท์มองไปทางอื่น“นายรู้แล้วยังแกล้งถามอีก”

เปปเปอร์รู้ว่าเธอกำลังเขินอายอีก ก็ไม่ได้คาดคั้น หลังจากหัวเราะเบาๆ ก็พูดอีกว่า: “งั้นคุณภรรยา ตอนนี้เธอจะช่วยฉันหน่อยได้มั้ย?”

“นายว่ามา”มายมิ้นท์พยักหน้า

เปปเปอร์ปล่อยเธอออกเล็กน้อย จากนั้นกางแขนออก“มันอึดอัดมากที่เสื้อผ้าบนตัวฉันแนบติดกับร่างกาย จะขอให้คุณภรรยาช่วยฉันถอดหน่อยได้มั้ย?”

มายมิ้นท์เบิกตากว้าง“นายให้ฉันถอดเสื้อผ้าให้กับนายเหรอ? เปปเปอร์ นายไม่มีมือเหรอ”

“ฉันไม่อยากขยับ”เปปเปอร์มองดูเธอ และพูดอย่างไร้เดียงสาว่า: “ยิ่งไปกว่านั้นแขนของฉันยังไม่หายดี นี่เธอเป็นคนพูดเองนะ”

มายมิ้นท์ก็รู้สึกว่าอะไรของเขาเนี่ย แล้วก็กระตุกมุมปาก“ฉันบอกว่าแขนของนายยังไม่หายดี แต่ไม่ถึงกับถอดเสื้อผ้าไม่ได้หรอกมั้ง?”

เปปเปอร์หลับตาลงให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ไม่พูดอะไร แขนทั้งสองยังคงกางออก ท่าทางคือเธอไม่ถอดฉันไม่เปลี่ยนท่าทาง

“…….”มายมิ้นท์หมดคำพูด จะไม่รู้ได้ยังไงว่าผู้ชายคนนี้กำลังเล่นลูกไม้ตลบตะแลง

เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่า ผู้ชายคนนี้จะมีด้านที่หน้าด้านขนาดนี้เหมือนกัน

แน่นอนว่ายิ่งหน้าด้าน เรื่องราวที่ทำออกมา ก็ยิ่งทำให้คนหมดคำพูด

ยิ่งไปกว่านั้น เธอพูดก่อนหน้านี้ว่า แขนของเขายังไม่หายดี ดังนั้นกอดเธอไม่ได้

ผลปรากฏว่าเขากลับดีจริงๆ ไม่นึกเลยว่าจะใช้คำพูดของเธอ มาพูดโน้มน้าวให้เธอถอดเสื้อผ้าให้เขา

นี่เธอนับว่าเป็นการหาเรื่องใส่ตัวได้หรือเปล่าเนี่ย?

มายมิ้นท์ปวดหัวมาก แต่ยังยื่นมือออกไป ถอดเสื้อผ้าให้กับผู้ชายคนนี้

ไม่งั้นจะทำยังไงได้?

เธอไม่ถอดเสื้อผ้า เขาก็จะกางแขนออกแบบนี้ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่จริงๆ

ชาติก่อนเธอติดค้างเขาจริงๆ ชาตินี้จะถูกเขาจูงจมูก

“เฮ้อ…….”ถอนหายใจ มายมิ้นท์โยนเสื้อเชิ้ตสีดำที่ถอดลงมาบนตัวของเปปเปอร์ใส่ไว้ในตะกร้าผ้าของตัวเอง และโยนอยู่ด้วยกันกับเสื้อผ้าสกปรกที่ตัวเองเปลี่ยน

เพิ่งจะโยนเสร็จ แขนก็ถูกคว้าไว้อีกครั้ง

“มีอะไรเหรอ?”มายมิ้นท์ตกใจครู่หนึ่ง

เปปเปอร์มองดูเธอด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ ไม่ได้พูดอะไร ทันทีที่ดึงมือ ก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดอีกครั้ง ต่อจากนั้นเชยคางของเธอด้วยมืออีกข้างหนึ่ง ก้มหน้าแล้วจูบลงไป

“อื้อ……”มายมิ้นท์พยายามดิ้นรนโดยไม่รู้ตัว

แต่ในไม่ช้า ชายหนุ่มก็ปล่อยคางของเธอ เปลี่ยนเอามือจับท้ายทอยของเธอเอาไว้ ทำให้หัวของเธอ ยิ่งแนบชิดกับหัวของเขา ไม่สามารถแยกออกจากกันได้

ทักษะการจูบของเปปเปอร์หลังจากผ่านการต่อสู้จริงหลายครั้ง กลายเป็นยิ่งดีมากขึ้นเรื่อยๆ