รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 911

“ชดเชยสองเท่า?” มายมิ้นท์โกรธจนขำกับคำให้การนี้ “พวกเขาเอาของของเราขายให้กับคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต พอขายเสร็จแล้วค่อยมาบอกเรา นี่มันประหารก่อนแล้วค่อยรายงานชัดๆ เราไม่สามารถรับชิ้นส่วนได้ตรงเวลา เครื่องจักรบางส่วนก็ทำงานไม่ได้ ความคืบหน้าทุกอย่างต้องหยุดชั่วคราว ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่หยุดผลิต ไม่ใช่ว่าพวกเขาชดใช้สองเท่าแล้วมันจะพอ!”

ผู้ช่วยก้มศีรษะลง “ใช่ค่ะ เราก็เจรจากับทางโรงงานที่ร่วมมือแล้ว ให้พวกเขาเอาชิ้นส่วนของเรากลับคืนมา แต่พวกเขาไม่ยอม บอกว่าส่งสินค้าออกไปแล้ว ไม่มีเหตุผลที่จะส่งกลับคืน”

“พวกเขาพูดเรื่องเหตุผลด้วยเหรอ?” มายมิ้นท์โกรธจนเจ็บเครื่องใน “ถ้าพวกเขาพูดเรื่องเหตุผล พวกเขาจะไม่ละเมิดสัญญา แล้วขายของของเราให้คนอื่นหรอก เรื่องนี้ฉันไม่จบกับพวกเขาแน่!”

ขณะที่พูด เธอก็กำฝ่ามือแน่นด้วยความโกรธ “แล้วคนที่ชิงเอาชิ้นส่วนเราไปก่อน รู้ไหมว่าคือบริษัทไหน?”

ในเมืองเดอะซี บริษัทที่ทำอุตสาหกรรมหนัก มีไม่กี่บริษัท

แต่เธอรู้สึกได้ คงไม่ใช่บริษัทพวกนั้นหรอก

อย่าว่าแต่เธอไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นบริษัทพวกนั้น พวกเขาเองก็ไม่มีเหตุผลที่จะแย่งของของเธอ ยังไงแล้วเทนเดอร์กรุ๊ปก็มีรากฐานสนับสนุนอยู่

อันดับต่อมา ข้อมูลที่เธอกับเปปเปอร์คบกันรู้กันทั้งประเทศ บริษัทพวกนั้นไม่มีทางไม่รู้ เพราะเห็นแก่หน้าเปปเปอร์ พวกเขาก็ต้องเกรงใจเธอ ไม่ขัดใจเธออย่างแน่นอน

ดังนั้น ใครกันแน่ที่มุ่งเป้ามาที่เธอ?

ใช่ การมุ่งเป้า!

แล้วก็ประโยคนั้น คนในประเทศรู้กันหมดว่าเธอกับเปปเปอร์คบกัน

เห็นแก่เปปเปอร์ จะไม่มีใครมาแย่งของของเธอ

เถ้าแก่โรงงานที่ร่วมมือด้วย ยิ่งไม่มีทางขายของของเธอให้ผู้อื่น เพราะกลัวขัดใจเปปเปอร์ที่อยู่เบื้องหลังเธอ

แต่ครั้งนี้ ทั้งๆ ที่มีคนรู้ความสัมพันธ์ของเธอกับเปปเปอร์ แต่ยังกล้าแย่งของของเธอ ทั้งๆ ที่รู้ความสัมพันธ์ของเธอกับเปปเปอร์ เถ้าแก่โรงงานที่ร่วมมือด้วยยังกล้าขายของของเธอให้กับผู้อื่น

ถ้าอย่างนั้นก็มีเพียงผลลัพธ์เดียว ก็คือมีคนจงใจมุ่งเป้ามาที่เธอ แย่งของของเธอ

สำหรับที่ว่าเถ้าแก่โรงงานที่ร่วมมือด้วยทำไมถึงกล้าขายของของเธอ ก็เป็นเพราะคนที่ซื้อของของเธอเป็นคนใหญ่คนโต ยิ่งใหญ่กว่าเปปเปอร์ เถ้าแก่โรงงานที่ร่วมมือด้วยจึงไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด

หรือไม่ก็คนที่ซื้อของของเธอ มีจุดอ่อนของเถ้าแก่โรงงาน เถ้าแก่โรงงานที่ร่วมมือด้วยจึงจำเป็นต้องทำแบบนี้

แต่ไม่ว่าจะเหตุผลอะไร เธอก็จะไม่ช่างมัน

ไม่ว่าจะเป็นเถ้าแก่โรงงานที่ร่วมมือด้วย หรือคนที่จงใจมุ่งเป้ามาที่เธอ แย่งของของเธอ เธอจะไม่ปล่อยไปแม้แต่คนเดียว!

มายมิ้นท์กัดปาก ใบหน้าเล็กมืดมน

ผู้ช่วยเห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็รู้สึกกลัวนิดหน่อย หดคอตอบกลับ “เรื่องนี้เรายังไม่แน่ใจในตอนนี้”

“ยังไม่แน่ใจ?” มายมิ้นท์ขึ้นเสียง ตกใจกับคำตอบนี้ “ทำไมยังไม่แน่ใจล่ะ?”

เธอไม่ค่อยเข้าใจ

“มีคนแย่งของของเรา แม้แต่อีกฝ่ายเป็นใครเราก็ไม่รู้ นี่มันมีเหตุผลไหม?” มายมิ้นท์ขมวดคิ้วพูดขึ้น

ผู้ช่วยก้มศีรษะลงไปอีก “ท่านประธาน ไม่รู้จริงๆ ค่ะ เราถามทางโรงงานที่ร่วมมือแล้ว ทางนั้นบอกว่า เป็นผู้ที่มีภูมิหลังดีมากที่แย่งชิ้นส่วนเราไป สำหรับคนคนนั้นคือใคร ทางโรงงานที่ร่วมมือไม่ได้บอก เหมือนพวกเขามีความหวาดหวั่น แค่บอกเราว่า คนคนนั้นไม่ใช่คนในพื้นที่ เป็นคนนอกพื้นที่ ให้เราตรวจสอบเอง”

ได้ยินคำพูดนี้ มายมิ้นท์ก็ยิ่งกำฝ่ามือแน่นขึ้น

มีภูมิหลังดีมาก เป็นคนนอกพื้นที่……

ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวสมอง

มายมิ้นท์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ “มัน!”

ผู้ช่วยรีบมองเธอ “ท่านประธาน คุณรู้แล้วเหรอว่าคือใคร?”

ตอนนี้มายมิ้นท์ใจเต้นเร็วมาก หายใจค่อนข้างถี่แรง

คนที่เธอนึกถึงเมื่อครู่นี้ คือเกรียงไกร

เพราะมีแค่เกรียงไกรเท่านั้นที่สอดคล้องกับเบาะแสทางโรงงานที่ร่วมมือให้มา

มีภูมิหลังดีมาก ถึงแม้เกรียงไกรไม่ใช่คนในเมืองเดอะซี แต่มีสถานะสูงมากในเมืองปักษา ถึงแม้จะมาที่เมืองเดอะซี สถานะก็ไม่ต่ำต้อย

อย่างน้อยก็สูงกว่าเยี่ยมบุญในยุครุ่งเรือง