รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 913

สีหน้าเปปเปอร์อ่อนโยนลง “ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ให้ป้าแดงเรียกคุณตื่น เพราะผมคิดว่าคุณพักผ่อนสำคัญที่สุด”

แค่ท่านย่าพักผ่อนเป็นอย่างดี ร่างกายก็จะดีขึ้น

แต่ท่านย่าพักผ่อนนานเกินไปหน่อยจริงๆ แหละ!

เขารู้มาตลอดว่าท่านย่ามีนิสัยชอบนอนกลางวัน เป็นนิสัยที่ปลูกฝังมาตั้งแต่วัยรุ่น หลายสิบปีผ่านมาก็ไม่เคยเว้น

และท่านย่านอนกลางวันแค่สองชั่วโมงมาโดยตลอด บ่ายโมงถึงบ่ายสามโมง พักผ่อนตรงเวลาและตื่นตรงเวลา

แต่ตอนนี้ ท่านย่าพักผ่อนตั้งแต่บ่ายโมงจนถึงตอนนี้ สี่ชั่วโมงเต็มแล้ว

ถึงจะบอกว่านอนหลับได้เป็นเรื่องที่ดี แต่บางครั้ง นอนหลับนานเกินไปก็เป็นเรื่องที่ไม่ดีเช่นกัน

โดยเฉพาะคนวัยท่านย่า

นอนหลับนานเกินไป พูดได้แค่ว่าการทำงานของร่างกายจะแย่ลงเรื่อยๆ เวลาตื่นก็จะน้อยลงเรื่อยๆ

ขณะที่คิด เปปเปอร์ก็เม้มปากบาง แล้วมองไปทางกระหม่อมนายหญิง

เห็นเส้นผมสีขาวหิมะของนายหญิง ในใจเปปเปอร์ก็รู้สึกกลุ้มใจเล็กน้อย

ในขณะนี้ เขารู้สึกได้จริงๆ ว่า ท่านย่าแก่แล้ว!

“ป้าแดง” เปปเปอร์ละสายตากลับมา มองไปทางป้าแดงที่พยุงนายหญิงอีกฝั่ง

ป้าแดงได้ยินเขาเรียกตน ก็รีบชะโงกศีรษะตอบกลับ “คุณชายใหญ่มีอะไรคะ?”

“วันนี้ท่านย่านอนหลับนานขนาดนี้ ช่วงนี้นอนหลับนานขนาดนี้ตลอดเลยหรือเปล่า?” มือเปปเปอร์ที่พยุงนายหญิงอยู่ ก็กระชับเล็กน้อยขณะถาม

ป้าแดงเหมือนรู้ความหมายที่เขาถาม ก็มองนายหญิง นัยน์ตาฉายแววเศร้าเสียใจ

นายหญิงก็เข้าใจอยู่แล้ว แต่อารมณ์ดีมาก ยังคงยิ้มร่าเริง “ไม่เป็นไรหรอกแดง เปปเปอร์ต้องรู้ เธอบอกเขาเถอะ”

“นายหญิง……”

“ยังไงเปปเปอร์ก็จะรู้ไม่ช้าก็เร็ว ไม่เป็นไร พูดไปเถอะ” นายหญิงลูบหลังมือป้าแดงอย่างปลอบโยน

ป้าแดงอ้าปาก นานสักพัก ก่อนจะพยักหน้าสะอื้น “ได้ค่ะ ฉันจะพูด คุณชายใหญ่คะ ช่วงนี้เวลาที่นายหญิงพักผ่อนยาวนานขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่ติดต่อกัน ทุกสองสามวันจะนอนนานมากขนาดนี้ โดยปกติจะเหมือนแต่ก่อน คือทุกวันจะนอนกลางวันสองชั่วโมง”

ได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าตึงเครียดของเปปเปอร์ก็ผ่อนคลายลงบ้าง

ถึงแม้ตอนนี้เวลาพักผ่อนของท่านย่าจะยาวนานขึ้นจริงๆ แต่ก็ไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกวัน

นี่ก็แสดงว่า ร่างกายของท่านย่า ยังไม่ถึงช่วงเวลาที่สาหัสมากที่สุด

ถ้าพักผ่อนยาวนานขนาดนี้ทุกวัน นั่นก็จะลำบากจริงๆ แล้ว

“ท่านย่าครับ” หลังจากเปปเปอร์พยุงนายหญิงนั่งที่เก้าอี้พนักพิง ก็มองเธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “สถานพักฟื้นที่คราวก่อนผมเคยพูดกับคุณ คราวนี้ไม่ว่ายังไงคุณก็ต้องไป”

เมื่อก่อนหลังจากนายหญิงอยู่โรงพยาบาล การันต์บอกเขาว่าท่านย่าอยู่ได้อีกสองปี

ดังนั้นเขาจึงอยากส่งท่านย่าไปที่สถานพักฟื้น อยากให้ท่านย่ามีชีวิตได้อีกปีสองปี

ในภายหลังเขาได้บอกเรื่องนี้กับท่านย่า รวมถึงสภาพร่างกายท่านย่า และเมื่อบอกท่านย่าไปแล้ว ก็หวังว่าท่านย่าจะเชื่อฟังเขาด้วยการไปที่สถานพักฟื้น