รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 916

“ผมเข้าใจ” เปปเปอร์พยักหน้า

นายหญิงทุบหน้าอก “จนมีครั้งหนึ่งพ่อเธอเมาหัวราน้ำเป็นลมไปเพราะแม่เธอ ฉันก็ทนไม่ไหวอีกแล้ว ไปหาแม่เธอ ถามแม่เธอว่าจะเอายังไง? ทำไมพูดไม่เป็นคำพูด? ในเมื่อดูถูกลูกชายฉัน ตอนแรกที่ตระกูลนวบดินทร์ไปถอนหมั้น ทำไมไม่เห็นด้วย? ทำไมอยากแต่งเข้ามา? ตระกูลนวบดินทร์ไม่เคยให้โอกาสหล่อนหรือไง? ก็ไม่ ตระกูลนวบดินทร์ให้โอกาสแล้ว พอยกเลิกงานแต่ง หล่อนก็จะได้อยู่กับเกรียงไกร ตระกูลนวบดินทร์ก็จะช่วยตระกูลมหาณธรเหมือนเดิม แต่หล่อนไม่ตกลง หลังจากแต่งเข้ามาแล้ว ก็เพลิดเพลินกับสิ่งที่ตระกูลนวบดินทร์ทุ่มเทมอบให้ตระกูลมหาณธร แล้วยังทำกับลูกชายฉันแบบนั้นอีก……”

ถ้าเป็นคนอื่น ก็ทนไม่ได้หรอก?

เปปเปอร์ผลุบตาลง ไม่ตอบ

ในฐานะลูกชาย เขารู้ว่าพฤติกรรมของคุณแม่ไม่ถูกต้อง กล่าวได้ว่าไม่มีจริยธรรมด้วยซ้ำ

แต่เขาพูดตรงๆ แบบนี้ไม่ได้

ถึงแม้เขาจะไม่มีความรักแม่ลูกกับเธอมากนัก แต่สุดท้ายเธอก็เป็นแม่เขา

นายหญิงเป็นท่านย่าที่มีเหตุผลอยู่เสมอ สำหรับความเงียบเปปเปอร์ เธอก็รู้เหตุผล ก็เลยไม่เคยโทษหลานชายตัวเอง

ยังไงแล้วในฐานะลูกชาย ไม่พูดว่าแม่ทำผิด ก็เป็นสิ่งที่ควรทำตั้งแต่แรก

ถ้าเขาพูดมัน ท่านย่าอย่างเธอจะรู้สึกว่าเขาทำไม่ถูก

“แต่ท่านย่าครับ คุณไม่เคยเสนอให้พวกเขาหย่ากันเหรอ?” เปปเปอร์เม้มปากถามขึ้นกะทันหัน “ด้วยนิสัยของคุณ เห็นพ่อใช้ชีวิตเป็นทุกข์แบบนี้ เห็นแม่คิดถึงผู้ชายคนอื่น น่าจะให้พวกเขาหย่ากันสิ แบบนี้ก็จะดีกับทุกคน”

“ทำไมไม่เคยล่ะ” นายหญิงถอนหายใจ “ครั้งนั้นที่คุยกับแม่เธอ ฉันก็เสนอไปแล้ว ให้พวกเขาสองสามีภรรยาหย่ากัน ถึงแม้ตอนนั้นแม่เธอจะท้องเธอแล้วก็ตาม แต่ฉันเคยบอกแม่เธอชัดๆ ว่า หล่อนทำแท้งได้นะ แล้วไปเสาะหาความรักของหล่อนซะ แต่……”

“แม่ผมก็ยังปฏิเสธอีก?” เปปเปอร์เดาเรื่องที่เกิดขึ้นภายหลังได้อีกครั้ง

นายหญิงพยักหน้า “ใช่แล้ว แม่เธอคนนี้ ถึงแม้จะคลั่งรักไปบ้าง แต่ก็ยังมีความรับผิดชอบ หล่อนปฏิเสธคำแนะนำของฉันไป บอกว่าหล่อนสัญญาว่าจะมีผู้สืบทอดให้พ่อเธอ ผิดคำพูดไม่ได้ หล่อนเลยไม่เอาเด็กออก ไม่หย่าในตอนนี้ รอเด็กคลอดออกมาก่อน พอเติบโตอายุประมาณหนึ่ง สามารถเข้าใจได้ว่าระหว่างพ่อแม่ไม่ได้รักกันจึงหย่ากัน หล่อนจะออกมา ตอนนั้นหล่อนพูดจริงจังมาก รวมถึงยายแก่อย่างฉันก็อยากอุ้มหลานชายจริงๆ ตอนนั้นในท้องแม่เธอก็มีเธอแล้ว ที่จริงแล้วฉันก็ทนไม่ได้หรอกนะที่จะให้หล่อนเอาออก แค่ไม่อยากเห็นหล่อนกับพ่อเธอทรมานกันทั้งคู่ เลยฝืนทนให้เธอเอาเด็กออก ในเมื่อหล่อนบอกว่าไม่เอาออกจะคลอดออกมา ฉันก็ไม่โน้มน้าวอีกแล้ว”

“จากนั้นล่ะครับ?” เปปเปอร์ถามอีก

นายหญิงดื่มชา “หลังจากนั้นฉันก็บอกแม่เธอว่า ตราบใดที่หล่อนไม่เสียใจภายหลัง งั้นก็ตามใจหล่อน ตอนนั้นแม่เธอยิ้ม ลูบท้องแล้วบอกว่าไม่เสียใจ หล่อนบอกว่าถึงแม้จะช้าอีกหลายปีที่หล่อนจะได้อยู่กับเกรียงไกร แต่เกรียงไกรจะรอหล่อน และดูแลตัวเองให้บริสุทธิ์เหมือนกับหล่อน หล่อนกับเกรียงไกรตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ข้อตกลงนี้ ตอนฉันตรวจสอบก็รู้เรื่องแล้ว แต่ไม่ได้บอกแม่เธอ ตอนแม่เธอพูดออกมา ฉันถึงขนาดแกล้งทำท่าประหลาดใจมากด้วย แล้วพูดว่างั้นก็ดีแล้ว”

พูดถึงตรงนี้ นายหญิงก็ทำเสียงเฮอะเยาะเย้ย “ถึงแม้ตอนนั้นปากฉันจะพูดแบบนั้น แต่ในใจรู้สึกขำมาก หล่อนเชื่อเหรอว่าผู้ชายคนหนึ่งจะดูแลตัวเองให้บริสุทธิ์เพื่อหล่อนจริงๆ? หล่อนให้คุณค่าความรู้สึกเกรียงไกรที่มีต่อหล่อนสูงมากจริงๆ ถ้าเกรียงไกรผู้ชายคนนั้นรักหล่อนมากขนาดนั้นจริง ทำไมตอนที่หล่อนหมั้นกับตระกูลนวบดินทร์ หรือตอนกำลังจะแต่งงาน ไม่เคยออกมาคัดค้านเลยล่ะ? ไม่ประกาศเรื่องที่คบกับแม่เธอด้วยซ้ำไป ก่อนแต่งงานแม่เธอกลับเป็นคนออกมาประกาศเอง ผู้ชายคนหนึ่ง ถ้ารักหล่อนมากขนาดนั้น จะไม่ต่อต้านที่หล่อนแต่งงานกับชายคนอื่น จะไม่ประกาศสถานะแฟนของเขาเหรอ? ฉันไม่เคยคิดว่าเกรียงไกรจะรักแม่เธอมาก แต่แม่เธอคนนั้นน่ะ เฮ้อ……”