รักของเขาแค้นของเราต้องเอาคืน（จบ) นิยาย บท 14

            ตอนที่ 14 หัดให้ลูกฉันจีบสาว

          หลังจากที่ซามูเอลคุยกับนาตาลีเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็บอกให้แกวินเรียกรถไปส่งเธอกลับบ้าน

เขาเหลือบตามองบันทึกเตือนความจำที่ถืออยู่ในมือ ในบันทึกนั้นมีเบอร์โทรศัพท์ต่างๆ เขียนอยู่

แม่สาวนั่นมีดีกว่าทิ่คิดไว้ซะอีก โซเฟียกับแฟรงคลินก็ติดใจหล่อนทั้งคู่ ส่วนเราน่ะเหรอ เขาก็แค่กลัวเท่านั้นเอง ขนาดแกวินที่เป็นญาติ แล้วก็พวกคนใช้ยังเอาไม่อยู่เลย อีกอย่างเราก็ถูกชะตากับหล่อนด้วย ให้ตายสิ!

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

“เข้ามาได้”

ซามูเอลนั้นความจำดีมาก เขาจำหมายเลขทั้งหมดในบันทึกได้ตั้งแต่ตอนที่เธอกำลังลงมือเขียนอยู่ แต่ก็ยังคงเก็บบันทึกนั้นไว้ในลิ้นชัก ไม่ได้โยนทิ้งไป 

สตีเว่นเดินเข้ามาในห้องแล้วนั่งลงบนโซฟาพร้อมกับไขว้ขาตามสบาย

“พี่แซม ผมขายที่ดินทางตะวันออกของเมืองได้แล้วนะ” เขาประกาศก้องด้วยท่าทีตื่นเต้น รอให้อีกฝ่ายยินดีด้วย

แต่ซามูเอลกลับปรายตามองเขาอย่างเย็นชา “ตอนที่นายอยู่กับแฟรงคลินน่ะ นายหัดให้เขาจีบสาวอย่างนั้นหรือ”

“ตาเถร! ไม่มีทาง ตาหนูเป็นเด็กดีของตระกูลบาวเออร์ส ต่อให้ผมบ้าแค่ไหนผมก็ไม่มีน้ำหน้าสอนเรื่องพรรค์นั้นให้เขาหรอก!” สตีเว่นโต้กลับทันที ริมฝีปากของเขากระตุก

“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เวลาที่นายอยู่กับโซเฟียแล้วก็แฟรงคลิน นายไม่มีสิทธิ์จีบสาว”

“หา” สตีเว่นถามด้วยความพิศวง 

“ถึงนายจะไม่ได้สอน แต่ถ้าเขาเห็นนายทำเขาก็เรียนรู้ได้นี่” ซามูเอลหรี่ตาแล้วพูดต่อ “อย่าให้ฉันได้เห็นแฟรงคลินพูดคำต่ำๆ ตามนายอีกก็แล้วกัน”

“หลานผมน่ะเหรอพูดคำต่ำๆ” สตีเว่นมองหน้าซามูเอลด้วยความสงสัย “ไอ้หนูนั่นมันเหมือนพี่เปี๊ยบเลยนะ ออกจะเก็บตัว พ้นจากพี่แล้วเขาก็ไม่ฟังใครอีก แล้วเขาจะไปพูดอย่างนั้นกับใครได้ล่ะ”

“ก็นาตาลี นิโคลส์ไงล่ะ”

สตีเว่นถึงกับอึ้งไป “นาตาลีน่ะเหรอ เธอเป็นใครกันล่ะ เห็นว่าโซเฟียก็หายใจเข้าออกเป็นเธอ แถมตอนนี้ไอ้เจ้าแฟรงคลินก็ยังชอบเธอเข้าให้ด้วยแน่ะ”

“ไม่รู้สิ ช่างเถอะ ฉันสนใจแค่ว่าเธอจะรักษาโซเฟียได้มั้ย เท่านั้นเอง”

“พี่แซม ผู้หญิงคนนี้หน้าจืดๆ นะ เธอต้องมีดีอะไรสักอย่างแน่ๆ ถึงเอาเจ้าสองตัวนั้นได้อยู่หมัด แค่เธอมายั่วพี่สักหน่อย เธอก็ได้เป็นเมียพี่แล้ว!” สตีเว่นออกความเห็นพร้อมกับยักไหล่

พอสตีเว่นพูดจบ ก็มีคนสองคนปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าประตูที่เปิดแง้มอยู่

“อาสตีเว่นฮะ นี่อาตาถั่วรึเปล่า” แฟรงคลินถามด้วยใบหน้าบึ้งตึง เขามองสตีเว่นด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ

“ตะ... ตาถั่วรึ”

“จะมาบอกว่าพี่เขาขี้เหร่ได้อย่างไร ถ้าอาไม่เชื่อ อาถามโซเฟียดูได้เลยฮะ” เขาหันไปจ้องตาน้องสาวที่ยืนอยู่ด้วยราวกับจะคาดคั้นเอาคำตอบ

อารมณ์ที่จริงจังฉีดขึ้นบนใบหน้าอันสวยน่ารักของโซเฟียขึ้นมาทันที เธอกอดตุ๊กตาหมีไว้พร้อมกับส่ายหัวอย่างหนักแน่น

สตีเว่นเคยเห็นนาตาลีตัวจริงมาแล้ว