รักของเขาแค้นของเราต้องเอาคืน（จบ) นิยาย บท 16

            ตอนที่ 16 สะกดรอย

          เครื่องหน้าของซามูเอลช่างดูหล่อเหลาไร้ที่ติราวกับว่าพระเจ้าได้รังสรรค์เขามาดีเป็นพิเศษ เมื่อผนวกกับรัศมีที่โดดเด่นและแผ่ซานในตัวแล้ว เขากลายเป็นคนที่ใครๆ ก็มองข้ามไม่ได้เลยจริงๆ 

นาตาลีห่อริมฝีปาก

ตอนเจอเขาครั้งแรก เราก็ใส่หน้ากากแปลงโฉมนะ ดูเป็นคนละคนไปเลย อีกอย่าง ตอนนี้ก็อาศัยว่ามีแว่นกันแดด หน้ากาก แล้วก็หมวกแก๊ปช่วยไว้

เขาไม่มีทางจำเราได้หรอกมั้ง

เมื่อซามูเอลกวาดสายตามองมายังนาตาลี เธอก็เคาะนิ้วเล่นเป็นจังหวะและจ้องมองดูเขาผ่านแว่นกันแดดอย่างไม่ลดละ

พอได้กาแฟที่สั่งไว้แล้ว เธอก็เตรียมตัวกลับทันที อนิจจา ฝนกลับตกแรงขึ้นก่อนที่เธอจะเดินมาถึงประตู

ระหว่างรอให้ฝนซา นาตาลีก็เหลือบไปเห็นเก้าอี้เรียบๆ ตัวหนึ่งที่มุมร้านกาแฟจึงเข้าไปนั่ง

แล้วโทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอก็สั่น

ทันทีที่รับสาย เธอก็ได้ยินน้ำเสียงที่อหังการแต่น่ารักน่าชังของแฟรงคลิน “พี่สาวฮะ เมื่อครั้งที่แล้วพ่อมาขัดจังหวะเรา เขาไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งพี่หรอกฮะ จริงๆ แล้วพ่อแค่ไม่ชอบผู้หญิง เขาอารมณ์เสียทุกทีที่มีผู้หญิงอยู่ใกล้ๆ”

นาตาลีถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว

เด็กคนนี้มาเม้าท์พ่อตัวเองผิดเวลาแฮะ นึกไงมาเม้าท์ตอนเขาอยู่กับเรานะ ถ้าขืนเปิดลำโพงไปล่ะก็ กลับบ้านไปคงโดนพ่อคงเอาตายแน่

“เงียบทำไม ลืมไปแล้วเหรอว่าผมเป็นใคร”

“จะลืมได้ยังจ๊ะ น้องก็แฟรงคลินนี่นา”

“ไม่เรียกคุณหนูแฟรงคลินหรอกเหรอฮะ” เด็กชายถาม

“จะให้พี่เรียกว่าคุณหนูแฟรงคลินจริงๆ เหรอจ๊ะ”

“ใครๆ ก็เรียกผมว่าคุณหนูแฟรงคลินกันทั้งนั้น แต่พี่ไม่ต้องก็ได้ ผมให้อภิสิทธิ์พี่เลยอะ ผู้หญิงคนอื่นๆ ไม่ได้อย่างนี้หรอก” แฟรงคลินกล่าวอย่างเผ็ดร้อน

ทำเอานาตาลีเกือบจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเลยทีเดียว