รักของเรา เริ่มต้นจากคืนนั้น นิยาย บท 2

แม่ของฉันถูกส่งไปโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน ในที่สุดก็พ้นขีดอันตราย ฉันนอนเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาลหนึ่งคืน ฟ้าเพิ่งจะสว่าง ฉินจวิ้นเฟยและพ่อกับแม่ของเขาก็มาที่ห้องพักผู้ป่วยของแม่ฉัน ไม่รอให้ฉันพูดก็ดึงฉันออกจากประตู

จนกระทั่งขึ้นรถ ฉันถึงรู้ว่าพวกเขาต้องการพาฉันไปอำเภอเพื่อดำเนินการหย่า

ท้องฟ้ามืดครึ้มมาก เหมือนกับความรู้สึกของฉันในตอนนี้ซึ่งมองไม่เห็นความหวังใดๆ ฉันไม่อยากหย่า แต่เพราะว่าฉินจวิ้นเฟยเห็นฉันนอนกับผู้ชายคนอื่นกับตา ฉันไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะอ้อนวอนจริงๆ

“รีบๆเซ็นชื่อ” จังเหม่ยเอ๋อโยนปากกามาที่ข้างหน้าของฉัน พูดอย่างสะอิดสะเอียน

ฉันคว้าปากกาขึ้นมา แต่ไม่สามารถควบคุมตัวไม่ให้สั่นได้ แต่ฉินจวิ้นเฟยกลับโยนปากกาไปทันที คว้าแขนของฉันและดึงฉันออกไปทันที

“อย่าคิดว่าจะหลุดพ้นไปง่ายๆแบบนี้ หย่าเหรอ? ช่วยให้เธอสมหวังกับผู้ชายคนนั้น? ฝันไปเถอะ!” ฉินจวิ้นเฟยหัวเราะอย่างเยือกเย็น ท่ามกลางฟ้าร้องและฟ้าแลบใบหน้าของเขาดูดุร้ายเล็กน้อย

ฉินจวิ้นเฟยออกแรงสะบัดเธอออก ตรงไปขึ้นรถ ทิ้งฉันตากฝนอยู่คนเดียว

ฉันยังคงเป็นเหมือนคนโง่ แต่เมื่อมองดูพวกเขาจากไปฉันกลับโล่งใจ

แต่ว่าฉันยังไม่กลับถึงโรงพยาบาลเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น

คือพ่อเลี้ยงของฉันที่โทรมา วันนี้ฉันถูกฉินจวิ้นเฟยลากออกมา เขาอยู่กับแม่ฉันที่โรงพยาบาล ตอนนี้เขาโทรมาหาฉัน หรือว่ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้นกับแม่ของฉัน?

ในใจของฉันรีบรับโทรศัพท์ “พ่อ แม่เป็นยังไงบ้าง?”

“อีอี เธออย่าเพิ่งเขาไปเลย” หลินปิงชิงสีหน้าเป็นกังวล

ใจของฉันกังวลมาก กำลังจะเอ่ยปากแต่กลับถูกสายตาอันแหลมของจังเหม่ยเอ๋อมองเห็น

จังเหม่ยเอ๋อรีบออกจากห้องพักผู้ป่วย “ลั่วอีอี เธอมาก็ดีแล้ว ตอนนี้ฉันต้องการให้เธอคืนสินสอดทั้งหมด ฉันคิดว่าคุณไม่มีความเห็นในเรื่องนี้นะ”

จังเหม่ยเอ๋อจ้องฉัน ในสายตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ แม้ว่าที่เธอพูดจะเป็นคำถาม แต่ไม่ให้โอกาสฉันตอบโต้แม้แต่น้อย