รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 154

ส้มเปรี้ยวดึงแฟ้มเอกสารของมายมินท์ออกมา จากนั้นได้เปิดมาอ่าน พอเห็นเนื้อหาของด้านในแล้ว สีหน้าค่อนข้างไม่ดีเลย

ถึงแม้เธอไม่รู้เรื่องธุรกิจ แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะดูไม่ออกว่าเป็นแผนการที่ดีหรือไม่ดี

และเห็นได้ชัดว่าแผนการของมายมินท์เป็น ประเภทที่ดี ดีกว่าชุดที่เธอส่งมาไม่รู้ตั้งเท่าไหร่

ยากที่จะจินตนาการจริงๆ มายมินท์ที่เพิ่งรับช่วงต่อเทนเดอร์กรุ๊ปมาได้ไม่ถึงสองเดือน จะเขียนแผนการที่ดีขนาดนี้ออกมาได้

ไม่ ไม่ใช่ฝีมือของมายมินท์แน่นอน มายมินท์หาคนมาเขียนให้แน่ๆ ใช่ ต้องเป็นแบบนั้นแน่นอน！

ส้มเปรี้ยวสะกดความริษยาของในใจไว้ ยืนกรานคิดว่ามายมินท์ไม่มีความสามารถนี้

แต่ไม่ว่าใครเป็นคนเขียนแผนการเล่มนี้กันแน่ ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามีความเป็นไปได้สูงมากที่เปปเปอร์จะถูกใจแผนการชุดนี้

พอนึกถึงว่ามายมินท์อาจจะได้รับเก้าอี้ร่วมงานทีไร ส่วนตระกูลตัวเองอาจจะถูกเขี่ยลงไป ในใจของส้มเปรี้ยวก็รับไม่ได้ทุกที

“ไม่ได้……” ส้มเปรี้ยวกัดริมฝีปากล่าง ในใจมีไอเดียโผล่ขึ้นมาทันที

เห็นแค่เธอเอาแผนการของมายมินท์ และแผนการของตัวเองวางไว้บนโต๊ะพร้อมกัน จากนั้นได้ตัวหนีบคลิปโลหะที่หนีบแฟ้มเอกสารของแผนการไว้ออก ได้สลับสับเปลี่ยนแฟ้มเอกสารของแผนการทั้งสองชุดอย่างไว เพราะบนแฟ้มเอกสารมีป้ายชื่ออยู่

พอแบบนี้ แผนการของมายมินท์ก็กลายเป็นของพ่อ และของพ่อก็จะกลายเป็นของมายมินท์

ทำเรื่องเหล่านี้เสร็จ ส้มเปรี้ยวได้ยกมุมปากขึ้น

ทันใดนั้น นอกห้องมีเสียงฝีเท้าก้องมา

ส้มเปรี้ยวรู้ว่าผู้ช่วยเหมันตร์อาจจะกลับมาแล้ว แววตาของเธอได้มีความลนลานแว๊บผ่าน จากนั้นได้รีบปิดแฟ้มเอกสารอย่างเร็ว เอาแผนการสองชุดวางกลับไปที่ตำแหน่งของเมื่อครู่

จากนั้น ส้มเปรี้ยวก็รีบกลับมานั่งที่โซฟาใหม่ พร้อมหยิบมือถือออกมาแสร้งทำเป็นเล่นมือถือ

ผู้ช่วยเหมันตร์เดินเข้ามา “คุณส้มเปรี้ยว ขอโทษที่ให้รอนานครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ” ส้มเปรี้ยวพูดด้วยรอยยิ้ม

ผู้ช่วยเหมันตร์ไม่เห็นความผิดปกติของห้องเลย เขาได้วางกาแฟไว้ที่ตรงหน้าเธอ

ส้มเปรี้ยวกำลังจะยกขึ้นมาจิบคำนึง มือถือกลับได้ดังขึ้นในเวลานี้

“ขอโทษค่ะ ฉันรับสายแป๊บนึง”เธอยิ้มอย่างเก้อเขิน จากนั้นได้หยิบมือถือออกมา “ฮัลโหล？ผิง เธอออกมาแล้วเหรอ？”

ใบหน้าของส้มเปรี้ยวเต็มไปด้วยประหลาดใจ

ผู้ช่วยเหมันตร์มองมาที่เธอพร้อมยักคิ้วเล็กน้อย

ขนมผิงออกมาแล้ว？

“โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย” ส้มเปรี้ยววางมือถือลงแล้วมองไปที่ผู้ช่วยเหมันตร์ “ผู้ช่วยเหมันตร์ รบกวนฝากบอกเปปเปอร์หน่อยว่าฉันไม่ไปหาเขาแล้วค่ะ”

เธอจะไปเจอหน้าขนมผิง ถึงแม้เธอไม่เห็นว่าขนมผิงเป็นเพื่อน เห็นขนมผิงเป็นแค่สุนัขรับใช้ที่เชื่อฟังคำสั่งตัวนึงเฉยๆ

แต่สุนัขรับใช้ตัวนี้เข้าข้างตัวเองสุดหัวใจ เธอย่อมต้องเก็บไว้ข้างกายดีๆอยู่แล้ว ต่อไปเกิดมีอะไรอีก ยังสามารถผลักออกไปเป็นเกราะป้องกัน เพราะฉะนั้นความสัมพันธ์นี้จะตัดขาดไม่ได้

“ได้ครับ คุณส้มเปรี้ยวไปเถอะครับ ผมจะบอกประธานเปปเปอร์ให้ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

ส้มเปรี้ยวได้จากไป

ผู้ช่วยเหมันตร์หอบเอกสารเป็นกองขึ้นไปที่ชั้นบนสุด จากนั้นได้เคาะประตูออฟฟิศของท่านประธาน

“เข้ามา”เสียงเย็นชาทุ้มต่ำของเปปเปอร์ก้องมา

ผู้ช่วยเหมันตร์ผลักประตูเข้าไป “ประธานเปปเปอร์ครับ นี่คือแผนการร่วมงานที่ประธานบริษัททั้งยี่สิบบริษัทส่งมาครับ”

ได้ยินคำนี้ เปปเปอร์ได้หยุดปากกาลงแล้วเงยหน้าขึ้น สายตาได้หล่นอยู่บนเอกสารปึกนั้น “ส่งมาครบหมดแล้ว？”

“ครับ”ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้า

แววตาของเปปเปอร์ระยิบระยับ “ของมายมินท์ล่ะ？”

พอพูดออกมาปุ๊บ เขาก็มานึกเสียใจภายหลังเลย

เพราะไม่ถามของคนอื่นเลย ถามแต่ของมายมินท์ จะทำให้คนอื่นรู้สึกว่าเขาให้ความสนใจกับมายมินท์มาก ถึงแม้ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงให้ความสนใจกับแผนการของมายมินท์ขนาดนี้

แต่ต่อมาเปปเปอร์เห็นผู้ช่วยเหมันตร์ไม่ได้ประหลาดใจที่เขาให้ความสนใจกับมายมินท์เลย ความรู้สึกที่นึกมาเสียใจภายหลังก็ได้ค่อยๆจางหายไป

บางที ผู้ช่วยเหมันตร์อาจจะไม่ได้รู้สึกว่าเขากำลังให้ความสนใจกับมายมินท์ก็ได้