รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 153

“ขอบคุณคำชมของประธานเตค่ะ อยู่ในตำแหน่งสูง ถ้าไม่มีความห้าวหาญ จะคุมคนมากมายขนาดนั้นได้ยังไงล่ะ คุณว่าใช่มั้ยคะ？ประธานเต？” มายมินท์พูดพร้อมยิ้มอย่างมีมารยาท

เตชิตสีหน้าไม่ดี แต่จะโต้แย้งมันก็ไม่ดี ได้แต่กัดฟันพูดว่า：“หลานสาวพูดถูก”

“ในเมื่อประธานเตก็คิดแบบนี้เหมือนกัน งั้นดูท่าฉันไล่คนที่ไม่มีความคิดเป็นของตัวเองพวกนั้นออกคือถูกต้องแล้ว เพราะปล่อยให้คนแบบนี้อยู่เทนเดอร์กรุ๊ปต่อ วันนี้สามารถไปญาติดีกับคนอื่น อีกวันก็สามารถย้อนกลับมาหักหลังเทนเดอร์กรุ๊ปได้ ไล่ออกโดยเร็วเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว” มายมินท์ได้พูดด้วยรอยยิ้มอีก

เตชิตแสยะยิ้มมุมปาก ในใจโมโหจนอยากฆ่าคน แต่ปากกลับยังชื่นชมว่า “ถูกต้อง หลานสาวทำได้ดีมาก”

ดีกับผีสิ

ผู้บริหารระดับสูงหลายคนนั้น เขาทุ่มเงินไปมากแค่ไหนถึงให้พวกมันมาอยู่ฝ่ายเดียวกับเขา ปรากฏตอนนี้กลับถูกมายมินท์ไล่ออกหมด เขาไม่ได้คน เงินที่จ่ายออกไปยังเสียไปโดยเปล่าประโยชน์อีก เขาจะบ้าตายอยู่แล้ว

“ขอบคุณความเชื่อมั่นของประธานเตค่ะ งั้นฉันขอตัวเข้าไปก่อนนะคะ” มายมินท์เหมือนกับมองไม่เห็นรอยยิ้มที่ฝืนใจของเตชิตยังไงอย่างงั้น ได้พยักหน้าทีนึงก็เข้าไปในห้องประชุมเลย

จู่ๆเตชิตได้เรียกเธอไว้ “เดี๋ยวก่อน หลานมายมินท์”

“ประธานเตยังมีธุระอะไรอีกคะ？” มายมินท์หยุดลงมามองหน้าเขาไว้

เตชิตปรับเน็กไทให้ตรง “อาได้ยินมาว่าวันนี้คือวันที่ส่งแผนการร่วมงานของเทคโนโลยีพลังงานใหม่พวกเธอใช่มั้ย？”

แววตาของมายมินท์ระยิบระยับ ไม่รู้ว่าเขาถามเรื่องนี้คือจะทำอะไร แต่ก็ยังได้ตอบด้วยรอยยิ้ม “ใช่ค่ะ”

“ในเมื่อแบบนี้ งั้นหลานสาวก็ต้องสู้ๆแล้วนะ อาเตจะรอดูว่าเธอจะสามารถชิงเก้าอี้ร่วมงานได้หรือเปล่า” เตชิตพูดพร้อมแสร้งยิ้ม

ไม่ใช่ว่าเขาดูถูกมายมินท์นะ ความสามารถของมายมินท์ระดับไหน ความสามารถของเทนเดอร์กรุ๊ประดับไหน？

ถ้าเธอสามารถเขียนแผนการที่ดีออกมา และชิงเก้าอี้ร่วมงานมาได้ พระอาทิตย์ก็คงขึ้นทางตะวันตกแล้ว แน่นอน ถ้าเธออยากคบคิดกับประธานเปปเปอร์ชิงเก้าอี้ ก็ต้องดูว่าตระกูลภักดีพิศุทธิ์จะเห็นด้วยหรือเปล่า

สรุปก็คือเตชิตไม่เคยคิดว่ามายมินท์จะสามารถชนะเดิมพันได้ เขาพูดพวกนี้ ก็แค่จะแก้แค้นมายมินท์ที่เมื่อครู่ทำให้เขาตกที่นั่งลำบากเฉยๆ

มายมินท์จะไม่รู้ได้ยังไง แววตาได้มืดลงเสี้ยววินาที ใบหน้ายังคงรักษารอยยิ้มไว้ “จะสามารถชิงเก้าอี้ร่วมงานมาได้หรือเปล่า ยังต้องรอผลออกมาแล้วถึงจะรู้ ตอนนี้ใครจะพูดได้แม่นยำล่ะคะ”

“ในเมื่อแบบนี้ งั้นอาก็รอข่าวดีของหลานสาวแล้วนะ แต่อย่ารอถึงสุดท้าย ข่าวดีกลายเป็นข่าวร้าย งั้นก็ขายหน้าแย่เลย”เตชิตหัวเราะเหอะๆ พร้อมตบไหล่มายมินท์เบาๆแล้วเข้าไปในห้องประชุม

หลังจากเขาไป มายมินท์ยกมือค่อยๆเก็บรอยยิ้มของใบหน้าไว้ ปัดไหล่ที่เขาเคยตบสองทีเบาๆด้วยสีหน้าเรียบเฉย เหมือนกำลังปัดสิ่งสกปรกยังไงอย่างงั้น

ต้องยอมรับว่าคำพูดของเตชิตได้สร้างแรงกดดันให้กับเธอจริงๆ

ถึงแม้เธอมีความมั่นใจกับแผนการของตัวเองมาก และศาสตราจารย์หลายคนก็บอกว่าไม่เลว แต่ใครสามารถรับประกันว่าแผนการของบริษัทอื่นจะดีกว่าของเธอหรือเปล่า เพราะฉะนั้นจะสามารถชิงเก้าอี้ร่วมงานมาได้หรือเปล่า เธอไม่มีความมั่นใจเลยจริงๆ

“เฮ้อ……” มายมินท์นวดระหว่างคิ้วแล้วถอนหายใจทีนึง

ช่างเถอะ ไม่ว่าผลสุดท้ายจะเป็นยังไง อย่างน้อยตัวเองได้พยายามสุดความสามารถแล้ว

ถ้าสามารถทำสำเร็จ งั้นก็ย่อมดีที่สุด ถ้าทำไม่สำเร็จ ต่อไปค่อยคิดหาวิธีอื่น ชิงอำนาจมาจากในมือของเตชิตเถอะ

มายมินท์คิดแล้วได้ตบแก้มตัวเอง จัดระเบียบสีหน้าใหม่อีกทีแล้วเข้าไปที่ห้องประชุม

พอประชุมเสร็จก็เที่ยงแล้ว

มายมินท์กินอาหารเที่ยงที่เลขาซินดี้ซื้อมาให้อย่างเร่งรีบไม่กี่คำ ก็ได้ถือแผนการขับรถไปที่บริษัทตระกูลนวบดินทร์เลย

หลังจากพนักงานหน้าเคาน์เตอร์รู้เจตนารมณ์ของเธอแล้ว ได้พาเธอมาถึงที่หน้าลิฟต์ “คุณมายมินท์ คุณขึ้นไปที่ห้องรับรองตรงชั้น38ก็พอค่ะ ผู้ช่วยเหมันตร์จะคอยรับแผนการร่วมงานอยู่ที่นั่นค่ะ”

“โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ” มายมินท์พยักหน้า หลังจากกล่าวขอบคุณแล้วได้เดินเข้าลิฟต์

ไม่นานก็ได้มาถึงที่ห้องรับรอง

ผู้ช่วยเหมันตร์ได้ยินเสียงเคาะประตู ได้หยุดท่าทางที่จัดระเบียบเอกสารลง แล้วเงยหน้ามองไป พอเห็นว่าเป็นมายมินท์ก็ได้รีบลุกขึ้น “คุณมายมินท์ เชิญเข้ามาครับ”

“รบกวนแล้วค่ะ” มายมินท์ยิ้มให้เขาทีนึง จากนั้นได้ถือเอกสารเดินเข้ามา “นี่เป็นแผนการของฉันค่ะ”

“โอเคครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์ใช้มือสองข้างรับมา จากนั้นได้เอาไปวางอยู่บนกองเอกสารที่หนาเป็นปึกของบนโต๊ะ

มายมินท์ยักคิ้ว “พวกนี้ล้วนเป็นแผนการที่บริษัทอื่นส่งมาเหรอคะ？”

“ใช่ครับ นอกจากของประธานเยี่ยมบุญ ล้วนส่งมากันครบหมดแล้วครับ”ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้าพร้อมตอบ

มายมินท์ยกคางขึ้นอย่างเข้าใจทันที

ผู้ช่วยเหมันตร์ได้ทำท่าเชิญให้เธอ “คุณมายมินท์ เชิญนั่งครับ ผมไปชงกาแฟให้คุณแก้วนึงครับ”