รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 100

ทักษอร“…… ”

“นฤเบศวร์เขามาขอโทษแทนเปรมา ถ้าแม่เห็นตอนที่เขาควักเงินมาฟาดหน้าลูกสาวของแม่ และพูดดูถูกลูกสาวแม่ แม่คงไม่ถามคำถามแบบนี้ออกมา”

ทักษอร “...แล้ว แล้วทำไมเขาถึงพูดอย่างนั้นออกมา”

 “เขาแค่อยากแก้แค้นหนู เขารักเปรมามาก แม่ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้นะคะ นฤเบศวร์ไม่มีทางชอบลูกสาวของแม่หรอก”

ทักษอรสงสัย “จริงเหรอ?”

 “จริงสิคะ ดูสิ แม่ก็เชื่อคำโกหกของเขาแล้ว ถึงได้มาถ่ทหนูแบบนี้ จุดประสงค์ของนฤเบศวร์ก็สำเร็จแล้ว”

 “แม่คะ จากนี้ไปไม่ว่านฤเบศวร์จะพูดอะไร แม่ก็อย่าไปเชื่อนะคะ คนคนนั้นร้ายมาก เขากับคุณพัฒน์เป็นคู่แข่งกัน เทวิกาเป็นภรรยาของคุณพัฒน์ และเทวิกากับหนูก็เป็นเพื่อนกัน เขาไม่มีทางคิดอะไรกับหนูแน่”

หลังจากที่ทักษอรเข้าใจความสัมพันธ์ทั้งหมด เธอก็รู้สึกโล่งใจ

พอได้ยินลูกสาวของเธอพูดว่านฤเบศวร์ใช้เงินฟาดหน้าลูกสาวของเธอ และยังพูดจาดูถูกด้วย ทักษอรก็ตะโกนด่านฤเบศวร์ทันที

นฤเบศวร์ถูกด่าว่าจนจามไปตลอดทาง

เขาคิดว่าสาเหตุเพราะยังไม่หายป่วย เขาต่อว่ากนกอรในใจ และตัดสินใจจะให้แพทย์ประจำตระกูลสั่งยาให้เขากินเพิ่มอีกสองวัน

เขาที่สุขภาพแข็งแรงมาตลอด ครั้งแรกที่เป็นหวัดถึงกับต้องกินยาอยู่หลายวันกว่าจะหายดี

ทั้งหมดเป็นความผิดของกนกอรคนเดียวเลย!

 ……

บัณฑิตาได้รับโทรศัพท์จากต่างประเทศ

คนที่โทรมาคือณัฏฐา แม่ของเปรมา

“บัณฑิตา ช่วงนี้สบายดีไหม?”

ณัฏฐากล่าวทักทาย

ก่อนที่เธอจะไปต่างประเทศ เธอกับบัณฑิตาและสะใภ้คนโตของตระกูลอริยชัยกุลสนิทกันมาก

 ถึงแม้ตระกูลเดชอุปกับตระกูลอริยชัยกุลจะไม่ถูกกัน แต่ณัฏฐากลับสนิทสนมกับทั้งสองฝ่าย เธอสามารถเกลี้ยกล่อมภรรยาทั้งสองตระกูลได้ และเปรมาได้รับสืบทอดความสามารถนี้มาจากเธอ

 “สบายดี แล้วเธอล่ะ เมื่อไหร่จะกลับมาเยี่ยมกันบ้าง เราจะได้นัดเจอกัน”

 “เปรม์กลับไปแล้ว ฉันต้องกลับไปบ่อยๆ แน่นอน เรายังมีเวลาเจอกันอีกเยอะ”

ณัฏฐาพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ยังไม่ทันที่บัณฑิตาจะตอบ เธอก็เปลี่ยนเรื่องมาถามทันที “บัณฑิตา เปรม์ของฉันก่อปัญหาแล้วใช่ไหม”

 “เธอรู้เรื่องแล้วเหรอ?”

 “ถึงแม้ฉันจะอยู่ต่างประเทศ แต่ฉันก็ติดตามข่าวในประเทศอยู่ เหตุการณ์ที่เปรม์สร้างเรื่องปั่นป่วนในเมืองแอคเซสซ์ ฉันจะไม่รู้ได้ยังไงกัน”

 “จะว่าไปแล้ว เทวิกาคือใครเหรอ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน เธอแต่งงานกับยศพัฒน์ ปกติตาพัฒน์มีสายตาที่สูงส่งอยู่เสมอ เปรม์ของฉันหลงรักเขามากว่าสิบปี แต่เขากลับไม่เคยสนใจ ทำไมถึงเลือกจะแต่งงานกับเด็กที่ชื่อเทวิกาได้”

ในคำพูดของณัฏฐาแฝงไปด้วยความเกลียดชังที่มีต่อเทวิกา

เปรมารักยศพัฒน์มานาน และทุกคนในบ้านตระกูลไชยรัตน์ต่างก็เห็นด้วย แต่น่าเสียดายที่เปรมารักยศพัฒน์มาสิบกว่าปี กลีบไม่มีความคืบหน้าเลย

 ตอนนี้ตำแหน่งของหลานสะใภ้คนโตของตระกูลอริยชัยกุลถูกเทวิกายึดครองไปแล้ว

บัณฑิตาพูดอย่ารังเกียจ “ก็แค่ลูกสาวชาวไร่ชาวสวน ยศพัฒน์คงจะตาบอดไป ถึงได้แต่งงานกับเธอ ไม่อย่างนั้นเธอก็น่าจะแอบปีนขึ้นไปบนเตียงของยศพัฒน์บังคับให้เขาต้องแต่งงานกับเธอ”

ณัฏฐาไม่เห็นด้วยกับคำพูดของบัณฑิตา

เธอติดตามข่าวซุบซิบของยศพัฒน์กับภรรยาของเขา และได้เห็นงานแถลงข่าวอย่างเป็นทางการแล้ว ในดวงตาของยศพัฒน์ ตอนที่เขามองไปที่เทวิกานั้น เต็มไปด้วยความรัก

ในเมื่อลูกสาวของเธอไม่มีผู้ชายที่พึงพอใจในต่างประเทศ และอยากแต่งงานกลับมาในเมืองแอคเซสซ์ เธอก็จะช่วยลูกสาวของเธอให้ได้แต่งงานเข้าไปในตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองแอคเซสซ์

บัณฑิตาถามอย่างดีใจ “เธอจะมาถึงเมืองแอคเซสซ์กี่โมง ฉันจะไปรับที่สนามบิน บ้านของพวกเธอ เปรม์บอกว่าจะปรับปรุงสักหน่อย หรือว่า มาพักบ้านของฉันก่อนดีไหม เราจะได้เล่นไพ่ด้วยกันทุกวัน ไปซื้อของด้วยกัน ฉันจะได้มีเพื่อนคุย”

 “ฉันน่าจะถึงเมืองแอคเซสซ์ตอนสองทุ่มครึ่ง จากบ้านของเธอมาสนามบินนานาชาติใช้เวลาขับรถตั้งสองชั่วโมง มันไกลเกินไปและดึกมากด้วย ไม่ต้องมารับฉันหรอก เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปหาเอง”

 “ไม่เป็นไร ฉันจะพาบอดี้การ์ดไปด้วย”

ณัฏฐายกยิ้ม “ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ไม่ทำให้เธอเสียน้ำใจแล้ว หลังจากฉันกลับไปถึง เราค่อยคุยกันดีๆนะ บัณฑิตา คุณช่วยฉันสืบประวัติของเทวิกาได้ไหม”

 “ฉันไม่ได้คิดจะช่วยเปรม์ ฉันแค่อยากรู้ว่าเทวิกาเธอมีดีอะไร ถึงได้แต่งงานเข้าตระกูลอริยชัยกุลและกลายเป็นหลานสะใภ้คนโตของตระกูลได้”

จะว่ายังไง เธอก็ไม่ตายใจอยู่ดี

ลูกเขยที่เธอวาดหวังไว้กลับถูกเทวิกาแย่งชิงไป

บัณฑิตาตอบ“เรื่องนี้จัดการง่ายมาก เปรม์เคยขอให้ตาเบศวร์ช่วยสืบ ตาเบศวร์น่าจะยังมีข้อมูลเก็บไว้อยู่ เดี๋ยวฉันให้ตาเบศวร์เอาเอกสารให้เธอดู”

 “บ้านตระกูลวาชัยยุงเป็นแค่ครอบครัวคนธรรมดา ที่เทวิกาได้รู้จักกับยศพัฒน์ก็เพราะชเนนทร์พี่ชายของเธอ ชเนนทร์กับยศพัฒน์เป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน”

 “ถึงแม้เทวิกาจะได้เป็นหลานสะใภ้คนโตของตระกูลอริยชัยกุล แต่ยังไงเธอก็เป็นแค่ลู่สาวชาวบ้านธรรมดา ฉันไม่เคยเห็นอยู่ในสายตา ในอนาคตถ้าเราเจอเธอในงานเลี้ยง เราสามารถสั่งสอนเธอได้ ทำให้เธออับอายขายหน้า และไม่กล้าสู้หน้าทุกคนในสังคมชั้นสูงได้”

 “และยังทำให้ตระกูลอริยชัยกุลอับอายขายหน้าไปด้วยได้ มาดูกันว่าเธอจะมีที่ยืนในตระกูลอริยชัยกุล และมีที่ยืนในสังคมชั้นสูงได้หรือเปล่า”

 ไม่ใช่คนในแวดวงสังคมเดียวกัน แต่กลับพยายามแทรกตัวเข้ามา คนที่ต้องเหนื่อยก็คือตัวเอง

ณัฏฐาได้ยินเธอพูดแบบนี้ก็ยิ้มออกมา “บัณฑิตา เธอพูดถูก ถเามองข้ามความสัมพันธ์รักๆ ใคร่ๆ ด้วยฐานะของเด็กคนนั้น ก็ไม่คู่ควรที่จะยืนอยู่ในระดับเดียวกับเรา”

รอเธอกลับไป เธอจะไปเยี่ยมตระกูลอริยชัยกุลบ่อยๆ ไปสร้างเรื่องให้เทวิกา บรรดาสะใภ้ของตระกูลอริยชัยกุล ทั้งหมดล้วนแต่เป็นญาติผู้ใหญ่ของเทวิกา มาดูกันว่าเทวิกาจะรับมือกับคำวิจารณ์ของพวกเธอยังไง