รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 114

คุณปู่ภูธิปเหลือบตามองเธอ แล้วเอ่ยอย่างเย็นชาว่า “ณัฏฐา วันนี้เธอมาสืบทะเบียนบ้านของหลานสะใภ้ฉันหรือไง?”

ได้ยินคุณปู่ภูธิปพูดแบบนี้ มุมปากของณัฏฐาก็กระตุกอีกครั้ง

“คุณลุงภูธิป หนูไม่ได้หมายความแบบนั้น ก็แค่สงสัย พัฒน์ไม่เคยมีแฟนมาก่อน จู่ ๆก็แต่งงานซะแล้ว หนูก็เลยสงสัยใคร่รู้เท่านั้นเอง”

“เปรม์รักพัฒน์มานานหลายปีขนาดนี้......”

ณัฏฐาไม่ได้พูดต่อ

เธอนึกว่ายศพัฒน์จะเป็นลูกเขยของเธอ

ใครจะรู้ว่าจะถูกยัยผู้หญิงที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนแย่งไป

ผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อเทวิกาปีนี้เพิ่งจะอายุยี่สิบสี่ปี เด็กกว่าลูกสาวเขาไม่กี่ปี

เธอได้รับข้อมูลของเทวิกามาจากบัณฑิตา เคยเห็นรูปถ่ายของเทวิกา หน้าตาสะสวยมาก แม้จะเกิดมาในครอบครัวสามัญชนธรรมดา แต่กลับดูดีมีออร่ามากๆ

บอกว่าเทวิกาเป็นลูกสาวตระกูลผู้ดีก็ไม่มีใครสงสัย

ก็ไม่รู้ว่าตัวจริงเทียบกับในรูปแล้วเป็นยังไง

“คนที่รักพัฒน์มีตั้งเยอะแยะ”

คุณปู่ภูธิปตอบโต้เสียงเรียบ

ณัฏฐาพูดไม่ออก

ก็จริง คนที่รักยศพัฒน์มีเยอะมากจริงๆ แต่ไม่มีใครโชคดีเหมือนเทวิกา ที่ได้นั่งบนตำแหน่งคุณนายน้อยตระกูลอริยชัยกุลได้อย่างง่ายดาย

“ณัฏฐาเธอยังมีเรื่องอะไรอีกหรือเปล่า? ถ้าไม่มีก็เชิญกลับไปเถอะ ฉันต้องดูดอกไม้ของฉันที่ทุ่ง”

คุณปู่ภูธิปพูดแล้วก็ลุกขึ้นยืน ทิ้งณัฏฐาไว้แล้วเดินจากไป

ขณะเดียวกันก็เรียกพ่อบ้านมา ให้พ่อบ้านไปส่งแขก

พ่อบ้านเห็นเขาเดินไปข้างนอก ก็รีบเอาหมวกฟางให้เขาใบหนึ่ง เอ่ยว่า “คุณท่าน ตอนนี้แดดแรงมากๆ สวมหมวกฟางด้วยเถอะครับ”

“อืม”

คุณปู่ภูธิปรับหมวกฟางมาสวมบนศีรษะ แล้วเดินออกไปจากบ้าน เขาหยิบจอบจากชั้นวางเครื่องมือข้างประตูมาพาดไว้บนไหล่ คุณปู่เร็นพลันเปลี่ยนไปเป็นคนละคนทันที

คนใช้ของตระกูลอริยชัยกุลต่างคุ้นชินกันแล้ว

ชายชราจะไปดูแลทุ่งดอกไม้หรือสวนผลไม้ทุกวัน ทำงานออกกำลังกาย แม้อายุเยอะมากแล้ว แต่ร่างกายก็ดีกว่าคนหนุ่มสาวหลายๆคน

คุณปู่ภูธิปไปแล้ว ณัฏฐาจะนั่งต่ออีกก็ไม่ได้

เธอเอากระเป๋าตัวเองและกุญแจรถ กำลังจะจากไป

“คุณณัฏฐา คุณท่านบอกว่า ของที่เธอคุณเอามาให้คุณเอากลับไปให้หมด”

พ่อบ้านพูดเตือนณัฏฐาให้เอาของไปด้วย

“ฉันมอบให้คุณลุงกับคุณป้า จะมีหน้าเอากลับไปได้ยังไงกัน?”

พ่อบ้านภูริชเดินมา แล้วยกของฝากที่ณัฏฐาเอามา ยื่นไปให้เธอ เอ่ยว่า “คุณณัฏฐา คุณท่านเราบอกว่าไม่เอาก็คือไม่เอา คุณไม่เอากลับไป ถ้าคุณท่านกลับมาแล้วเห็น ก็จะโยนทิ้งลงถังขยะ นิสัยของคุณท่าน คุณณัฏฐารู้ดี”

ณัฏฐารับของมาอย่างจนใจ เอามาเท่าไหร่ ก็ต้องเอากลับไปเท่านั้น

นิสัยของยศพัฒน์เหมือนคุณปู่เร็นไม่มีผิด ต่างเป็นคนหัวดื้อหัวรั้น

ณัฏฐาลอบด่าในใจ ก่อนจะไปจากคฤหัสถ์เมเปิลอย่างจนใจ

......

สองสามีภรรยายศพัฒน์อยู่ที่บ้านบ้านตระกูลวาชัยยุงสองวัน ก็ถูกพิชญ์สินี “ไล่กลับมา”

เพราะเธอรู้ว่าเดิมทีลูกสาวตอบตกลงไว้แล้วว่าจะกลับบ้านกับยศพัฒน์ในวันอาทิตย์

คนขับรถลุงวริศมารับสองสามีภรรยา

ตอนที่กลับไปในเมือง เทวิกาก็บ่นกับสามีว่า “ลูกสาวที่แต่งออกไปก็เหมือนน้ำที่สาดออกไป ตอนที่แม่ฉันไล่ฉันออกไป อีกนิดก็เกือบจะเอาไม้กวาดมาไล่แล้ว”

ยศพัฒน์กุมมือเธอไว้ยิ้มๆ แล้วดึงเธอเข้ามาใกล้เขา สัญญาว่า “คราวหลัง ถ้ามีเวลาว่าง ฉันจะกลับมากับเธอเอง”

หลังจากที่กลับไปในเมือง เขาจะไปเลือกซื้อบ้านด้วยตัวเอง ซื้อคฤหาสต์หลังหนึ่งให้พ่อตาแม่ยาย แบบนี้ก็จะทำให้เทวิกากลับบ้านแม่ได้สะดวก