รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 139

เขาก็ออกแรงไปไม่น้อย ถึงแม้คนที่ตามหาเทวิกาเจอจะไม่ใช่คนของเขา แต่อย่างน้อยเขาก็ได้ช่วยแล้ว ยศพัฒน์เป็นคนที่แยกแยะออก และรู้จักตอบแทน

พอนึกได้ว่าคู่แข่งที่ต่อกรกันมาหลายปีต้องมาติดหนี้บุญคุณตนเอง นฤเบศวร์ก็รู้สึกได้ใจ และพึงพอใจมาก

รอถึงตอนที่ยศพัฒน์มาขอบคุณเขาถึงหน้าประตู เขาจะต้องวางมาดให้หนักเลยคอยดู

“วิกาได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า? คนร้ายพวกนั้นถูกจับได้หรือยัง?”

 “เทวิกาไม่ได้รับบาดเจ็บ ผมถามคนอื่นแล้ว พวกคนร้ายคงตกใจกลัว จึงไม่กล้าทำร้ายเทวิกา พวกเขาจึงหาที่ห่างไกลและทิ้งเทวิกาลงจากรถ ก่อนจะรีบหนีไป แต่ผมเชื่อว่าคงจะหนีไปได้ไม่ไกล กล้าคิดทำร้ายคนของยศพัฒน์แล้วยังคิดจะหนี ไม่มีทางหนีไปได้หรอก”

“ถ้ายศพัฒน์ไม่มีความสามารถในการช่วยให้ตำรวจจับคนร้ายกลุ่มนั้นได้ ผมจะดูหมิ่นเขา”

แม้แต่ผู้หญิงของตัวเองยังปกป้องไม่ได้

ก็ไม่สมควรที่จะเป็นคู่แข่งของเขานฤเบศวร์ผู้นี้

 “วิกาไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ไม่เป็นไรก็ดี”

กนกอรรู้สึกโล่งอก

“แต่ทำไมวิกาถึงไม่โทรมาบอกฉันเลย”

เดิมทีนฤเบศวร์ไม่อยากแก้ตัวแทนเทวิกา แต่พอเห็นกนกอรดูท่าทางซึมเศร้า เขาก็พูดอธิบายโดยไม่รู้ตัว “โทรศัพท์ของเทวิกา แบตเตอรี่หมดปิดเครื่องไป”

พอได้ยินอย่างนี้ กนกอรก็ไม่ซึมเศร้าอีก ไม่ใช่ว่าเพื่อนของเธอไม่คิดจะโทรมาบอกเธอว่าปลอดภัยแล้ว แต่โทรศัพท์ของเธอแบตเตอรี่หมดนี่เอง

“เกิดเหตุการณ์ใหญ่เช่นนี้ ยศพัฒน์ก็ตกใจกลัวมากเช่นกัน พอพาเธอกลับบ้าน ก็คง... คุณไม่ใช่เด็กสามขวบแล้ว น่าจะเข้าใจ ด้วยมิตรภาพระหว่างคุณสองคน รอได้เลย เธอจะต้องโทรโทรมหาาคุณอย่างแน่นอน”

ทันทีที่นฤเบศวร์พูดจบ โทรศัพท์มือถือของกนกอรก็ดังขึ้นมา

เป็นชเนนทร์ที่โทรมา

กนกอรรีบกดรับสายอย่างรวดเร็ว

กนกอร วิกาได้รับการช่วยกลับมาแล้ว เธอปลอดภัยดี ขอโทษที พี่ลืมโทรมาบอกเรา”

ชเนนทร์พูดอย่างรู้สึกผิด

กนกอรยกยิ้มแล้วพูดว่า “วิกา ไม่เป็นไรก็ดีแล้วค่ะ ฉันเข้าใจ”

ชเนนทร์เป็นพี่ชายที่ติดน้องสาว และทั้งหวงและห่วงน้องสาวมาก

หลังจากที่วิกาได้รับการช่วยเหลือกลับมา ชเนนทร์ก็พุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่วิกา จะลืมโทรมาบอกเธอ ก็เป็นเรื่องปกติ

 “วิกาอยากจะคุยกับเรา”

ชเนนทร์ยื่นโทรศัพท์ให้น้องสาวของเขา

เพื่อนสนิททั้งสองคนคุยโทรศัพท์กันเป็นเวลานาน โทรศัพท์ของชเนนทร์เริ่มร้อนและแบตเตอรี่ใกล้จะหมดแล้วด้วย เทวิกาจึงยอมกดวางสาย

“คุณนฤเบศวร์ คุณยังไม่ได้กินข้าว กินข้าวก่อน แล้วค่อยดื่มกาแฟค่ะ ฉันจะออกไปซื้ออาหารให้ คุณอยากกินอะไรคะ ฉันเลี้ยงเอง”

ตกลงกันไว้แล้ว ถ้านฤเบศวร์ช่วยเธอเรื่องนี้ ขอแค่นฤเบศวร์ยินยอม เธอจะเลี้ยงอาหารเขาทุกวัน

โชคดีที่ครั้งที่แล้วแกล้งเป็นแฟนของนฤเบศวร์ ได้รับเงินมาหนึ่งล้าน มีพอจะเลี้ยงข้าวนฤเบศวร์ได้ระยะหนึ่ง

 ถ้าระยะยาวยาวล่ะก็-

กนกอรไม่อยากคิดถึงเรื่องในอนาคต

ลองคิดดูแล้ว นฤเบศวร์คงไม่มาให้เธอเลี้ยงข้าวเขาทุกวันหรอก

ทันทีที่เปรมาออกจากคุก เขาก็จะคอยยุ่งอยู่กับการตามเอาใจเปรมา เพราะเปรมาไม่ชอบเธอ เขาไม่น่าจะมาหาเธออีก

“แล้วอาหารของร้านอาหารรอบๆ รสชาติเป็นยังไงบ้าง คุณช่วยผมเลือกร้านที่อร่อยที่สุด แล้วช่วยผมสั่งอาหารมาสิบชุด ซึ่งแปดชุดนั้น เป็นของพวกบอดี้การ์ดผม ที่กำลังรอผมอยู่ข้างนอก พวกเขาก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย”

เขาคงไม่จำเป็นต้องอธิบายว่าอีกสองชุดที่เหลือคือของใครกนกอรก็รู้ว่าเป็นของเธอและของเขา