รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 140

“ตาเบศวร์ ลูกกำลังทำอะไรอยู่ แล้วอยู่ที่ไหน”

หลังจากที่บัณฑิตาบ่นเรื่องพ่อสามีกับลูกชายจบ เธอก็อารมณ์ดีขึ้น จึงเอ่ยถามลูกชายของเธอว่าอยู่ที่ไหน

“ลูกบอกว่าคุณปู่ของลูกโกรธมาจากข้างนอก โกรธเรื่องอะไร ใครกล้าทำให้เขาโกรธ คงไม่ใช่ตาแก่จากตระกูลอริยชัยกุลหรอกนะ?”

บัณฑิตารู้ว่าพ่อสามีของเธอไม่ถูกกับตาแก่ของตระกูลอริยชัยกุล พอเจอกันต้องมีการต่อปากต่อคำถึงจะพอใจ

 “เปล่าครับ คุณปู่แอบปกปิดฐานะไปคบเพื่อนคนหนึ่ง แล้วอีกฝ่ายมารู้ทีหลัง แล้วคิดว่าคุณปู่ไม่จริงใจ ก็เลยไล่คุณปู่ออกจากบ้านและเลิกคบเพื่อนกับคุณปู่ คุณปู่เคยโดนไล่แบบนี้ที่ไหนกัน ส่วนคุณแม่ก็บังเอิญอยู่ที่บ้านพอดี”

นฤเบศวร์พูดอธิบาย

บัณฑิตา “…ยังมีคนที่ไม่อยากเป็นเพื่อนกับคุณปู่ของลูกด้วยเหรอ?”

พอคิดถึงตาแก่ของตระกูลอริยชัยกุลที่ไม่มีทางเป็นเพื่อนกับพ่อสามีของเธอได้ บัณฑิตาก็บ่นพึมพำออกมาว่า “ตาเบศวร์ ลูกทำงานต่อเถอะ แม่ไม่เป็นไรแล้ว แม่จะไปบ้านตระกูลไชยรัตน์สักหน่อย นัดน้าณัฏฐาของลูกออกไปเดินซื้อของ”

เธอรู้สึกว่าเธอขายหน้าต่อหน้าณัฏฐา และทำให้ณัฏฐาต้องถูกต่อว่าไปด้วย ดังนั้นเธอจึงต้องไปง้อเพื่อนสนิทที่บ้านสักหน่อย

เธอเป็นคนเชิญณัฏฐามาพักอยู่ที่ตระกูลเดชอุป แต่จู่ๆ พ่อสามีกลับมาก่อนกำหนดสองวัน พอเขาเห็นณัฏฐา และรู้เรื่องทั้งหมด จากนั้นก็ระเบิดอารมณ์ออกมา ณัฏฐาจึงต้องย้ายออกไปอย่างรู้ความ

 “คุณแม่ ซื้อของให้สนุกนะครับ”

นฤเบศวร์พูดจบ แม่ของเขาก็วางสายไปเลย

หลังจากนั้นสักพัก กนกอรก็เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องอาหารขนาดใหญ่สองถุง เธอวางมั้งสองกล่องไว้ตรงหน้านฤเบศวร์ แล้วยกยิ้มพูด “คุณนฤเบศวร์เชิญกินก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวฉันเอาอาหารไปให้พวกบอดี้การ์ดของคุณ”

 “ของผมทั้งสองกล่อง แล้วของคุณล่ะ?”

กนกอรหยิบกล่องอีกกล่องมาวางไว้ตรงข้ามเขา แล้วพูดว่า “กล่องนี้ของฉัน”

 “คุณคิดว่าผมเป็นหมูหรือไง ถึงซื้อให้ผมสองกล่อง?”

นฤเบศวร์เลิกคิ้วแล้วบ่นว่ากนกอรที่ให้กล่องอาหารเขาสองกล่อง

กนกอรเอ่ยพูด “ไม่ใช่นะคะ ของคุณกล่องหนึ่งเป็นข้าว อีกกล่องเป็นอาหาร ส่วนของพวกฉันเป็นอาหารราดข้าวทั้งหมด”

อาหารที่เธอสั่งให้เขานั้นแพงที่สุด และยังสั่งอาหารเพิ่มอีกสองจาน ถ้าแบบนี้ต้องใช้กล่องใหญ่อีกใบเพื่อใส่อาหาร

 เขาเป็นถึงประธานRA กรุ๊ปผู้ยิ่งใหญ่ และเป็นคุณชายคนโตของตระกูลเดชอุป ยอมกินอาหารจานด่วนที่เธอซื้อมา ก็ถือว่าไว้หน้าให้เธอมากแล้ว เธอต้องรู้ไว้ และจะให้เขากินอาหารจานละไม่กี่สิบได้ยังไง

นฤเบศวร์นิ่งเงียบ

กนกอรเดินออกไปพร้อมกับถุงอาหาร แล้วทำการแจกจ่ายกล่องอาหารที่เหลือให้กับพวกบอดี้การ์ดของตระกูลเดชอุปเพราะพวกเขาเป็นผู้ชายร่างใหญ่ กนกอรจึงขอให้เจ้าของร้านอาหารเพิ่มข้าวให้เป็นพิเศษ

 “ถ้ากินไม่พอเดี๋ยวฉันซื้อมาให้อีก”

 “พอแล้วครับ ขอบคุณครับคุณกนกอร”

บรรดาบอดี้การ์ดของตระกูลเดชอุปสุภาพกับกนกอรมาก

พวกเขาอยู่กับคุณชายมาหลายปีแล้ว และรู้ดีว่าผู้หญิงคนเดียวที่สามารถขอความช่วยเหลือจากคุณชายของพวกเขาได้มีแต่คุณเปรมาคนเดียว

แต่ตอนนี้คุณกนกอรกลับสามารถขอให้คุณชาช่วยเหลือได้ เห็นได้ว่าชัดสำหรับคุณชายแล้วคุณกนกอรเป็นคนพิเศษ พวกเขาจึงต้องสุภาพกับกนกอรเป็นธรรมดา

กนกอรกลับเข้าไปในร้าน และหยิบน้ำหลายขวดออกมาให้พวกบอดี้การ์ด ก่อนที่เธอจะกลับไปที่ร้านเพื่อกินข้าวของเธอ

นฤเบศวร์กินข้าวอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก

กนกอรรู้ว่าเขาไม่คุ้นเคยกับการกินอาหารประเภทนี้

“ไม่อร่อยใช่ไหมคะ?”

กนกอรซีเปิดกล่องอาหารกลางวันไปด้วย ถามไปด้วย “อาหารของร้านนี้อร่อยที่สุดในย่านนี้แล้ว อาหารร้านอาหารอื่นไม่ได้เรื่องกว่านี้อีก ทำมายังไม่อร่อยเท่าฝีมือของฉันกับเทวิกาเลย”

 “ผมกินข้าวคนเดียวมันน่าเบื่อ”

นฤเบศวร์พูดเบา ๆ

กนกอรตอบกลับเพียงอ๋อ แล้วถามเขา “คุณอยากชวนพวกบอดี้การ์ดของคุณมากินข้าวเป็นเพื่อนคุณเหรอคะ”

นฤเบศวร์ถลึงตาใส่เธอ

กนกอร “...”

เรียกพวกบอดี้การ์ดเข้ามา ก็จะมีคนเยอะขึ้น เขาจะได้ไม่ต้องกินข้าวคนเดียวแล้วไม่ใช่เหรอ?

หรือว่า เธอจะพูดผิดไป?