รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 14

คนขับลงจากรถและเกือบจะเรียกคุณชายใหญ่เหมือนป้ามะนาว หลังจากถูกป้ามะนาวแอบแตะ คนขับก็จำได้ว่าคุณชายใหญ่ส่งข้อความมาเตือนเขาจึงเปลี่ยนสรรพนาม

“คุณยศพัฒน์ ไปได้หรือยังครับ”

คนขับพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้น้ำเสียงของเขาเหมือนคนขับรถออนไลน์โดยไม่ให้ความเคารพ

จะได้ไม่ถูกคุณนายน้อยจับความผิดปกติได้

“ได้เลย”

ยศพัฒน์พอใจมากกับความร่วมมือของป้ามะนาวและคนขับรถ วางแผนจะให้เงินทั้งคู่เพิ่มขึ้นหลังกลับมาจากไปพบพ่อแม่ของเทวิกา

ยศพัฒน์ยื่นมือไปจะเอาของขวัญจากป้ามะนาว แต่ป้ามะนาวและคนขับรถต่างขยับหนีเหมือนกัน โดยรีบเอาของขวัญทั้งหมดไปกองรวมกันในรถ

เทวิการู้สึกว่าป้ามะนาวซื้อของมามากเกินไป แต่อยู่ต่อหน้ายศพัฒน์เธอไม่ได้พูดอะไร จะได้ไม่ทำให้ป้ามะนาวอับอาย

เพราะถึงอย่างไรป้ามะนาวก็อุตส่าห์ไปเป็นธุระจัดหามาให้

“หลานชาย วิกา นี่ก็เย็นแล้ว รีบออกไปเร็ว ถึงแล้วส่งข้อความบอกฉันด้วยนะ”

หลังจากป้ามะนาวเก็บของแล้วก็หันกลับมายิ้มหวานพูดกับคู่รักหนุ่มสาว

“ป้ามะนาวช่วยตั้งจักรยานให้เรียบร้อยให้ผมหน่อยครับ”

“ได้ค่ะ”

นี่คือโรงแรมเมเปิล ถึงจักรยานของเจ้านายจะปลดล็อกจอดไว้ที่นี่ก็ไม่มีใครกล้าขยับ

การที่ยศพัฒน์พูดแบบนี้เป็นปฏิกิริยาของคนปกติ จะได้ไม่ทำให้เทวิกาสงสัย

เขาดึงเทวิกาขึ้นรถ เทวิกาโบกมือให้ป้ามะนาวและกล่าวคำอำลา

หลังจากที่รถสตาร์ท เทวิกาพูดกับยศพัฒน์ว่า “ป้ามะนาวกระตือรือร้นดีจัง เธอกับแม่ของพี่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากเลยใช่ไหม ฉันคิดว่าเธอปฏิบัติต่อพี่เหมือนเป็นหลานชายแท้ๆ เลย”

ป้ามะนาวทำงานที่ตระกูลอริยชัยกุลมากว่าสิบปี เห็นยศพัฒน์มาตั้งแต่เล็กจนโต

“อืม ก็ดี”

ยศพัฒน์โกหกโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า สงบและผ่อนคลาย

สิ่งที่เป็นเท็จ เมื่อออกจากปากของเขามันก็ล้วนแล้วแต่กลายเป็นจริงได้

“พี่ให้ป้ามะนาวซื้อของมามากเกินไป”

ดวงตาสีเข้มของยศพัฒน์เป็นประกายวิบวับ มุมปากมีรอยยิ้มพูดว่า “มันถือเป็นตัวแทน ฉันไปพบผู้ใหญ่ฝ่ายภรรยา นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบผู้ใหญ่ฝ่ายภรรยา จึงต้องสร้างความประทับใจดีๆ ให้กับคุณพ่อคุณแม่ของเธอ”

เทวิกามองเขาด้วยดวงตาที่มีดวงดาวระยิบระยับพลางพูดชื่นชม “พี่พัฒน์ทุ่มเทจัง ต่อไปต้องมีอนาคตที่สดใสแน่นอน ที่บริษัทต้องได้เลื่อนขั้นขึ้นเงินเดือนแน่ๆ”

คนขับเกือบหัวเราะลั่นเมื่อได้ยินคำพูดของคุณนายน้อย

คุณชายใหญ่ของพวกเขาเป็นนายใหญ่ของบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปแล้ว ยังจะเลื่อนขั้นขึ้นเงินเดือนได้ยังไงอีก

“ในเมื่อเอาเงินของเธอมาแล้วก็ต้องทำสิ่งต่างๆ ให้ดี มีบุญคุณก็ต้องทดแทน”

เทวิกาพยักหน้าซ้ำๆ

“เทวิกา ถ้าเธอเหนื่อยก็นอนพักสักหน่อยก็ได้ เดี๋ยวถึงแล้วฉันจะปลุกเธอเอง”

“พี่รู้เหรอว่าบ้านฉันอยู่ที่ไหน”

“อย่าลืมว่าพี่เธอกับฉันอยู่ชั้นเดียวกันมาตั้งสี่ปี ถึงเราจะเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้น แต่ฉันก็รู้ว่าบ้านเธออยู่ที่ไหน”

ไม่ใช่ว่ายศพัฒน์ไม่ได้คิดที่จะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับชเนนทร์

เพียงแต่นิสัยของทั้งสองคนแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เป็นเรื่องยากที่จะเป็นเพื่อนสนิท จึงเป็นได้แค่เพื่อนทั่วไปและเพื่อนร่วมชั้นเท่านั้น

แต่สถานการณ์ของบ้านตระกูลวาชัยยุงนั้นยศพัฒน์รู้ดี

หลายปีที่ผ่านเขาไม่เคยคิดที่จะไปรบกวนเทวิกา แต่ทุกอย่างเกี่ยวกับเทวิกาล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา...

ชู่ว——

เงียบไว้ อย่าให้เทวิกาได้ยินเรื่องนี้เด็ดขาด

เทวิกายิ้ม “ฉันลืมไปเลย”

เมื่อเห็นว่าผมของเธอไม่เป็นระเบียบ ยศพัฒน์จึงเอานิ้วเกลี่ยขึ้นทัดหูให้เธอเบาๆ

เขาทำมันอย่างเป็นธรรมชาติและอ่อนโยน ขณะที่ทำ ดวงตาสีเข้มของเขาก็มองเทวิกาด้วยสายตาวิบวับ

เผชิญหน้าในระยะห่างที่ใกล้มาก เทวิกาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอีกครั้ง “พี่พัฒน์นี่หล่อจริงๆ เลย”

ผู้ชายอย่างพี่พัฒน์เป็นผู้ชายที่ดี การนัดบอดที่แม่จัดให้เธอถ้าเทียบกับพี่พัฒน์ถือว่าแย่กว่ามาก

ยศพัฒน์ก้มหน้าลงเล็กน้อยเข้าใกล้อย่างเนียนๆ ริมฝีปากโค้งเผยรอยยิ้มอบอุ่น ทำให้เทวิกาเกือบจะมัวเมาไปกับรอยยิ้มของเขา

ได้ยินเสียงของเขาอบอุ่นยั่วยวน “นอกจากหล่อแล้วเธอคิดยังไงในด้านอื่นของฉันอีกบ้าง”

ยศพัฒน์เรียกด้วยเสียงเบา

ลุงวริศคนขับพูดขึ้นทันที “คุณชายใหญ่ ผมไม่ได้ยินอะไรเลยครับ”

ยศพัฒน์เม้มปาก นับว่าลุงวริศรู้จักคิด

“เรื่องของผมกับเทวิกา พวกคุณห้ามพูดไปเด็ดขาด เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ผมจะพาเทวิกาเข้าบ้านเอง”

เทวิกาไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา เขากลัวว่าจะทำให้เธอตกใจกลัว

ต้องค่อยเป็นค่อยไป

รอคนสองคนพัฒนาความรู้สึก เขาค่อยสารภาพตัวตนที่แท้จริงของเขากับเทวิกา

“คุณชายใหญ่วางใจได้ครับ พวกเราจะเก็บเป็นความลับให้คุณชายใหญ่”

ที่รู้ว่าคุณชายใหญ่ถูกคุณนายน้อยเช่ามีแค่พวกเขาไม่กี่คน

ป้ามะนาวในฐานะแม่บ้านไม่ได้เอาเรื่องส่วนตัวของเจ้านายไปบอกกับทางบ้านใหญ่ พวกเขาก็จะไม่ทำอะไรมาก

“เมื่อครู่พวกคุณให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี รอผมกลับไปแล้วจะเพิ่มเงินเดือนให้พวกคุณครับ”

คนขับยิ้มแย้มแจ่มใส เรื่องให้เงินนั้นแน่นอนว่าต้องมีความสุข

เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณชายใหญ่ มันเป็นสิ่งที่พวกเราควรทำครับ”

“ต่อไปถ้าเวลาไหนที่ผมอยู่กับเทวิกา พวกคุณอย่าเรียกผมว่าคุณชายใหญ่ เทวิกายังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงขอผม ผมกลัวว่าจะทำให้เธอตกใจ”

ถ้าผู้หญิงคนนี้รู้ว่าเขาเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุล จะต้องหาเรื่องหย่ากับเขาแน่นอน

เขาไม่ต้องการหย่า

ทั้งชีวิตนี้ไม่มีทางหย่าแน่!

ลุงวริศให้สัญญา “ครับ สัญญาว่าจะไม่พลาด”

ลุงวริศนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า “คุณชายใหญ่กับคุณเทวิกาจดทะเบียนสมรสกันแล้วเหรอครับ”

“เธอเป็นคุณนายน้อยของพวกคุณ ได้ใบทะเบียนสมรสแล้ว แต่...มันไม่เกี่ยวอะไรกับพวกคุณ การรู้มากเกินไปจะไม่ดีต่อพวกคุณเอง”

ยศพัฒน์ไม่ได้อธิบายเรื่องของเขากับเทวิกามากเกินไป